Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πλευρές της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης στις γραμμές του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος

Αρθρο του Τμή­μα­τος Διε­θνών Σχέ­σε­ων της ΚΕ του ΚΚΕ σχε­τι­κά με την πρό­σφα­τη Διε­θνή Τηλε­διά­σκε­ψη των ΚΚ

Πρό­σφα­τα, σε συν­θή­κες εξέ­λι­ξης του 5ου κύμα­τος της παν­δη­μί­ας, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε Εκτα­κτη Τηλε­διά­σκε­ψη της Διε­θνούς Συνά­ντη­σης Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομ­μά­των, με ευθύ­νη του ΚΚΕ και του ΚΚ Τουρκίας.

Οι εξε­λί­ξεις επι­βε­βαιώ­νουν πως οι αστι­κές κυβερ­νή­σεις δεν μπό­ρε­σαν να αντι­με­τω­πί­σουν την παν­δη­μία του κορο­νοϊ­ού προς όφε­λος των εργα­ζο­μέ­νων. Επι­πλέ­ον, οι περιο­ρι­σμοί στις μετα­κι­νή­σεις από χώρα σε χώρα δυσχε­ραί­νουν τις διά ζώσης συνα­ντή­σεις. Η αρνη­τι­κή αυτή εξέ­λι­ξη έχει τις ρίζες της στις τερά­στιες ελλεί­ψεις στα δημό­σια συστή­μα­τα Υγεί­ας, ως απο­τέ­λε­σμα της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής που ακο­λού­θη­σαν οι κυβερ­νή­σεις που βρί­σκο­νται στην υπη­ρε­σία του κεφα­λαί­ου. Πρό­κει­ται για την πολι­τι­κή της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης και της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης της Υγεί­ας, της στή­ρι­ξης της κερ­δο­φο­ρί­ας των μονο­πω­λια­κών ομί­λων, καθώς και της άρνη­σης ικα­νο­ποί­η­σης του αιτή­μα­τος, που έχουν προ­βά­λει τα Κομ­μου­νι­στι­κά Κόμ­μα­τα, για την κατάρ­γη­ση της πατέ­ντας στα εμβό­λια και φάρ­μα­κα, κάτι που θα συνέ­βαλ­λε στην ταχύ­τε­ρη πορεία του εμβο­λια­σμού και στην απο­τρο­πή νέων μεταλ­λά­ξε­ων του κορονοϊού.

Σε αυτές τις συν­θή­κες τα Κομ­μου­νι­στι­κά και Εργα­τι­κά Κόμ­μα­τα, που συνε­χί­ζουν να αγω­νί­ζο­νται για τη ζωή και τα δικαιώ­μα­τα της εργα­τι­κής τάξης και των άλλων λαϊ­κών στρω­μά­των, πρέ­πει να ανταλ­λά­σουν από­ψεις και εμπει­ρί­ες για τη δρά­ση τους με άλλα μέσα. Τα τελευ­ταία χρό­νια έγι­ναν αρκε­τές τέτοιες δρα­στη­ριό­τη­τες. Η Εκτα­κτη Διε­θνής Τηλε­διά­σκε­ψη, που απαι­τού­σε έναν ειδι­κό και καλά επε­ξερ­γα­σμέ­νο τρό­πο διε­ξα­γω­γής, ώστε να μπο­ρέ­σουν να λάβουν μέρος κόμ­μα­τα που βρί­σκο­νται σε δια­φο­ρε­τι­κές ζώνες ώρας, βοή­θη­σε στην ανταλ­λα­γή από­ψε­ων γύρω από κρί­σι­μα ζητή­μα­τα των εξελίξεων.

Για άλλη μια φορά, η στε­νή συνερ­γα­σία που ανέ­πτυ­ξαν τα ΚΚ της Ελλά­δας και της Τουρ­κί­ας, για την επι­τυ­χία αυτής της προ­σπά­θειας, ήταν ένα ακό­μη έμπρα­κτο παρά­δειγ­μα του προ­λε­τα­ρια­κού διεθνισμού.

Τα βασι­κά θέμα­τα που απα­σχό­λη­σαν τη συνάντηση

Οι τοπο­θε­τή­σεις των κομ­μά­των φώτι­σαν πλευ­ρές της δρά­σης τους, καθώς και της προ­σέγ­γι­σης του κάθε κόμ­μα­τος στις βασι­κές διε­θνείς και εσω­τε­ρι­κές εξε­λί­ξεις. Εκφρά­στη­κε η αλλη­λεγ­γύη στο ΚΚ Κού­βας, συνο­λι­κά στον λαό της Κού­βας, που δεκα­ε­τί­ες μάχε­ται ενά­ντια στον απο­κλει­σμό των ιμπε­ρια­λι­στών. Εκφρά­στη­κε η αλλη­λεγ­γύη στον λαό της Παλαι­στί­νης, που μάχε­ται για τα δικαιώ­μα­τά του.

Ολες οι παρεμ­βά­σεις των κομ­μά­των είναι δημο­σιευ­μέ­νες στην ιστο­σε­λί­δα του SOLIDNET, όπως και το κεί­με­νο των Κοι­νών Δρά­σε­ων που εγκρί­θη­κε και το οποίο προ­βλέ­πει κοι­νές και συγκλί­νου­σες δρά­σεις, που θα ανα­πτύ­ξουν τα ΚΚ μέσα στο 2022. Οι δρά­σεις αυτές αφο­ρούν τα εργα­τι­κά — λαϊ­κά δικαιώ­μα­τα, την ενί­σχυ­ση των δημό­σιων συστη­μά­των Υγεί­ας, δρά­σεις ενά­ντια στον αντι­κομ­μου­νι­σμό και τη δια­στρέ­βλω­ση της ιστο­ρι­κής προ­σφο­ράς της ΕΣΣΔ και του σοσια­λι­σμού, αξιο­ποιώ­ντας επε­τεί­ους — ορό­ση­μα όπως η ίδρυ­ση της ΕΣΣΔ στις 30 Δεκέμ­βρη 1922, καθώς και δρά­σεις αλλη­λεγ­γύ­ης προς τους κομ­μου­νι­στές και άλλους αγω­νι­στές που αντι­με­τω­πί­ζουν διώ­ξεις, απα­γο­ρεύ­σεις, δρά­σεις ενά­ντια στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους και επεμ­βά­σεις, στο ΝΑΤΟ και άλλες ιμπε­ρια­λι­στι­κές στρα­τιω­τι­κές συμ­μα­χί­ες, στις ξένες στρα­τιω­τι­κές βάσεις, για την προ­βο­λή της ανα­γκαιό­τη­τας, επι­και­ρό­τη­τας και ρεα­λι­στι­κό­τη­τας του σοσια­λι­σμού ως της μόνης εναλ­λα­κτι­κής λύσης στον καπιταλισμό.

Ολα αυτά ανα­λυ­τι­κά έχουν δημο­σιευ­τεί τόσο στο SOLIDNET όσο και στα Ελλη­νι­κά, στον «Ριζο­σπά­στη» και στο πόρ­ταλ «902.gr», όπως επί­σης οι εισα­γω­γι­κές τοπο­θε­τή­σεις των ΓΓ του ΚΚΕ και του ΚΚΤ, συντρό­φων Δ. Κου­τσού­μπα και Κ. Οκουγιάν.

Η απο­τύ­πω­ση της ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής δια­πά­λης μέσα στο Διε­θνές Κομ­μου­νι­στι­κό Κίνημα

Βεβαί­ως, τα σοβα­ρά ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κά ζητή­μα­τα εξα­κο­λου­θούν να ταλα­νί­ζουν το Διε­θνές Κομ­μου­νι­στι­κό Κίνημα.

Αλλω­στε, στις Διε­θνείς Συνα­ντή­σεις συμ­με­τέ­χουν κόμ­μα­τα, όπως το Γαλ­λι­κό ΚΚ ή το ΚΚ Ισπα­νί­ας, που έπαι­ξαν πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο στο οπορ­του­νι­στι­κό ρεύ­μα του λεγό­με­νου «ευρω­κομ­μου­νι­σμού», όπως και άλλα κόμ­μα­τα, που συμ­με­τέ­χουν στον «πυλώ­να» του σημε­ρι­νού οπορ­του­νι­στι­κού ευρω­παϊ­κού κέντρου, του λεγό­με­νου «Κόμ­μα­τος της Ευρω­παϊ­κής Αρι­στε­ράς» (ΚΕΑ) και της «αρι­στε­ρής» ευρω­ο­μά­δας στο Ευρω­κοι­νο­βού­λιο, της GUE/NGL, που, όπως έχου­με εκτι­μή­σει, έχει διο­λι­σθή­σει σε ένα είδος εκπρο­σώ­πη­σης του ΚΕΑ στο Ευρωκοινοβούλιο.

Συμ­με­τέ­χουν ακό­μα και κόμ­μα­τα που έχουν απορ­ρί­ψει τον μαρ­ξι­σμό — λενι­νι­σμό, το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο και ενο­χο­ποιούν την οικο­δό­μη­ση του σοσια­λι­σμού στην ΕΣΣΔ.

Η δια­πά­λη για το ζήτη­μα της συμ­με­το­χής σε αστι­κές κυβερνήσεις

Το ζήτη­μα της συμ­με­το­χής ή στή­ρι­ξης των ΚΚ σε «αρι­στε­ρές», «προ­ο­δευ­τι­κές» κυβερ­νή­σεις, που εμφα­νί­ζο­νται στο έδα­φος της δια­χεί­ρι­σης του καπι­τα­λι­σμού, εξα­κο­λου­θεί να είναι ένα κομ­βι­κό σημείο στις ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κές αντιπαραθέσεις.

Πρώ­τα απ’ όλα για­τί τα κόμ­μα­τα, που ακο­λου­θούν αυτήν την πολι­τι­κή στά­ση με διά­φο­ρα ιδε­ο­λο­γή­μα­τα, όπως του «εξαν­θρω­πι­σμού» του καπι­τα­λι­σμού, του «εκδη­μο­κρα­τι­σμού» της ΕΕ, ή των «στα­δί­ων για τον σοσια­λι­σμό», της λεγό­με­νης «ρήξης με τη δεξιά πολι­τι­κή», σπέρ­νουν δια­χει­ρι­στι­κές αυτα­πά­τες, «ξεπλέ­νουν» τον βρώ­μι­κο ρόλο της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και εστιά­ζουν την κρι­τι­κή τους σε μια μορ­φή αστι­κής δια­χεί­ρι­σης, στον νεο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό. Τέτοιες δυνά­μεις παρα­γνω­ρί­ζουν κι υπο­τι­μούν τους νόμους που διέ­πουν την καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μία και τον δεδο­μέ­νο κι ανε­πί­στρε­πτα αντι­δρα­στι­κό χαρα­κτή­ρα του αστι­κού κρά­τους, που δεν αναι­ρεί­ται με οποιο­δή­πο­τε μείγ­μα αστι­κής δια­χεί­ρι­σης. Αυτές οι δυνά­μεις παρα­πέ­μπουν την πάλη για τον σοσια­λι­σμό στη «μακρο­πρό­θε­σμη προ­ο­πτι­κή» και στην πρά­ξη ανα­λαμ­βά­νουν τερά­στιες ευθύ­νες απέ­να­ντι στους λαούς μιας και απαρ­νού­νται την κοπια­στι­κή καθη­με­ρι­νή δου­λειά για τη συσπεί­ρω­ση των κοι­νω­νι­κών δυνά­με­ων, που έχουν συμ­φέ­ρον να συγκρου­στούν με τα μονο­πώ­λια και τον καπιταλισμό.

Ετσι, τις βλέ­που­με να εστιά­ζουν σε κυβερ­νη­τι­κές λύσεις δια­χεί­ρι­σης, ψηφί­ζο­ντας ακό­μη και τις στρα­τιω­τι­κές δαπά­νες για τις ανά­γκες του ΝΑΤΟ, τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές απο­στο­λές π.χ. στη ζώνη του Σαχέλ, ή να αντι­κα­θι­στούν το αίτη­μα της απο­δέ­σμευ­σης της χώρας από το ΝΑΤΟ με αυτό μιας αόρι­στης και αφη­ρη­μέ­νης «διά­λυ­σής» του.

Το πού οδη­γεί αυτή η πολι­τι­κή απο­κα­λύ­πτε­ται στην Ισπα­νία, όπου το ΚΚ Ισπα­νί­ας συμ­με­τέ­χει σε μια κυβέρ­νη­ση που δια­χει­ρί­ζε­ται με βάρ­βα­ρο και αντι­λαϊ­κό τρό­πο την παν­δη­μία, παίρ­νει νέα αντερ­γα­τι­κά μέτρα με βάση τις κατευ­θύν­σεις της ΕΕ, ενώ φτά­νει να παίρ­νει και μέτρα υπο­νό­μευ­σης της Κού­βας και βέβαια στα­θε­ρά συμ­με­τέ­χει στους ΝΑΤΟι­κούς σχεδιασμούς.

Η σύγ­χυ­ση γύρω από την έννοια του ιμπεριαλισμού

Οι ίδιες βασι­κά δυνά­μεις είναι που αντι­με­τω­πί­ζουν τον ιμπε­ρια­λι­σμό όχι με τα λενι­νι­στι­κά κρι­τή­ρια, ως τον καπι­τα­λι­σμό στο μονο­πω­λια­κό του στά­διο, αλλά απλώς ως επι­θε­τι­κή εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή. Ετσι παρα­βλέ­πουν πως στην επο­χή μας συγκρού­ο­νται μονο­πώ­λια, καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη και οι ενώ­σεις τους για τις πρώ­τες ύλες, την Ενέρ­γεια, τον ορυ­κτό πλού­το, τους δρό­μους μετα­φο­ράς των εμπο­ρευ­μά­των, τα μερί­δια των αγο­ρών. Ακό­μη χει­ρό­τε­ρα, ορι­σμέ­να κόμ­μα­τα απορ­ρί­πτουν ότι ο αντα­γω­νι­σμός μετα­ξύ των μονο­πω­λί­ων απο­τε­λεί το υπό­βα­θρο της όξυν­σης των αντι­θέ­σε­ων διεθνώς.

Γι’ αυτά τα κόμ­μα­τα το ζήτη­μα εστιά­ζε­ται στην επι­θε­τι­κή εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ ή κάποιων ακό­μη ισχυ­ρών δυνά­με­ων, κάτι που ερμη­νεύ­ει μονο­με­ρώς την «ιμπε­ρια­λι­στι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα» και ως λύση προ­τεί­νε­ται ο λεγό­με­νος «πολυ­πο­λι­κός κόσμος». Ωστό­σο, η θέση που περιο­ρί­ζει τον ιμπε­ρια­λι­σμό στις ΗΠΑ, όπως και η θέση πως η ύπαρ­ξη πολ­λών διε­θνών «πόλων», όπου ο ένας θα ελέγ­χει τον άλλο, με απο­τέ­λε­σμα έναν «ειρη­νι­κό κόσμο», είναι εντε­λώς απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κή για τους λαούς. Κρύ­βει την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Σπέρ­νει αυτα­πά­τες ότι μπο­ρεί να υπάρ­ξει και «μη επι­θε­τι­κός» ιμπε­ρια­λι­σμός, ένας δήθεν «φιλει­ρη­νι­κός» καπιταλισμός.

Το ΚΚΕ και άλλα κόμ­μα­τα έχουν ασκή­σει κρι­τι­κή σε ανά­λο­γες από­ψεις, που ανα­πτύ­χθη­καν τον προη­γού­με­νο αιώ­να τόσο από οπορ­του­νι­στι­κές δυνά­μεις στην Ευρώ­πη όσο και από το ΚΚΣΕ, ιδιαί­τε­ρα μετά την οπορ­του­νι­στι­κή στρο­φή του στο 20ό Συνέ­δριό του, όταν επι­κρά­τη­σε η γραμ­μή της «ειρη­νι­κής άμιλ­λας» των δύο κοι­νω­νι­κο-πολι­τι­κών συστημάτων.

Η «αντι­φα­σι­στι­κή» συνερ­γα­σία με αστι­κές δυνάμεις

Συγ­χύ­σεις προ­κα­λεί σε ορι­σμέ­να κόμ­μα­τα και το γεγο­νός πως το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα ανα­σύ­ρει σε διά­φο­ρες περι­πτώ­σεις το «μαντρό­σκυ­λο» του συστή­μα­τος, διά­φο­ρες φασι­στι­κές δυνά­μεις, και τις αξιο­ποιεί για την προ­ώ­θη­ση δια­φό­ρων σχε­δια­σμών αστι­κών τάξε­ων, όπως έγι­νε στην Ουκρα­νία. Ακό­μη και κάποιες δυνά­μεις που ανα­γνω­ρί­ζουν πως ο φασι­σμός είναι «γέν­νη­μα — θρέμ­μα» του καπι­τα­λι­σμού, τεί­νουν να απο­κό­βουν αυτό το ζήτη­μα από την πάλη με τον καπι­τα­λι­σμό, οδη­γού­νται σε αντί­λη­ψη «αντι­φα­σι­στι­κής» συνερ­γα­σί­ας με αστι­κές δυνά­μεις ή στή­ρι­ξής τους.

Σήμε­ρα για τις τρέ­χου­σες διε­θνείς εξε­λί­ξεις ανα­δει­κνύ­ε­ται ως κομ­βι­κής σημα­σί­ας η εκτί­μη­ση στην οποία έχει κατα­λή­ξει το ΚΚΕ από τη μελέ­τη της Ιστο­ρί­ας του Β’ Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου. Οτι ο πόλε­μος εκεί­νος ήταν ιμπε­ρια­λι­στι­κός και άδι­κος, τόσο για τις καπι­τα­λι­στι­κές φασι­στι­κές δυνά­μεις όσο και για τις καπι­τα­λι­στι­κές «δημο­κρα­τι­κές» χώρες, που επί­σης έκα­ναν μεγά­λα εγκλή­μα­τα κατά της ανθρω­πό­τη­τας, όπως ήταν ο πυρη­νι­κός βομ­βαρ­δι­σμός της Χιρο­σί­μα και του Ναγκα­σά­κι. Πως ο πόλε­μος ήταν δίκαιος μόνον για την ΕΣΣΔ και τα αντάρ­τι­κα και λαϊ­κά απε­λευ­θε­ρω­τι­κά κινή­μα­τα στις κατε­χό­με­νες χώρες, όπου ηγε­τι­κό ρόλο έπαι­ξαν οι κομμουνιστές.

Η θέση αυτή έχει άμε­ση σχέ­ση με το σήμε­ρα, όταν εκδη­λώ­νο­νται οι ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κές αντι­θέ­σεις στην Ουκρα­νία, όταν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ αξιο­ποιούν τις φασι­στι­κές δυνά­μεις στην Ουκρα­νία για τις γεω­πο­λι­τι­κές μεθο­δεύ­σεις τους, κι από την άλλη η καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία προ­βάλ­λει τα συμ­φέ­ρο­ντα των δικών της μονοπωλίων.

Είναι ολο­φά­νε­ρο πως οι ΗΠΑ, οι ιμπε­ρια­λι­στι­κές ενώ­σεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, όπως και οι αστι­κές τάξεις, που τις έχουν συγκρο­τή­σει, φέρουν τερά­στιες ευθύ­νες για τις εξε­λί­ξεις. Την ίδια ώρα, τερά­στιες ευθύ­νες φέρει και η αστι­κή τάξη της Ρωσί­ας για τη σημε­ρι­νή κατά­στα­ση. Ολοι αυτοί που σήμε­ρα την απο­τε­λούν έπαι­ξαν πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο στη διά­λυ­ση της ΕΣΣΔ. Πρό­σφα­τα συμπλη­ρώ­θη­καν 30 χρό­νια από τη διά­λυ­σή της. Τότε η πρε­μού­ρα του Γιέλ­τσιν και των κοι­νω­νι­κών και πολι­τι­κών δυνά­με­ων που τον ακο­λού­θη­σαν ήταν να γκρε­μί­σουν την ΕΣΣΔ, καθό­λου δεν τους ένοια­ξε π.χ. πού θα βρε­θεί η Κρι­μαία, πόσα εκα­τομ­μύ­ρια Ρώσοι και ρωσό­φω­νοι θα βρε­θούν εκτός συνό­ρων της Ρωσί­ας, τι θα απο­γί­νουν αυτοί οι άνθρω­ποι. Είναι, λοι­πόν, κάτι παρα­πά­νω από προ­κλη­τι­κό να βλέ­που­με πολι­τι­κούς που στή­ρι­ξαν τότε τον Γιέλ­τσιν για να γκρε­μί­σει την ΕΣΣΔ, να κατη­γο­ρούν σήμε­ρα διαρ­κώς τον Λένιν για τη διά­λυ­ση της ΕΣΣΔ και να μας καλούν σε «αντι­φα­σι­στι­κό αγώ­να» στην Ουκρανία.

Η προ­σέγ­γι­ση της σημε­ρι­νής Κίνας

Επι­πλέ­ον, καθο­ρι­στι­κής σημα­σί­ας είναι το ζήτη­μα ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης για το τι είναι σοσιαλισμός.

Δεν είναι λίγα τα κόμ­μα­τα που «βαφτί­ζουν το κρέ­ας ψάρι». Είχα­με και πριν από μερι­κά χρό­νια τις διά­φο­ρες θεω­ρί­ες περί «σοσια­λι­σμού του 21ου αιώ­να» ή του «σοσια­λι­σμού του ευ ζην», όπως ονο­μά­στη­καν διά­φο­ρες σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές κυβερ­νή­σεις στη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή, που προ­σπά­θη­σαν με συν­θή­μα­τα που προ­βλή­θη­καν ως «ριζο­σπα­στι­κά» και μέτρα άμβλυν­σης της ακραί­ας εξα­θλί­ω­σης του λαού, να δια­χει­ρι­στούν το καπι­τα­λι­στι­κό σύστημα.

Σήμε­ρα η προ­σο­χή εστιά­ζε­ται στην Κίνα, που ισχυ­ρί­ζε­ται πως οικο­δο­μεί τον «σοσια­λι­σμό με κινε­ζι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά», αλλά αυτό που οικο­δο­μεί­ται εκεί καμία σχέ­ση δεν έχει με τον σοσια­λι­σμό, με τις αρχές και τις νομο­τέ­λειες της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης. Σοσια­λι­σμός σημαί­νει κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση των μέσων παρα­γω­γής, εργα­τι­κή εξου­σία, κεντρι­κός σχε­δια­σμός. Τίπο­τα από αυτά δεν υπάρ­χει στη σημε­ρι­νή Κίνα, όπου τα κινε­ζι­κά μονο­πώ­λια καθο­ρί­ζουν τις εξε­λί­ξεις, προ­ω­θούν μέσω του ΚΚ Κίνας τις επι­λο­γές τους, που μετα­ξύ των άλλων οδη­γούν σε τερά­στιες κοι­νω­νι­κές ανι­σό­τη­τες και αδικίες.

Το θέμα δεν έχει μονά­χα θεω­ρη­τι­κή διά­στα­ση, αλλά άμε­ση πολι­τι­κή, συν­δέ­ε­ται με τη δια­πά­λη για την πρω­το­κα­θε­δρία στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστη­μα, ανά­με­σα στις ΗΠΑ και στην Κίνα.

Το ζήτη­μα της δια­πά­λης για την πρω­το­κα­θε­δρία στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστημα

Αυτό το ζήτη­μα δεν είναι απλό, για­τί η ζωή έχει δεί­ξει πως σε ανά­λο­γες κατα­στά­σεις, όταν αμφι­σβη­τή­θη­κε η πρω­το­κα­θε­δρία στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστη­μα, οδη­γη­θή­κα­με σε μεγά­λες, γενι­κευ­μέ­νες πολε­μι­κές ανα­με­τρή­σεις, με την εμπλο­κή δεκά­δων χωρών, με τερά­στιες ανθρω­πο­θυ­σί­ες για τα κέρ­δη των καπι­τα­λι­στών που συγκρούονται.

Σήμε­ρα οι ΗΠΑ, που παρα­μέ­νουν η ισχυ­ρό­τε­ρη πολι­τι­κό­οι­κο­νο­μι­κή και στρα­τιω­τι­κή δύνα­μη του ιμπε­ρια­λι­σμού στον πλα­νή­τη, νιώ­θουν «στο σβέρ­κο τους την ανά­σα» της Κίνας. Χάρη στον νόμο της ανι­σό­με­τρης καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης του καπι­τα­λι­σμού, βλέ­που­με τα κινε­ζι­κά μονο­πώ­λια να κερ­δί­ζουν σημα­ντι­κές θέσεις στην παγκό­σμια καπι­τα­λι­στι­κή αγο­ρά, στην εξα­γω­γή εμπο­ρευ­μά­των και κεφαλαίων.

Δυστυ­χώς, ορι­σμέ­να ΚΚ λαθε­μέ­να προ­σπα­θούν να επα­να­φέ­ρουν σχή­μα­τα του παρελ­θό­ντος, μιλούν για νέο «ψυχρό πόλε­μο», με τη δια­φο­ρά πως στη θέση της ΕΣΣΔ απέ­να­ντι στις ΗΠΑ, τώρα τοπο­θε­τούν την Κίνα. Ομως, η σημε­ρι­νή κατά­στα­ση δεν έχει καμία σχέ­ση με την αντι­πα­ρά­θε­ση ΕΣΣΔ — ΗΠΑ, μιας και σήμε­ρα έχου­με μια αντι­πα­ρά­θε­ση πάνω στο έδα­φος της σύγκρου­σης των μονο­πω­λί­ων, δηλα­δή μια ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κή αντιπαράθεση.

Το ΚΚΕ με την τοπο­θέ­τη­σή του ανέ­δει­ξε αυτήν τη δια­φο­ρά, ενώ και άλλα κόμ­μα­τα, όπως το ΚΚ Μεξι­κού, το ΚΚ Πακι­στάν, ανέ­δει­ξαν τον σημε­ρι­νό καπι­τα­λι­στι­κό χαρα­κτή­ρα της Κίνας. Το Φιλιπ­πι­νέ­ζι­κο ΚΚ-1930 μίλη­σε ανοι­χτά για τον επε­κτα­τι­κό ηγε­μο­νι­σμό, που επι­δει­κνύ­ει η Κίνα ένα­ντι των γει­το­νι­κών χωρών του Ειρη­νι­κού, κάτι που αξιο­ποιεί­ται και ως πρό­σχη­μα από τις ΗΠΑ για να επέμ­βουν στην περιοχή.

Δεν έχου­με σε καμία περί­πτω­ση ένα ζήτη­μα δια­πά­λης μετα­ξύ καπι­τα­λι­σμού και σοσια­λι­σμού, όπως λαθε­μέ­να ισχυ­ρί­στη­καν κάποια κόμ­μα­τα, όπως το ΚΚ της Βρα­ζι­λί­ας. Είναι άτο­πο οι κομ­μου­νι­στές να πρω­το­στα­τούν σε πολι­τι­κές καμπά­νιες, όπως αυτή στην οποία προ­χώ­ρη­σε και μας ενη­μέ­ρω­σε το ΚΚ Κανα­δά, για την απε­λευ­θέ­ρω­ση της διευ­θύ­νου­σας συμ­βού­λου της «Huawei», Meng Wanzhou, κόρης του προ­έ­δρου αυτού του κινε­ζι­κού μονο­πω­λί­ου, που η προ­σω­πι­κή περιου­σία του ξεπερ­νά τα 3,4 δισε­κα­τομ­μύ­ρια δολά­ρια και η οποία βρέ­θη­κε για κάποιο διά­στη­μα κρα­τού­με­νη εξαι­τί­ας της σφο­δρής σύγκρου­σης των μονο­πω­λί­ων υψη­λής τεχνο­λο­γί­ας. Δεν αρμό­ζει σε ένα ΚΚ να οργα­νώ­νει κινη­το­ποί­η­ση για μια επι­χει­ρη­μα­τία, η χρη­μα­τι­κή εγγύ­η­ση για την απε­λευ­θέ­ρω­ση της οποί­ας έφτα­σε τα 7,5 εκα­τομ­μύ­ρια δολά­ρια, και μάλι­στα τη στιγ­μή που στον σημε­ρι­νό κόσμο σε δεκά­δες χώρες οι κομ­μου­νι­στές σέρ­νο­νται στα δικα­στή­ρια (π.χ. Ουκρα­νία, Πολω­νία), φυλα­κί­ζο­νται (π.χ. Σουα­ζι­λάν­δη κ.α.), διώ­κο­νται (π.χ. Καζακ­στάν), δολο­φο­νού­νται εν ψυχρώ (π.χ. Πακι­στάν, Ινδία) και χρειά­ζο­νται τη διε­θνι­στι­κή αλλη­λεγ­γύη μας.

Ανοί­γο­ντας εδώ μια παρέν­θε­ση να πού­με πως το ΚΚΕ έχει στεί­λει βου­λευ­τές, ευρω­βου­λευ­τές και άλλα στε­λέ­χη του σε δίκες διω­κό­με­νων κομ­μου­νι­στών και κομ­μά­των, στην Ουκρα­νία, στην Πολω­νία, παλαιό­τε­ρα στις χώρες της Βαλ­τι­κής, έχει καταγ­γεί­λει δολο­φο­νί­ες και διώ­ξεις σε βάρος των κομ­μου­νι­στών σε άλλες χώρες, όπως στο Πακι­στάν, στο Καζακ­στάν, στο Σου­δάν, στην Ινδία, στη Βενε­ζου­έ­λα και άλλες χώρες, θέτο­ντας τέτοια ζητή­μα­τα και από το βήμα του Ευρωκοινοβουλίου.

Για το ζήτη­μα της «ενό­τη­τας»

Στις γραμ­μές του Διε­θνούς Κομ­μου­νι­στι­κού Κινή­μα­τος δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει καμία επί­πλα­στη «ενό­τη­τα» με δυνά­μεις που αμφι­σβη­τούν και ανα­θε­ω­ρούν τα θεμέ­λια του μαρ­ξι­σμού — λενι­νι­σμού, όπως είναι οι αρχές της σοσια­λι­στι­κής επα­νά­στα­σης και οικο­δό­μη­σης, στο όνο­μα του «να μεί­νου­με προς το παρόν σε όσα μας ενώνουν».

Μια τέτοια «ενό­τη­τα», πέρα από την κάλ­πι­κη και απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κή εικό­να, που θα έδι­νε στους κομ­μου­νι­στές όλου του κόσμου, είναι και επι­κίν­δυ­νη, για­τί πάντα «η μισή αλή­θεια είναι ένα ψέμα». Επι­πλέ­ον, απο­κρύ­πτει τις δια­φω­νί­ες που υπάρ­χουν στο κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα και μπλο­κά­ρει τη συζή­τη­ση με σκο­πό το ξεπέ­ρα­σμά τους. Αν οι κομ­μου­νι­στές δεν έχουν ξεκά­θα­ρη μπρο­στά τους όλη την εικό­να του σύγ­χρο­νου ιμπε­ρια­λι­στι­κού κόσμου και εστιά­ζουν μόνο σε ΗΠΑ — ΝΑΤΟ, ή στον νεο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό, ή στον φασι­σμό, απο­κό­πτο­ντας όλα αυτά από τη «μήτρα» που τα γεν­νά, τον καπι­τα­λι­σμό, και την ανα­γκαιό­τη­τα ανα­τρο­πής του, θα οδη­γη­θούν σε τρα­γι­κές επιλογές.

Το ΚΚΕ, έχο­ντας επί­γνω­ση αυτής της κατά­στα­σης και δια­φω­τί­ζο­ντας τον λαό γι’ αυτή, ηγεί­ται σήμε­ρα του αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού κινή­μα­τος στη χώρα μας ενά­ντια στις αμε­ρι­κα­νι­κές και ΝΑΤΟι­κές βάσεις, ενά­ντια στις δήθεν «αμυ­ντι­κές συμ­φω­νί­ες» της Ελλά­δας με τις ΗΠΑ και τη Γαλ­λία, ενά­ντια στην εμπλο­κή των ελλη­νι­κών Ενό­πλων Δυνά­με­ων σε επι­χει­ρή­σεις εκτός συνό­ρων, για την απο­δέ­σμευ­ση από τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές ενώ­σεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με τον λαό στην εξου­σία. Εχο­ντας υπό­ψη όλα τα παρα­πά­νω το ΚΚΕ δίνει τις δυνά­μεις του ενά­ντια στις αντι­λαϊ­κές πολι­τι­κές της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστι­κών κομ­μά­των, όπως και τη μάχη με τα φασι­στι­κά εγκλη­μα­τι­κά μορ­φώ­μα­τα, επι­διώ­κο­ντας τη δια­μόρ­φω­ση προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων για την Κοι­νω­νι­κή Συμ­μα­χία, για την ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­σμού, για να τερ­μα­τι­στεί ο «φαύ­λος κύκλος» της ταξι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης και των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέμων.

Για την πορεία της επα­να­στα­τι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης του Διε­θνούς Κομ­μου­νι­στι­κού Κινήματος

Είναι ανά­γκη να συνε­χι­στεί και να γίνει πιο ανοι­χτή η ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση, να ξεκα­θα­ρι­στούν ζητή­μα­τα. Δεν μας βρί­σκει σύμ­φω­νους η ανταλ­λα­γή επι­θε­τι­κών προσ­διο­ρι­σμών ανά­με­σα στα κόμ­μα­τα, αλλά επι­διώ­κου­με ουσια­στι­κή συζή­τη­ση. Οπως επί­σης ανα­ζη­τού­με τις κοι­νές και συγκλί­νου­σες δρά­σεις εκεί που μπο­ρούν να επι­τευ­χθούν, και ιδιαί­τε­ρα στην έκφρα­ση της διε­θνι­στι­κής αλληλεγγύης.

Στη­ρί­ζου­με τις υπάρ­χου­σες μορ­φές ανταλ­λα­γής από­ψε­ων και συνερ­γα­σί­ας μετα­ξύ των ΚΚ, όπως είναι οι διε­θνείς, περι­φε­ρεια­κές και θεμα­τι­κές συνα­ντή­σεις ΚΚ.

Ενι­σχύ­ου­με τις πιο προ­ω­θη­μέ­νες μορ­φές συνερ­γα­σί­ας για την επα­να­στα­τι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση του ΔΚΚ, όπως είναι η Ευρω­παϊ­κή Κομ­μου­νι­στι­κή Πρω­το­βου­λία (ΕΚΠ) και η «Διε­θνής Κομ­μου­νι­στι­κή Επι­θε­ώ­ρη­ση» (ΔΚΕ), για τη δημιουρ­γία του κομου­νι­στι­κού πόλου, που θα παλεύ­ει για την επα­να­στα­τι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση και την ενό­τη­τα του κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος με εφό­διο την κοσμο­θε­ω­ρία μας, τον μαρ­ξι­σμό — λενινισμό.

Το πρό­σφα­το 21οΣυνέδριο του Κόμ­μα­τός μας επε­ξερ­γά­στη­κε σημα­ντι­κά κρι­τή­ρια για τη στε­νό­τε­ρη συνερ­γα­σία μας με Κομου­νι­στι­κά Κόμ­μα­τα που: α) Υπε­ρα­σπί­ζο­νται τον μαρ­ξι­σμό — λενι­νι­σμό και τον προ­λε­τα­ρια­κό διε­θνι­σμό, την ανά­γκη δια­μόρ­φω­σης κομ­μου­νι­στι­κού πόλου διε­θνώς. β) Αντι­πα­λεύ­ουν τον οπορ­του­νι­σμό, τον ρεφορ­μι­σμό, απορ­ρί­πτουν την κεντρο­α­ρι­στε­ρή δια­χεί­ρι­ση και την οποια­δή­πο­τε παραλ­λα­γή της στρα­τη­γι­κής των στα­δί­ων. γ) Υπε­ρα­σπί­ζο­νται τις νομο­τέ­λειες της σοσια­λι­στι­κής επα­νά­στα­σης. Με αυτές κρί­νουν την πορεία της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης, επι­διώ­κουν να ερευ­νή­σουν, να αντλή­σουν διδάγ­μα­τα από τα προ­βλή­μα­τα και τα λάθη. δ) Εχουν ιδε­ο­λο­γι­κό μέτω­πο απέ­να­ντι σε λαθε­μέ­νες αντι­λή­ψεις για τον ιμπε­ρια­λι­σμό, ιδιαί­τε­ρα αυτές που απο­σπούν τη στρα­τιω­τι­κή πολε­μι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τά του από το οικο­νο­μι­κό του περιε­χό­με­νο, έχουν μέτω­πο απέ­να­ντι σε κάθε ιμπε­ρια­λι­στι­κή συμ­μα­χία. ε) Ανα­πτύσ­σουν δεσμούς με την εργα­τι­κή τάξη, προ­σπα­θούν να δρά­σουν στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα, στα κινή­μα­τα των λαϊ­κών τμη­μά­των των μεσαί­ων στρω­μά­των, επι­διώ­κουν να εντάσ­σουν την καθη­με­ρι­νή πάλη για τα εργα­τι­κά και λαϊ­κά δικαιώ­μα­τα σε μια σύγ­χρο­νη επα­να­στα­τι­κή στρα­τη­γι­κή για την εργα­τι­κή εξουσία.

Η Διε­θνής Τηλε­διά­σκε­ψη των ΚΚ, οι τηλε­δια­σκέ­ψεις της ΕΚΠ και της ΔΚΕ που επί­σης έγι­ναν αυτήν την περί­ο­δο, βοη­θούν το Κόμ­μα μας να μελε­τή­σει καλύ­τε­ρα την ακρι­βή κατά­στα­ση του Διε­θνούς Κομ­μου­νι­στι­κού Κινή­μα­τος, και όλων των μορ­φών της συνερ­γα­σί­ας, ιεραρ­χώ­ντας, με βάση τα παρα­πά­νω κρι­τή­ρια, τις προ­τε­ραιό­τη­τες και κοι­νές δρά­σεις του με άλλα κόμματα.

Ριζο­σπά­στης, 22 ‑23 Γενά­ρη 2022.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο