Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Περί εκλογών και αποχής

Φιλο­ξε­νού­με­νος ο Γιώρ­γος Μιά­μης //

Εφτα­σε λοι­πόν και η τρί­τη εκλο­γι­κή μάχη για φέτος. Τρί­τη και σημα­ντι­κό­τε­ρη. Μία εκλο­γι­κή μάχη χωρίς πλέ­ον «βαρ­βά­ρους». Χωρίς διλήμ­μα­τα. Ηθι­κά και μη. Πραγ­μα­τι­κά  και ψεύ­τι­κα. Από το 2010 και μετά η λέξη που πλα­νά­ται πάνω από τον πολι­τι­κό μας πλα­νή­τη είναι μία «ΜΝΉΜΟΝΙΟ». Δημιουρ­γή­θη­καν και δια­σπά­στη­καν κόμ­μα­τα στο όνο­μα του, κυβέρ­νη­σαν «σκί­ζο­ντάς τα» κλπ. Η ιστο­ρία είναι γνω­στή. Μία λέξη που πέρα από προ­γράμ­μα­τα λιτό­τη­τας μπο­ρεί να χρη­σι­μο­ποι­η­θεί και σε προ­γράμ­μα­τα εκγύ­μνα­σης καθώς είναι αξιο­θαύ­μα­στος ο τρό­πος περι­στρο­φής από «Μνη­μο­νια­κός σε αντι-μνη­μο­νια­κός» (η λεγό­με­νη κι αλλιώς ως κωλοτούμπα).

Από τα Ζάπ­πεια μέχρι τη Θεσ­σα­λο­νί­κη μία αρι­στε­ρό­στρο­φη ή δεξιό­στρο­φη (όπως το βλέ­πει κανείς) κωλο­τού­μπα δρό­μος. Ετσι φτά­σα­με αισί­ως για αυτούς και με πολύ αίμα για τον ελλη­νι­κό λαό στο 2015  όπου  έφυ­γαν τα αρι­στε­ρά και δεξιά πρό­ση­μα στο θέμα μνη­μό­νιο. Ξε-δαι­μο­νο­ποι­ή­θη­κε, έγι­νε ανα­γκαίο καλό ή κακό και τώρα μας ζητά­νε την ψήφο μας για το ποιος θα το δια­χει­ρι­στεί καλύ­τε­ρα. Ούτε σκι­σί­μα­τα ούτε τίπο­τα πια. Το πρώ­το ψευ­το­δίλ­λη­μα μας τελεί­ω­σε λοιπόν.

Στο μεσο­διά­στη­μα  και στο δημο­ψή­φι­σμα  έκα­νε την εμφά­νι­ση του ένας ακό­μα βάρ­βα­ρος, αυτός του νομί­σμα­τος. Δυστυ­χώς γι’ αυτούς ευτυ­χώς για μας τελεί­ω­σε γρή­γο­ρα. Αν και ακό­μα και τώρα κάποιοι το εμφα­νί­ζουν ξανά μπας  και ο δρά­κος της δραχ­μής  φοβί­σει το λαου­τζί­κο μας. Όμως οι δρά­κοι και τα παρα­μύ­θια έχουν γρή­γο­ρο τέλος. Ένα δημο­ψή­φι­σμα ψευ­δές από το ερώ­τη­μα του μέχρι την έκβα­ση του απο­τε­λέ­σμα­τός του. Για­τί τα λέω όλα αυτά θα μου πεί­τε; Θα δείτε…

Όλα αυτά τα χρό­νια ένας πολι­τι­κός φάρος του σάπιου αυτού πολι­τι­κού συστή­μα­τος συνέ­χι­ζε να σου λέει την αλή­θεια. Μία αλή­θεια που πήγα­ζε από εμπε­ρι­στα­τω­μέ­νες και επι­στη­μο­νι­κές οικο­νο­μι­κές και κοι­νω­νι­κο-πολι­τι­κές ανα­λύ­σεις και επι­βε­βαιώ­νε­ται μέρα με τη μέρα, χρό­νο με  το χρό­νο. Και όχι για­τί μελε­τά­ει κανείς τα άστρα ή για­τί υπάρ­χει κάποια Πυθία. Επι­βε­βαιώ­νε­ται για­τί είναι η μόνη δύνα­μη που σου μιλά­ει για τον πραγ­μα­τι­κό βάρ­βα­ρο (χωρίς εισα­γω­γι­κά για­τί είναι κυριολεκτκός).Ο βάρ­βα­ρος αυτός δεν είναι άλλος από το σύστη­μα που επι­κρα­τεί στην πλειο­ψη­φία των κρα­τών χρό­νια τώρα. Είναι ο καπι­τα­λι­σμός ηλί­θιε (που λέει και μια συντρο­φι­κή ψυχή).Το σύστη­μα που πηγά­ζουν όλα τα δει­νά του κόσμου τού­του. Ανερ­γία, φτώ­χεια, εξα­θλί­ω­ση, πόλε­μοι, αυτο­κτο­νί­ες, κατά­θλι­ψη και πολ­λά ακό­μα. Μακά­βριο ε; Κι όμως αυτό είναι το πραγ­μα­τι­κό προ­σω­πείο του καπι­τα­λι­σμού. Ανθρώ­πι­νος δεν γίνε­ται. Η μόνη λύση είναι η ανα­τρο­πή του. Η ρήξη με τις ακρο­δε­ξιές πολι­τι­κές της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης, που νομι­μο­ποιεί τους ναζί στην Ουκρα­νία, που τρο­φο­δο­τεί με λεφτά και όπλα τους Τζι­χα­ντι­στες. Που χτί­ζει  τοί­χους για τους ανθρώ­πους της Ανα­το­λής, τους προ­σφύ­γες εξαι­τί­ας των δικών της πολέ­μων, οι οποί­οι ανα­ζη­τούν μια καλύ­τε­ρη και πιο ανθρώ­πι­νη ζωή.

Έτσι μόνο θα γκρε­μί­σου­με το «παλιό» που λέει και ένα προ­ε­κλο­γι­κό σπο­τά­κι. Για­τί το νέο δεν είναι οι σύγ­χρο­νες εργα­σια­κές γαλέ­ρες που ζού­με το 2015. Νέο δεν  είναι οι πνιγ­μοί μωρών στα ανοι­χτά του Αιγαί­ου. Για­τί το νέο δεν είναι η Εύρω­πη των εκα­τομ­μύ­ριων αστέ­γων και ταυ­τό­χρο­να των χιλιά­δων  άδειων σπι­τιών. Η Ευρώ­πη των εκα­τομ­μυ­ρί­ων ανθρώ­πων που ζουν κάτω από τα όρια της φτώ­χειας. Όλα αυτά ανή­κουν στο παλιό. Σε έναν πολύ παλιό κόσμο που ο άνθρω­πος έχυ­σε τόνους αίμα και προ­σπά­θεια για να τον ξεπε­ρά­σει και τώρα όλα τα άλλα κόμ­μα­τα προ­σπα­θούν να μας γυρί­σουν πίσω σ’ αυτό το παλιό.

Μην τους αφή­σεις λοι­πόν να μας γυρί­σουν εκεί πίσω. Η απο­χή είναι ανο­χή στις μνη­μο­νια­κές πολι­τι­κές τους, είναι ανο­χή στη νομι­μο­ποί­η­ση του ναζι­στι­κού  μορ­φώ­μα­τος ως τρί­τη δύνα­μη κιό­λας. Η απο­χή σου είναι ψήφος στο «ΤΙΝΑ» (ακα There is no alternative). Ότι όλα αυτά είναι μονόδρομος.

Γι’ αυτό σου δίνε­ται και πάλι η ευκαι­ρία  λαέ μου ευκο­λό­πι­στε και πάντα προ­δο­μέ­νε να εκφρά­σεις τη δύνα­μή σου και να μην ξανα-προ­δω­θείς. Να ψηφί­σεις για σένα μια φορά και όχι για πρω­θυ­πουρ­γό. Για­τί το μόνο νέο και σύγ­χρο­νο είναι το σύστη­μα με επί­κε­ντρο εσέ­να, εμέ­να ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.
Και αν δεν κατάλαβες…

…ΚΚΕ λοι­πόν.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο