Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

“Πικάσο, το βλέμμα του φωτογράφου” στη Βαρκελόνη

Φορώ­ντας μαρι­νιέ­ρα και με το βλέμ­μα σοβα­ρό και διεισ­δυ­τι­κό: ο Πάμπλο Πικά­σο απα­θα­να­τί­ζε­ται από τον σε μια φωτο­γρα­φία που θα απο­τε­λέ­σει ένα από τα σημα­ντι­κό­τε­ρα κομ­μά­τια της έκθε­σης για τον καλ­λι­τέ­χνη του κυβι­σμού αλλά και φωτο­γρα­φί­ας που εγκαι­νιά­ζε­ται την Παρα­σκευή στη Βαρκελόνη.

Με τίτλο: “Πικά­σο, το βλέμ­μα του φωτο­γρά­φου”, η νέα έκθε­ση του μου­σεί­ου Πικά­σο στη μητρό­πο­λη της Κατα­λο­νί­ας είναι μια περι­ή­γη­ση γύρω από τη ζωή του ζωγρά­φου σε εικό­νες, φωτο­γρα­φί­ες που λήφθη­καν από τον ίδιο ή για εκείνον.

Μία από αυτές, που απο­τυ­πώ­θη­κε από τον φακό του Ντουα­νό το 1952 στο Βαλο­ρίς της νότιας Γαλ­λί­ας, δεί­χνει τον ζωγρά­φο να φορά τη διά­ση­μη μαρι­νιέ­ρα του και να στέ­κε­ται πίσω από το παρά­θυ­ρο, με τα χέρια του να στη­ρί­ζο­νται στα τζάμια.

Ο Πικά­σο που απα­θα­να­τί­σθη­κε από τους δια­ση­μό­τε­ρους φωτο­γρά­φους όπως ο Μπρα­σάι, ο Ρόμπερτ Κάπα, ο Ανρί Καρ­τιέ-Μπρε­σόν, ο Ντέι­βιντ Ντά­γκλας Ντάν­καν, έχει “φωτο­γέ­νεια. Από τα νιά­τα του το συνει­δη­το­ποιεί και παί­ζει με αυτή την εικό­να”, εξη­γεί η Βιο­λέ­τα Αντρές, η επι­με­λή­τρια της έκθεσης.

“Είναι ένας από τους πρώ­τους που κατά­λα­βε τη δύνα­μη της εικό­νας. Και αντί να κλει­στεί μέσα στον χώρο του και να μην αφή­σει κανέ­ναν να εισχω­ρή­σει, εκεί­νος αφή­νε­ται στην κοι­νή θέα αλλά ελέγ­χει την εικό­να του”. Δεκά­δες φωτο­γρά­φοι πέρα­σαν από το σπί­τι του, απα­θα­να­τί­ζο­ντάς τον, εκεί­νον ή το ατε­λιέ του. Ωστό­σο ελά­χι­στοι κατά­φε­ραν να τον φωτο­γρα­φί­σουν “την ώρα που δού­λευε, αυθόρμητα”.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο