Ποιο μέλλον;

Όσο υπάρ­χει ανθρω­πό­τη­τα θα υπάρ­χει και ελπί­δα, αλλά και οι σχε­δια­σμοί για το μέλ­λον. Όμως τα πράγ­μα­τα είναι πάρα πολύ δύσκο­λα πλέ­ον. Οι περι­βαλ­λο­ντι­κές κατα­στρο­φές δια­δέ­χο­νται η μία την άλλη. Οι δια­στά­σεις που παίρ­νουν, όπως τώρα οι φωτιές στην Αυστρα­λία, είναι τρο­μα­κτι­κές. Ωστό­σο όταν έρχε­ται η ώρα να ληφθούν μέτρα καθό­μα­στε να βλέ­που­με τις κυβερ­νή­σεις και τη διε­θνή κοι­νό­τη­τα να δια­σταυ­ρώ­νουν ξίφη για τα συμ­φέ­ρο­ντά τους. Και βέβαια οι κυβερ­νή­σεις αυτές δεν εξυ­πη­ρε­τούν τα συμ­φέ­ρο­ντα της πλειο­ψη­φί­ας των λαών τους, αλλά των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων τους. Αυτοί δεν το αντέ­χουν να τους στε­ρή­σει κάποιος ακό­μη και ελά­χι­στα την ελευ­θε­ρία να κερ­δί­ζουν όσα περισ­σό­τε­ρα μπο­ρούν. Μήπως είναι αυτοί που πλη­ρώ­νουν το κόστος της ελευ­θε­ρί­ας τους; Όμως το μέλ­λον δια­γρά­φε­ται ζοφε­ρό και σκο­τει­νό αν συνε­χί­σου­με να τους επι­τρέ­που­με να ελέγ­χουν τις ζωές μας. Ή, ακό­μη χει­ρό­τε­ρα, «δια­γρά­φε­ται» η ανθρω­πό­τη­τα από το μέλ­λον. Δηλα­δή, αν συνε­χί­σουν να απο­φα­σί­ζουν αυτοί, δεν θα έχου­με μέλ­λον. Για να απο­φα­σί­ζου­με όμως εμείς θα πρέ­πει να χτί­σου­με ένα πολύ δια­φο­ρε­τι­κό μέλ­λον! Έχου­με κάτι να χάσουμε;

Πηγή: Χαραυγή/ Παλμ