Χτυπούσα τα χέρια μου στα γαλάζια κρύσταλλα τ’ ουρανού σε κατάμαυρο μέλλον εξοντωμένος. Ήτανε Σάββατο κι ο φτωχός Ιησούς ο ξιπόλητος ερωμένος της αγωνίας ο ξέχειλος απ’ τη σκιά των λαών επιστάτης περίμενε τα χαρωπά γραΐδια στο μισόφωτο. Βγάζει ψαλμό σα να ποτίζει περιβόλια ο τρεμουλιάρης ιερέας κι ο καθαρός αέρας ο υπνοφόρος. Ευρώπη, Ευρώπη δεν είσαι τίποτ’ άλλο, είσαι μονάχα … Συνεχίστε να διαβάζετε το «ΠΕΡ’ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ» Νίκος Καρούζος.