Πλήθος κόσμου αποχαιρέτησε τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα (ΦΩΤΟ-ΒΙΝΤΕΟ)

Το τελευ­ταίο αντίο στον Λαυ­ρέ­ντη Μαχαι­ρί­τσα είπαν σήμε­ρα στο νεκρο­τα­φείο Ζωγρά­φου συγ­γε­νείς και φίλοι, και ας μην μπο­ρούν ακό­μη να συνει­δη­το­ποι­ή­σουν αυτό που έγινε.

Η νεκρώ­σι­μη ακο­λου­θία εψά­λη από τον ιερό ναό του νεκρο­τα­φεί­ου Ζωγρά­φου, παρου­σία του πρω­θυ­πουρ­γού Κυριά­κου Μητσο­τά­κη και πλή­θους κόσμου. Από πολύ νωρίς φίλοι και συνά­δελ­φοί του άρχι­σαν να συγκε­ντρώ­νο­νται στο κοι­μη­τή­ριο του Ζωγρά­φου. Μετα­ξύ των πρώ­των που έφτα­σαν ήταν ο Γιώρ­γος και η Αννα Ντα­λά­ρα, ο Βασί­λης Παπα­κων­στα­ντί­νου και η Ελέ­νη Ράντου, ο Γιάν­νης Κότσι­ρας, η Βάσια Τρι­φύλ­λη. Από το ΚΚΕ τα στε­λέ­χη του Σπύ­ρος Χαλ­βα­τζής και Νίκος Σοφιανός.

Δεκά­δες καλ­λι­τέ­χνες από όλο το φάσμα της πολι­τι­στι­κής δημιουρ­γί­ας βρί­σκο­νται κοντά στη γυναί­κα του Λαυ­ρέ­ντη Μαχαι­ρί­τσα Ελέ­νη και την πολυα­γα­πη­μέ­νη μονα­χο­κό­ρη του Μαρία — Κλά­ρα στη δύσκο­λη στιγ­μή του αποχαιρετισμού.

Οι επικήδειοι χαιρετισμοί από τον Νίκο Πορτοκάλογλου, τον Διονύση Τσακνή και τον γιατρό του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα

Ο για­τρός του Λαυ­ρέ­ντη Μαχαι­ρί­τσα ο κ.Ράπας, ο Διο­νύ­σης Τσα­κνής και ο Νίκος Πορ­το­κά­λο­γλου εξέ­φρα­σαν με λόγια στους επι­κη­δεί­ους του, όσα ένιω­θαν όλοι όσοι βρέ­θη­καν στο ύστα­το χαίρε.

«Θα μου λεί­ψεις, σε αγα­πάω Λάρυ», είπε ο Διο­νύ­σης Τσα­κνής, ενώ ο κ.Ράπας περιέ­γρα­ψε την αντί­δρα­σή του εκλι­πό­ντος όταν δια­πι­στώ­θη­καν τα προ­βλή­μα­τα με την καρ­διά του και πως η μονα­χο­κό­ρη του, η Μαρία Κλά­ρα έγι­νε το κίνη­τρό του για να γίνει «ο πιο πει­θαρ­χη­μέ­νος ασθε­νής». Είπε: «Για­τί ; Μήπως δεν πρό­σε­ξε , μήπως δεν έπαιρ­νε τα φάρ­μα­κά του , μήπως τον κού­ρα­σαν οι συνερ­γά­τες του ;

Όταν δημιουρ­γή­θη­καν τα προ­βλή­μα­τα με την καρ­διά του, μου έλε­γε ότι δεν φοβά­ται τίπο­τα . Η κόρη του ήταν τότε τεσ­σά­ρων ετών κι έλε­γε « έχω μια κόρη που πρέ­πει να μεγα­λώ­σω» Ήταν ο πιο πει­θαρ­χη­μέ­νος ασθε­νής . Δυστυ­χώς αυτή τη φορά έπα­θε ανα­κο­πή . Καλό ταξίδι

Τα λόγια του Νίκου Πορ­το­κά­λο­γλου έβγαι­ναν ανά­μι­κτα με τυο λυγ­μό στη φωνή του: «Χτες το βρά­δυ αντί να τρα­γου­δά­με στο Ηρώ­δειο έπρε­πε να καθί­σω να γρά­ψω αυτό τον απο­χαι­ρε­τι­στή­ριο λόγο . Μπή­κες την πρώ­τη μέρα θυμά­μαι στο στού­ντιο φου­ριό­ζος αλλά μετά έσκα­σες ένα μεγά­λο χαμό­γε­λο και κατά­λα­βα ότι έχω να κάνω με έναν χρυ­σό άνθρω­πο . Από τη πρώ­τη στο­λή η που βρε­θή­κα­με στη σκη­νή ήταν σαν να είμα­στε μαζί για χρό­νια . Ο τίτλος μας είναι 40 χρό­νια επι­τυ­χία . Είχες το χάρι­σμα της επι­κοι­νω­νί­ας με τον κόσμο . Ο Λαυ­ρε­ντης , ο Μελω­δός μου , έλε­γα . Σαν κεραυ­νός έπε­σε στα κεφά­λια μας το τρα­γι­κό νέο και θρη­νού­με όλοι το δικό μας άνθρω­πο. Μοι­ρα­στη­κα­με τα πάντα σαν αδέρ­φια . Μου μιλού­σε για τις μεγά­λες του αγά­πες τη σύντρο­φο του Ελέ­νη , την κόρη του Κλά­ρα , τον αδερ­φό του και τους φίλους του . Η τελευ­ταία μας συναυ­λία ήταν την Παρα­σκευή και μου είπε :Τι άλλο θέλου­με Νικο­λά­κη μου , δεν μας βαρέ­θη­καν τόσα χρό­νια ο κόσμος έρχο­νται κι ακούν τα τρα­γου­δά­κια μας . Έφυ­γε χαρού­με­νος . Καλό σου ταξί­δι , φίλε μου», είπε.