Περί δικομματισμού — διπολισμού και μπαλαντέρ

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Σύντρο­φοι, το ανη­φό­ρι είναι ψηλό, πολύ ψηλό και χρειά­ζε­ται να το δια­βού­με με ψηλά το κεφά­λι, πατώ­ντας πάνω στις περ­γα­μη­νές και τις θυσί­ες των μαρ­τύ­ρων μας. Έχου­με βάσεις και θεμέ­λια γερά, ν’ αντι­πα­λέ­ψου­με τη σκλη­ρή και απάν­θρω­πη πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που μας δημιουργούν.

Εμείς ενσαρ­κώ­νου­με την πίστη της επι­στη­μο­νι­κής μας θεω­ρί­ας του Μαρ­ξι­σμού — Λενι­νι­σμού, με το εργα­τι­κό κίνη­μα σα νομο­τε­λεια­κό επακόλουθο.

Έχου­με λου­λού­δια και μυρω­διές και ρίζες βαθιές μέσα στη Γη

Όμως ο δικομ­μα­τι­σμός είναι ισχυ­ρός. Έχει 100 κανά­λια και δεν έχου­με κανέ­να, έχει 100 εφη­με­ρί­δες, όλων των αστι­κών απο­χρώ­σε­ων κι έχου­με μόνο μία. Η μάχη είναι σκλη­ρή και άνιση.

Θα μου πεί­τε, πως έχου­με την αλή­θεια των πολ­λών και κατα­πιε­σμέ­νων με το μέρος μας.

Αυτοί έχουν το ψέμα, την προ­πα­γάν­δα, τη δια­στρέ­βλω­ση και το βόλε­μα. Ένα ψέμα διαν­θι­σμέ­νο με φαντα­χτε­ρά πλα­στι­κά μπι­χλι­μπί­δια. Τα κλει­διά της εξου­σί­ας, τους μηχα­νι­σμούς και το χρή­μα για την πλύ­ση εγκε­φά­λων και την εξα­γο­ρά συνειδήσεων.

Αυτός είναι ο δικομ­μα­τι­σμός ή διπο­λι­σμός. Ένα κάλ­πι­κο λαμπε­ρό νόμι­σμα με δύο αλλη­λο­συ­μπλη­ρω­μέ­νες όψεις. Μια συμπυ­κνω­μέ­νη μάζα σστη συσκευα­σία των Δύο για πιο εύπε­πτη χώνε­ψη. Ένας πελα­τια­κός αχταρ­μάς, χωρίς διό­δους δια­φυ­γής, ένας πολ­τός μιας παχύ­ρευ­στης πάχνης, μια ομί­χλη αδια­πέ­ρα­στη που δημιουρ­γεί υπνη­λία και παρε­νέρ­γειες στο λαό.

Ασφυ­ξία και αδιέ­ξο­δα! Τόσο που να θέλουν το λαό σιω­πη­λό, ακί­νη­το, άτολ­μο, σε μια αβά­στα­χτη και συνε­χή ομη­ρία, πηγή ψηφο­θη­ρι­κής καταλήστευσης.

***

Δικομ­μα­τι­σμός είναι η ίδια η αστι­κή φιλο­σο­φία της ασύ­δο­της ελεύ­θε­ρης αγο­ράς με παραλ­λα­γές κι ανα­χώ­μα­τα (Μπα­λα­ντέρ) του ενός ή του άλλου κόμ­μα­τος. Υπάρ­χου­νε βέβαια και οι τσό­ντες που δεν αλλοιώ­νουν όμως το ύφος και το περιε­χό­με­νο του δικομματισμού.

Δικομ­μα­τι­σμός είναι η εμπο­ρεία της υπο­κρι­σί­ας και του φαρι­σαϊ­σμού, όταν εναλ­λάσ­σε­ται στην εξουσία.

Τα ίδια λόγια, οι συμπε­ρι­φο­ρές και η επιχειρηματολογία.

Σ’ ολό­κλη­ρο τον καπι­τα­λι­στι­κό κόσμο, το σύστη­μα του δικομ­μα­τι­σμού είναι δοκι­μα­σμέ­νο με επι­τυ­χία και η δια­φθο­ρά και η σαπί­λα μετα­κυ­λί­ο­νται ως συγκοι­νο­νού­ντα δοχεία σε κυλιό­με­νες σκά­λες. Από τον έναν στον άλλον και τούμπαλιν.

Δικομ­μα­τι­σμός είναι ένας συνα­σπι­σμός των αστών καπι­τα­λι­στι­κών και πολι­τι­κών κατευ­θύν­σε­ων και στρα­τη­γι­κής πος εξυ­πη­ρέ­τη­ση του κεφα­λαί­ου που συμ­φω­νούν στα σημα­ντι­κά και δια­φω­νούν σε ασή­μα­ντα για άλλο­θι. Υπό­σχο­νται, κοροϊ­δεύ­ουν και ξεγελάνε!

Γι’ αυτό, ψηλό και δυσκο­λο­α­νέ­βα­το το ανη­φό­ρι με το κεφά­λι ψηλά κι ασπί­δα την κοσμο­θε­ω­ρία μας. Όλα αυτά αντι­πα­λεύ­ο­νται με υπο­μο­νή, επι­μο­νή και διαρ­κή αγώνα.