Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Περιοδεία της Λαϊκής Συσπείρωσης στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός»

Περιο­δεία στο νοσο­κο­μείο «Ευαγ­γε­λι­σμός» πραγ­μα­το­ποί­η­σε ο Νίκος Σοφια­νός, υπο­ψή­φιος δήμαρ­χος Αθή­νας και μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με τον Ηλία Σιώ­ρα, πρό­ε­δρο του Σωμα­τεί­ου Εργα­ζο­μέ­νων στο νοσο­κο­μείο και υπο­ψή­φιο περι­φε­ρεια­κό σύμ­βου­λο Κεντρι­κού Τομέα Αττι­κής και την Τατιά­να Ευαγ­γε­λο­πού­λου, υπο­ψή­φια δημο­τι­κή σύμ­βου­λο Αθήνας.

Το κλι­μά­κιο της Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης επι­σκέ­φτη­κε τους εργα­ζό­με­νους και το επι­στη­μο­νι­κό προ­σω­πι­κό στο Τμή­μα Επει­γό­ντων Περι­στα­τι­κών και στο Ακτι­νο­λο­γι­κό, τους τραυ­μα­τιο­φο­ρείς, το προ­σω­πι­κό των εργα­στη­ρί­ων, τους εργα­ζό­με­νους στην καθα­ριό­τη­τα, στα μαγει­ρεία, στο τμή­μα ιμα­τι­σμού και στα πλυ­ντή­ρια του νοσο­κο­μεί­ου, τους σπου­δα­στές και τους εκπαι­δευ­τές στο δημό­σιο ΙΕΚ του νοσο­κο­μεί­ου και τους εργα­ζό­με­νους στις Διοι­κη­τι­κές Υπηρεσίες.

Σε κάθε χώρο του νοσο­κο­μεί­ου έβγαι­νε έντο­να από τους εργα­ζό­με­νους και το επι­στη­μο­νι­κό προ­σω­πι­κό η πίε­ση που υπάρ­χει σε αυτό το νοσο­κο­μείο που εξυ­πη­ρε­τεί ολό­κλη­ρο το λεκα­νο­πέ­διο, τα προ­βλή­μα­τα από την υπο­χρη­μα­το­δό­τη­ση, την έλλει­ψη προ­σω­πι­κού, τις αλλα­γές στη διάρ­θρω­ση των εφη­με­ριών, τις δια­φο­ρε­τι­κές συμ­βά­σεις εργασίας.

Ο Νίκος Σοφια­νός μιλώ­ντας με τους εργα­ζό­με­νους ανά­με­σα σε άλλα τόνισε:

«Αυτή η κατά­στα­ση μπο­ρεί να αλλά­ξει, για­τί προ­σπα­θούν να πεί­σουν τον κόσμο ότι δεν μπο­ρούν να αλλά­ξουν τα πράγ­μα­τα, δεν γίνε­ται αλλιώς. Σου λένε τους είδα­με κι αυτούς, όταν μιλά­νε για το ΣΥΡΙΖΑ, μία από τα ίδια είναι όλοι.

Υπάρ­χει δυνα­τό­τη­τα να προ­τά­ξου­με τις ανά­γκες μας, τα δικαιώ­μα­τά μας, να κατα­λά­βει κι ένας κόσμος ότι δεν μπο­ρεί να μειώ­νει συνε­χώς τις απαι­τή­σεις του και να σκύ­βει το κεφά­λι. Διεκ­δι­κεί διαρ­κώς τα αυτο­νό­η­τα και του λένε δεν αντέ­χει η οικο­νο­μία. Τα ίδια και στο δήμο της Αθή­νας. Κι ανε­ξάρ­τη­τα από το αν είστε δημό­τες της Αθή­νας, ζεί­τε σε αυτή την πόλη, εργά­ζε­στε στο κέντρο της, τα βλέ­πε­τε όλα αυτά και στη λει­τουρ­γία του νοσοκομείου.

Και υπάρ­χει και η πιε­στι­κή καθη­με­ρι­νό­τη­τα που προ­στί­θε­ται σε όλα τα άλλα: Στους μισθούς που μειώ­θη­καν, στα ασφα­λι­στι­κά δικαιώ­μα­τα που είναι κατα­κρε­ουρ­γη­μέ­να, στην πίε­ση που νοιώ­θε­τε από τους ασθε­νείς, για­τί κι αυτοί έχουν τα δίκια τους.

Περά­σα­με από μια σει­ρά τμή­μα­τα στο νοσο­κο­μείο και βλέ­που­με ατο­μι­κές συμ­βά­σεις στις κου­ζί­νες και την καθα­ριό­τη­τα, για­τρούς με συμ­βά­σεις, νοση­λευ­τές με προ­γράμ­μα­τα ΟΑΕΔ, όταν αυτό που χρειά­ζε­ται είναι μόνι­μο προ­σω­πι­κό, για να μπο­ρέ­σει να αντα­πο­κρι­θεί το νοσο­κο­μείο στις ανά­γκες που έχει ο κόσμος και για τις οποί­ες πλη­ρώ­νει. Όπου κι αν έχου­με πάει συμ­βαί­νουν τα ίδια. Σε όλα τα νοσο­κο­μεία “τρέ­χουν” 7 και 8 δια­φο­ρε­τι­κές μορ­φές απα­σχό­λη­σης. Στα σχο­λεία το ίδιο. Πίσω από κάθε απορ­ριμ­μα­το­φό­ρο εργα­ζό­με­νοι με 4 ‑5 δια­φο­ρε­τι­κές συμ­βά­σεις. Μια θέση εργα­σί­ας μοι­ρά­ζε­ται σε 2–3 κακο­πλη­ρω­μέ­νους εργα­ζό­με­νους, που ανα­κυ­κλώ­νο­νται κάθε τόσο. Όλα αυτά που ζού­με είναι κεντρι­κή επι­λο­γή, η στρα­τη­γι­κή κατεύ­θυν­ση της ΕΕ και του κεφα­λαί­ου, για να “κοστί­ζει” ο εργα­ζό­με­νος όσο πιο φθη­νά γίνε­ται. Είναι η εργα­σια­κή ζού­γκλα που έχουν ψηφί­σει, υπο­γρά­ψει και υλο­ποιούν ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ.

Μία νέα γενιά επι­στη­μό­νων βιώ­νει την εργα­σια­κή ανα­σφά­λεια. Στα σχο­λεία, στα νοσο­κο­μεία. Ενώ οι ανά­γκες είναι μεγά­λες και χρειά­ζε­ται να στε­λε­χώ­νο­νται με μόνι­μο προ­σω­πι­κό, προ­σφέ­ρουν ατο­μι­κές συμ­βά­σεις, ελα­στι­κές σχέ­σεις απα­σχό­λη­σης για ένα δύο χρό­νια, με μισούς μισθούς και δικαιώ­μα­τα. «Κλαί­νε» για το brain drain, όταν ευθύ­νο­νται οι ίδιοι. Όλο το προη­γού­με­νο διά­στη­μα μιλού­σαν για προ­σλή­ψεις. Πού είναι; 30.000 εκπαι­δευ­τι­κοί με ελα­στι­κές σχέ­σεις εργα­σί­ας στα σχο­λεία, χιλιά­δες στα νοσο­κο­μεία, άνερ­γο επι­στη­μο­νι­κό προ­σω­πι­κό που ξενι­τεύ­ε­ται. Όταν ζητή­σα­με στη Βου­λή να μονι­μο­ποι­η­θούν οι ελα­στι­κά εργα­ζό­με­νοι, μας είπαν «λαϊ­κι­στές». Λεφτά υπάρ­χουν. Κάθε χρό­νο δίνουν 4 δις ευρώ για τις ΝΑΤΟϊ­κές δαπά­νες, πακτω­λό χρη­μά­των στις ΜΚΟ. Στο κρί­σι­μο ερώ­τη­μα ποιός πλη­ρώ­νει και ποιός ωφε­λεί­ται δεν απαντούν.

Στο χώρο των ιατρι­κών εξε­τά­σε­ων οι ιδιώ­τες κάνουν πάρ­τυ! Η πίτα για τους ιδιώ­τες στην Υγεία και το κόστος για τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα μεγα­λώ­νει συνε­χώς. Το νοσο­κο­μείο Πατη­σί­ων, αυτό που το έκλει­σε η συγκυ­βέρ­νη­ση και η σημε­ρι­νή του ΣΥΡΙΖΑ που όταν ήταν στην αντι­πο­λί­τευ­ση έλε­γε πως μόλις εκλε­γεί θα το ξανα­νοί­ξει, τώρα το κάνουν κέντρο ΕΟΠΠΥ. Γύρω από αυτό έχουν ανοί­ξει ήδη 4 ιδιω­τι­κά δια­γνω­στι­κά κέντρα. Για­τί με τη μεί­ω­ση του προ­σω­πι­κού στις δημό­σιες δομές, με τα πλα­φόν στις δαπά­νες, με τα όρια στις συντα­γο­γρα­φή­σεις, σπρώ­χνουν τον κόσμο στον ιδιώτη.
Όλα αυτά δια­μορ­φώ­νουν ένα υλι­κό στον κόσμο για να σκε­φτεί και να αξιο­ποι­ή­σει την ψήφο του. Απέ­να­ντι στο νέο δίπο­λο ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ, που πήρε τη θέση του παλιού δικο­μα­τι­σμού, που μαζί ψηφί­ζει, μαζί υλο­ποιεί και τσα­κώ­νο­νται μετά για την Novartis και τον Πετσί­τη, δίνου­με τη μάχη μαζί με κόσμο που έφυ­γε από το ΣΥΡΙΖΑ, που έκα­νε το βήμα να παλέ­ψει μαζί μας μέσα κι από τα ψηφο­δέλ­τιά μας, ακό­μα κι αν δεν συμ­φω­νεί σε όλα μαζί μας. Χρειά­ζε­ται να δια­μορ­φώ­σου­με σήμε­ρα ένα ισχυ­ρό αντί­πα­λο πολι­τι­κό δέος απέ­να­ντι σε αυτό το δίπο­λο, που μαζεύ­ει ό,τι κυκλο­φο­ρεί από τυχο­διώ­κτες και σημαί­ες ευκαι­ρί­ας για τα ψηφο­δέλ­τιά τους.

Σε αυτό το σκη­νι­κό κάντε κι εσείς το βήμα. Τίπο­τα δεν είναι τελειω­μέ­νο. Κι εσείς το ξέρε­τε. Σ’ αυτό το νοσο­κο­μείο, γνω­ρί­ζε­τε τους κομ­μου­νι­στές μέσα κι από το σωμα­τείο σας. Για όλα τα προ­βλή­μα­τα, από το μικρό­τε­ρο μέχρι το μεγα­λύ­τε­ρο, αγω­νί­ζο­νται. Δεν αφή­νουν να πέσει τίπο­τα κάτω, απο­τρέ­πουν τα χει­ρό­τε­ρα, φρε­νά­ρουν απο­λύ­σεις, σπά­νε την εργο­δο­τι­κή τρο­μο­κρα­τία. Υπάρ­χει επι­λο­γή: Τα ψηφο­δέλ­τια της Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης και του ΚΚΕ σε όλες τις κάλ­πες. Αυτή είναι η επι­λο­γή που συμ­φέ­ρει τον εργαζόμενο».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο