Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ποιός έχασε την ντροπή για να την βρει ο Κυρανάκης;

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Ήταν Μάρ­της του 2019 όταν από το πάνελ τηλε­ο­πτι­κής εκπο­μπής, παρι­στά­νο­ντας τον «εξευ­γε­νι­σμέ­νο Κασι­διά­ρη», εκτό­ξευε την – χρυ­σαυ­γί­τι­κης κοπής – χυδαία και ανι­στό­ρη­τη συκο­φα­ντία ότι την περί­ο­δο της Κατο­χής «οι κομ­μου­νι­στές σκό­τω­ναν Έλλη­νες».

Ήταν Ιού­νης του 2019 όταν επι­χει­ρού­σε, ως υπο­ψή­φιος βου­λευ­τής του Νότιου Τομέα της B’ Αθή­νας, να ψαρέ­ψει στα θολά νερά της ακρο­δε­ξιάς γρά­φο­ντας στο Twitter πως το επί­δο­μα γέν­νη­σης που είχε υπο­σχε­θεί το κόμ­μα του θα δίνο­νταν «σε Ελλη­νό­που­λα», διευ­κρι­νί­ζο­ντας μάλι­στα πως προ­ο­ρί­ζο­νταν για «παι­διά που γεν­νιού­νται από Έλλη­νες γονείς» … Όλως τυχαί­ως, λίγους μήνες πριν, την ίδια πρό­τα­ση για επί­δο­μα «σε κάθε νέο Ελλη­νό­που­λο που γεν­νιέ­ται στην Αθή­να» είχε κάνει ο υπο­ψή­φιος της ναζι­στι­κής-εγκλη­μα­τι­κής Χρυ­σής Αυγής για το Δήμο Αθη­ναί­ων Κασιδιάρης.

Ήταν Ιού­λης του 2019 όταν σε τηλε­ο­πτι­κή εκπο­μπή (One Talk) απα­ντού­σε στο ερώ­τη­μα «τι είναι κομ­μου­νι­σμός» ανα­μα­σώ­ντας τις γνω­στές, μου­χλια­σμέ­νες αντι­κομ­μου­νι­στι­κές αερο­λο­γί­ες που ως γνή­σιος εκπρό­σω­πος της τάξης του διδά­χθη­κε να παπα­γα­λί­ζει: «Ο κομ­μου­νι­σμός δεν είναι  δημο­κρα­τία, είναι ένα ολο­κλη­ρω­τι­κό καθε­στώς, όπου δεν έχεις δικαί­ω­μα να εκφρά­σεις ελεύ­θε­ρα την άπο­ψή σου, να κάνεις ελεύ­θε­ρα αυτό που θέλεις και ονει­ρεύ­ε­σαι».

Ήταν Οκτώ­βρης του 2019 όταν, κατά την διάρ­κεια παρου­σί­ας του σε εκπο­μπή της ΕΡΤ, δεν έβρι­σκε ρατσι­στι­κό («Το να λέμε ότι τα ερω­τή­μα­τα και η ανη­συ­χία είναι ρατσι­σμός είναι κάτι πολύ χοντρό») το παρα­λή­ρη­μα επι­στο­λής της ΟΝΝΕΔ Πεντέ­λης στην οποία, μετα­ξύ άλλων, σημειώ­νο­νταν οι εξής… «ανη­συ­χί­ες»: «Δε θα δεχτού­με την αλλοί­ω­ση του πατρο­γο­νι­κού μας πολι­τι­σμού», «Πως θα αντι­με­τω­πί­σου­με τα σεξουα­λι­κά πει­ράγ­μα­τα των νεα­ρών μου­σουλ­μά­νων ένα­ντι των Ελλη­νί­δων μαθη­τριών μας…», «Όλοι γνω­ρί­ζουν ότι οι μετα­νά­στες και οι πρό­σφυ­γες δηλώ­νουν ψεύ­τι­κες ηλι­κί­ες».

Ήταν Νοέμ­βρης του 2019 όταν – και πάλι από τα τηλε­ο­πτι­κά παρά­θυ­ρα – υπε­ρα­σπί­ζο­νταν με σθέ­νος το «μπάρ­μπε­κιου πάρ­τυ κατά της λαθρο­με­τα­νά­στευ­σης» που έστη­ναν ακρο­δε­ξιές-ρατσι­στι­κές οργα­νώ­σεις έξω από την προ­σφυ­γι­κή δομή στα Διαβατά.

Ήταν Σεπτέμ­βρης του 2020 όταν, σε άλλη μια προ­σπά­θεια του να «βγά­λει λάδι» την κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή και το σάπιο σύστη­μα που υπη­ρε­τεί, ο ίδιος τύπος μας ενη­μέ­ρω­νε ότι τα υψη­λά ποσο­στά ανερ­γί­ας στους νέους οφεί­λο­νται στο ότι οι… άνερ­γοι δεν ξέρουν να ψάχνουν δου­λειά, «πάνε απο πολι­τι­κό γρα­φείο σε πολι­τι­κό γρα­φείο» και «δεν κάθο­νται να κάνουν μια σωστή δόμη­ση βιο­γρα­φι­κού». Αυτά τα… υψη­λού επι­πέ­δου μαθή­μα­τα πολι­τι­κής προ­έρ­χο­νταν από έναν βου­λευ­τή που… «δόμη­σε» το βιο­γρα­φι­κό του, μετα­ξύ άλλων, ως μέλος της ΔΑΠ Νομι­κής, γραμ­μα­τέ­ας διε­θνών σχέ­σε­ων της ΟΝΝΕΔ και πρό­ε­δρος της Νεο­λαί­ας του Ευρω­παϊ­κού Λαϊ­κού Κόμματος.

Ήταν Οκτώ­βρης του 2020 όταν, έχο­ντας συμ­βου­λέ­ψει τη νεο­λαία για το πως θα βρει δου­λειά, απο­φά­σι­σε να ασχο­λη­θεί με το δημό­σιο σύστη­μα Υγεί­ας υπο­στη­ρί­ζο­ντας, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ότι δεν υπάρ­χει λόγος ενί­σχυ­σης των δημό­σιων δομών Υγεί­ας με μόνι­μο υγειο­νο­μι­κό προ­σω­πι­κό αφού… «η παν­δη­μία δεν είναι μόνι­μη»! Επει­δή όσο κι’ αν προ­σπα­θή­σου­με δεν θα μπο­ρέ­σου­με να απο­δώ­σου­με σε όλο του το μεγα­λείο το απαύ­γα­σμα της ΔΑΠί­τι­κης φιλο­σο­φί­ας, παρα­θέ­του­με αυτού­σιο το από­σπα­σμα: «Δηλα­δή αν θέλου­με κάποιον να μας κάνει καλά, έχει σημα­σία αν είναι μόνι­μος ή επι­κου­ρι­κός; Ας σοβα­ρευ­τού­με επι­τέ­λους… Η παν­δη­μία θα διαρ­κέ­σει συγκε­κρι­μέ­νο χρο­νι­κό διά­στη­μα. Δεν είναι μόνι­μη. Για να μας κάνει κάποιος καλά σε μια ΜΕΘ δεν έχει καμία σημα­σία αν είναι μόνι­μος ή αν είναι συμ­βα­σιού­χος…».

Ήταν Νοέμ­βρης του 2020 όταν ο νεό­κο­πος βου­λευ­τής με το «δομη­μέ­νο» βιο­γρα­φι­κό και τις διό­λου ρατσι­στι­κές από­ψεις τα «έβα­λε» με την διε­θνή επι­στη­μο­νι­κή κοι­νό­τη­τα, κατη­γο­ρώ­ντας την ότι «έχει στα­θεί κατώ­τε­ρη των περι­στά­σε­ων» (σε αντί­θε­ση, προ­φα­νώς, με την κυβέρ­νη­ση Μητσο­τά­κη που στά­θη­κε στο ύψος των περι­στά­σε­ων) στη μάχη κατά της παν­δη­μί­ας και στην έρευ­να για το εμβό­λιο. Αργό­τε­ρα, εξαι­τί­ας της εύλο­γης κατα­κραυ­γής που ξεσή­κω­σε, ανα­κά­λε­σε το σχό­λιο του…

Σε όλα τα παρα­πά­νω ήρθε χθες να προ­στε­θεί ένα ακό­μη κορυ­φαίο δείγ­μα «αρι­στεί­ας»…

Λει­τουρ­γώ­ντας με όρους απρο­κά­λυ­πτου χαφιε­δι­σμού, ως «Αρτέ­μης Μάτσας» του πολι­τι­κού συστή­μα­τος, δημο­σιο­ποί­η­σε «στον αέρα» τηλε­ο­πτι­κής εκπο­μπής το ονο­μα­τε­πώ­νυ­μο του ανθρώ­που που ξυλο­κο­πή­θη­κε άγρια από αστυ­νο­μι­κούς την Κυρια­κή στη Νέα Σμύρ­νη. Και αφού με μισό­λο­γα κατα­δί­κα­σε το ξυλο­φόρ­τω­μα του ανθρώ­που, έσπευ­σε στην συνέ­χεια να… δικαιο­λο­γή­σει την πρά­ξη των αστυ­νο­μι­κών με το επι­χεί­ρη­μα ότι το θύμα είχε συμ­με­τά­σχει σε «επί­θε­ση στο υπουρ­γείο Υγεί­ας σε δια­μαρ­τυ­ρία υπέρ του Κου­φο­ντί­να».

Αυτός είναι ο βου­λευ­τής της Νέας Δημο­κρα­τί­ας Κων­στα­ντί­νος Κυρα­νά­κης, γέν­νη­μα-θρέμ­μα του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος και της συνο­μο­τα­ξί­ας των «αρί­στων», εκεί που η «ντρο­πή» ήταν, είναι και θα παρα­μεί­νει άγνω­στη λέξη…

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο