Χτυ­πού­σα τα χέρια μου στα γαλά­ζια κρύ­σταλ­λα τ’ ουρα­νού σε κατά­μαυ­ρο μέλ­λον εξο­ντω­μέ­νος. Ήτα­νε Σάβ­βα­το κι ο φτω­χός Ιησούς ο ξιπό­λη­τος ερω­μέ­νος της αγω­νί­ας ο ξέχει­λος απ’ τη σκιά των λαών επι­στά­της περί­με­νε τα χαρω­πά γρα­ΐ­δια στο μισό­φω­το. Βγά­ζει ψαλ­μό σα να ποτί­ζει περι­βό­λια ο τρε­μου­λιά­ρης ιερέ­ας κι ο καθα­ρός αέρας ο υπνο­φό­ρος. Ευρώ­πη, Ευρώ­πη δεν είσαι τίποτ’ άλλο, είσαι μονά­χα … Συνε­χί­στε να δια­βά­ζε­τε το «ΠΕΡ’ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ» Νίκος Καρού­ζος.