Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Περί οδικών αξόνων και ανάπτυξης (Ένα επίκαιρο άρθρο 90 ετών…)

Επι­μέ­λεια Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Με αφορ­μή την πρό­σφα­τη ομι­λία του πρω­θυ­πουρ­γού στα εγκαί­νια τμή­μα­τος της Ιόνιας Οδού και τις ανα­φο­ρές πάλι περί «μεγά­λων έργων» και «ανά­πτυ­ξης» παρου­σιά­ζου­με  ένα άρθρο του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ 90 χρό­νια πριν (6/9/1927) που ανα­φέ­ρε­ται στο περί­φη­μο  οδι­κό δίκτυο της χώρας και στο ποιοι τελι­κά κερ­δί­ζουν απ’ αυτό.

Δια­χρο­νι­κά έχει απο­δει­χθεί ότι τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα πλη­ρώ­νουν πανά­κρι­βα την κατα­σκευή και χρή­ση των οδι­κών αξό­νων, ενώ το  κεφά­λαιο (που πρώ­τι­στα για τις ανά­γκες της κερ­δο­φο­ρί­ας του κατα­σκευά­ζο­νται) πάντα κερ­δί­ζει πολύμορφα..

Το άρθρο γρά­φτη­κε με αφορ­μή τις συζη­τή­σεις τότε στη Βου­λή και έχει τον τίτλο: «Τα έργα οδο­ποι­ί­ας» και παρου­σιά­ζει τρο­με­ρή επι­και­ρό­τη­τα με τα όσα συμ­βαί­νουν και σήμερα…

Σημειώ­νει χαρα­κτη­ρι­στι­κά (οι υπο­γραμ­μί­σεις δικές μας):

«Ένα από τα σπου­δαία θέμα­τα  της ημε­ρη­σί­ας διά­τα­ξης των τελευ­ταί­ων εργα­σιών της βου­λής ήταν και τα νομο­σχέ­δια της οδο­ποι­ί­ας. Η Ελλά­δα ασφα­λώς βρί­σκε­ται μετα­ξύ των πρώ­των χωρών που έχουν τους χει­ρό­τε­ρους δρό­μους και γενι­κά τη χει­ρό­τε­ρη συγκοι­νω­νία. Το ζήτη­μα της κατα­σκευ­ής νέων δρό­μων και μετα­τρο­πής σε δρό­μους εκεί­νων που έχουν σήμε­ρα μόνο το όνο­μα δρό­μοι, είνε ζήτη­μα  που απα­σχό­λη­σε την κοι­νή γνώ­μη και την πολι­τι­κή φλυα­ρία των δια­φό­ρων κυβερ­νή­σε­ων επί χρό­νια τώρα. Κι’ όμως ένα τέτοιο ζήτη­μα δίχως καμ­μιά προ­κα­ταρ­κτι­κή θέση και συζή­τη­ση παρου­σιά­στη­κε στη Βου­λή και λύθη­κε μέσα σε μία συνε­δρί­α­ση της Βου­λής. Αυτό όμως αφο­ρά κυρί­ως τον τρό­πο με τον οποίο έδρα­σε προ­σχε­δια­σμέ­να και υστε­ρό­βου­λα η αγγλί­ζου­σα σε ύφος (μόνο;) κυβέρ­νη­ση του ευρέ­ος συνασπισμού. 

Τα έργα της οδο­ποι­ί­ας είνε ένα από τα ζητή­μα­τα για τα οποία οι εργα­ζό­με­νες μάζες φώνα­ξαν πιο πολύ από την αστι­κή τάξη, μ’ όλο που η αστι­κή τάξη έχει πιο άμε­σα και πιο μεγά­λα συμ­φέ­ρο­ντα παρά εκεί­νες από  την οδο­ποι­ία μέσο αυτό της ανά­πτυ­ξης της αγο­ράς της χώρας, της ανά­πτυ­ξης του εμπο­ρί­ου, της πιο γλή­γο­ρης και πιο εσώ­τε­ρης κεφα­λαιο­κρα­το­ποί­η­σης της χώρας.  Όμως, αν οι εργα­ζό­με­νες αγρο­τι­κές κυρί­ως μάζες  φώνα­ξαν και αγω­νί­στη­καν για το ζήτη­μα αυτό, ποτέ δεν θα είνε σύμ­φω­νες με τον τρό­πο, τα μέσα και το είδος της οδο­ποι­ί­ας που ειση­γή­θη­κε ο Μετα­ξάς και που ψήφι­σαν όλοι οι άλλοι βου­λευ­τές  εξόν η ομά­δα του ενιαί­ου μετώπου.

Πρώ­τα απ’ όλα ο κ. Μετα­ξάς επα­κο­λου­θώ­ντας τη γενι­κώ­τε­ρη πολι­τι­κή γραμ­μή της μετα­τρο­πής της Ελλά­δας σε ένα τόπο τοπο­θέ­τη­σης ξένων και ιδιαί­τε­ρα αγγλι­κών κεφα­λαί­ων, ήταν φυσι­κό να προ­τεί­νει την εχτέ­λε­ση των έργων οδο­ποι­ί­ας με δάνειο εξω­τε­ρι­κό και πρό­σθε­τη φορο­λο­γία απά­νω στις εργα­ζό­με­νες μάζες τω περι­φε­ρειών που θα κατα­σκευα­στού­νε οι δρό­μοι. (σ.σ σήμε­ρα έχου­με τα δυσβά­στα­κτα διό­δια, καθώς η κατα­σκευή είναι από χρή­μα­τα του ΕΣΠΑ της Ε.Ε…) Δύο τρό­ποι εξ’ έισου εκμε­ταλ­λευ­τι­κοί, εξ’ ίσου κατα­πιε­στι­κοί για τις αγρο­τι­κές μάζες και τους εργά­τες. Οι όροι του δανεί­ου βαρείς, τοκο­γλυ­φι­κοί, μεσαιω­νι­κοί κυριο­λε­χτι­κά ‚οι ίδιοι του προ­σφυ­γι­κού δανεί­ου  (ή του αμέ­σως προη­γού­με­νου δανεί­ου, σύμ­φω­να με τη διόρ­θω­ση των «λαϊκών»,που δεν θάναι πιο ελαφροί).Όροι τέτοιοι που δένουν το κρά­τος να δεχτή τους δανει­στές (τους κ.κ Μακρή και Σία, δηλα­δή Σέλλ και Σία) και ως εχτε­λε­στές των έργων αυτών…Η εξό­φλη­ση και η συντή­ρη­ση των δρό­μων αυτών θα γίνει με την άλλη γνω­στή και συνη­θι­σμέ­νη μέθο­δο της κυβέρ­νη­σης Καφα­ντά­ρη. Με φορο­λο­γία, πρό­σθε­τη φορο­λο­γία των εργα­ζό­με­νων μαζών των περι­φε­ρειών υπό μορ­φήν ειδι­κών δημο­τι­κών και κοι­νο­τι­κών φόρων, διο­δί­ων , ποσο­στού επί της γενι­κής φορο­λο­γί­ας και  παρόμοια. 

Αυτός είνε ο τρό­πος της κατα­σκευ­ής των έργων οδο­ποι­ί­ας που πραγ­μα­τι­κά είνε ανα­γκαία. Το είδος της οδο­ποι­ί­ας και οι σκο­ποί της είναι σε πολύ γενι­κή μορ­φή γνω­στά. Το ότι το ψηφι­σθέν νομο­σχέ­διο μιλού­σε και για δρό­μους στρα­τιω­τι­κής σκο­πι­μό­τη­τας μας δίνει να εννο­ή­σου­με που θα σπα­τα­λη­θή ένα αρκε­τό μέρος του δανεί­ου. Ασφα­λώς ένα άλλο σημα­ντι­κό μέρος του δανεί­ου θα χρη­σι­μο­ποι­η­θή για την κατα­σκευή και ασφαλ­τό­στρω­ση δρό­μων που φέρ­νουν στις εξο­χές και τις βίλ­λες των καρ­χα­ριών του κεφα­λαί­ου  (όρα ασφαλ­τό­στρω­ση δρό­μων στην Κηφισ­σιά, Φάλη­ρα κλπ) και έτσι έχου­με μια πλή­ρη εικό­να των περί­φη­μων νομο­σχε­δί­ων της οδο­ποι­ί­ας και των έργων που θα εχτελεστούν. 

Οι εργα­ζό­με­νες μάζες από χρό­νια φώνα­ζαν για τους δρό­μους, θα φωνά­ζουν όμως όχι λιγώ­τε­ρο σήμε­ρα, για­τί θάχουν δρό­μους, μα θα πλη­ρώ­νουν για αξε­πλή­ρω­τα δάνεια στους Εγγλέ­ζους ιμπε­ρια­λι­στές και στους ντό­πιους πρά­χτο­ρές τους»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο