Ποιός κερδίζει από τις πολυδιαφημισμένες «επενδύσεις»;

Δισε­κα­τομ­μύ­ρια κέρ­δη και για το κεφά­λαιο και μιζέ­ρια για τους εργα­ζό­με­νους. «Λαμπε­ρές-εμβλη­μα­τι­κές επεν­δύ­σεις» από τη μια και, απ’ την άλλη, ανα­λώ­σι­μοι εργα­ζό­με­νοι με τσα­κι­σμέ­να δικαιώ­μα­τα και αρκε­τές φορές τσα­κι­σμέ­να κορ­μιά στο βωμό της εκμε­τάλ­λευ­σης. Το αίμα του 45χρονου εργά­τη Δημή­τρη Δαγκλή που βρή­κε τρα­γι­κό θάνα­το στα κάτερ­γα της «COSCO», στο λιμά­νι του Πει­ραιά, είναι ακό­μη νωπό…

«Ψιλά γράμ­μα­τα» είναι όλα αυτά για τον — γνω­στό και μη εξαι­ρε­τέο — παλαί­μα­χο δημο­σιο­γρά­φο και πρώ­ην ευρω­βου­λευ­τή της ΝΔ Γιάν­νη Μαρί­νο, ο οποί­ος με άρθρο του στο «in.gr» ανέ­λα­βε να μας ενη­με­ρώ­σει «που προ­σκρού­ουν οι παρα­γω­γι­κές επεν­δύ­σεις». Αφού, λοι­πόν, ανα­φέ­ρει μια σει­ρά λόγους γρα­φειο­κρα­τί­ας και πολυ­νο­μί­ας, ο αρθρο­γρά­φος φτά­νει στο «ζου­μί» της όλης υπόθεσης.

Γρά­φει λοι­πόν ο κ. Μαρίνος:

«Αλλοι που κατά­φε­ραν ύστε­ρα από πολ­λά βάσα­να και περι­πέ­τειες να πραγ­μα­το­ποι­ή­σουν την επέν­δυ­σή τους, όπως η κινε­ζι­κή COSCO, δια­πι­στώ­νουν ότι πέραν όλων των προ­α­να­φερ­θέ­ντων εμπο­δί­ων που κατά­φε­ραν να ξεπε­ρά­σουν έχουν να αντι­με­τω­πί­σουν και έναν ακό­μα παρά­τυ­πο αλλά πανί­σχυ­ρο εχθρό: το ΠΑΜΕ, εργα­τι­κό συν­δι­κά­το του ΚΚΕ. Οι αλλε­πάλ­λη­λες παρά­νο­μες απερ­γί­ες του έχουν δημιουρ­γή­σει στην COSCO μεί­ζο­να προ­βλή­μα­τα. Για­τί ναι μεν χαρα­κτη­ρί­ζο­νται παρά­νο­μες οι απερ­γί­ες τους, όμως οι εκά­στο­τε κυβερ­νώ­ντες απο­φεύ­γουν να επι­βά­λουν τη νομι­μό­τη­τα καθώς δεν τολ­μούν να τα βάλουν με το ακραί­ων πρα­κτι­κών ΚΚΕ, έστω κι αν αυτό εκπρο­σω­πεί το μόλις 5% του εκλο­γι­κού σώμα­τος. Ευτυ­χώς που σημα­ντι­κοί έλλη­νες κεφα­λαιού­χοι και κάποιοι παρά­τολ­μοι ή ανί­δε­οι ξένοι πραγ­μα­το­ποιούν κάποιες επεν­δύ­σεις, αλλά που δεν αρκούν για να μετα­σχη­μα­τι­στεί η ελλη­νι­κή οικο­νο­μία σε ανθού­σα καπι­τα­λι­στι­κή χώρα».

Ασφα­λώς, δεν περί­με­νε κανείς απ’ τον πρώ­ην ευρω­βου­λευ­τή της ΝΔ να ψελ­λί­σει λέξη για τις συν­θή­κες γαλέ­ρας που επι­κρα­τούν στο κάτερ­γο της COSCO. Αυτά είναι ασή­μα­ντες λεπτο­μέ­ρειες μπρο­στά στον στό­χο… «να μετα­σχη­μα­τι­στεί η ελλη­νι­κή οικο­νο­μία σε ανθού­σα καπι­τα­λι­στι­κή χώρα».

Διό­τι, για τον Μαρί­νο και τους ομοι­δε­ά­τες του το πιο σημα­ντι­κό, το πιο ουσιώ­δες, το πλέ­ον «ιερό», είναι η κερ­δο­φο­ρία του επεν­δυ­τή. Πως οι κεφα­λαιού­χοι που επεν­δύ­ουν θα  αυγα­τί­σουν τα κέρ­δη τους, ακό­μη κι’ αυτό απαι­τεί ολο­κλη­ρω­τι­κό τσά­κι­σμα εργα­σια­κών δικαιω­μά­των, δημιουρ­γία εργα­σια­κής ζού­γκλας και εργο­δο­τι­κής τρο­μο­κρα­τί­ας, υπε­ρε­ντα­τι­κο­ποί­η­ση της δου­λειάς και έλλει­ψη μέτρων ασφα­λεί­ας, με θύμα­τα τους εργαζόμενους.

Τα εργο­δο­τι­κά εγκλή­μα­τα, που κοστί­ζουν ζωές εργα­ζό­με­νων, προ­φα­νώς έχουν ελά­χι­στη — αν όχι μηδε­νι­κή — σημα­σία για τον αρθρο­γρά­φο ο οποί­ος έχει το θρά­σος να ψέγει το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ για «ακραί­ες πρακτικές»!

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, οι μόνες «ακραί­ες πρα­κτι­κές» είναι αυτές που μετέρ­χε­ται το αστι­κό κρά­τος και οι μηχα­νι­σμοί του προ­κει­μέ­νου να βγά­λουν «παρά­νο­μες» και «κατα­χρη­στι­κές» τις απερ­γί­ες των εργα­ζό­με­νων. «Ακραί­ες πρα­κτι­κές» είναι οι μέθο­δοι κατα­στο­λής, με την αστυ­νο­μία και τα ΜΑΤ, των απερ­γών που διεκ­δι­κούν τα αυτο­νό­η­τα δικαιώ­μα­τα τους. Χαρα­κτη­ρι­στι­κό είναι το πρό­σφα­το παρά­δειγ­μα της «Energean» (Πετρέ­λαια Καβάλας).

Αλλά, όπως παρα­δέ­χε­ται ο ίδιος ο Γ. Μαρί­νος, σκο­πός είναι «… να μετα­σχη­μα­τι­στεί η ελλη­νι­κή οικο­νο­μία σε ανθού­σα καπι­τα­λι­στι­κή χώρα». Λες και οι εργα­ζό­με­νοι, οι άνερ­γοι, οι συντα­ξιού­χοι,  συνο­λι­κά ο λαός μας, δεν βιώ­νουν στο πετσί τους, επί δεκα­ε­τί­ες ολό­κλη­ρες, τι σημαί­νει «καπι­τα­λι­στι­κή ανάπτυξη»…

Στον καπι­τα­λι­σμό οι επεν­δύ­σεις γίνο­νται με απο­κλει­στι­κό γνώ­μο­να το επι­χει­ρη­μα­τι­κό κέρ­δος. Αντλούν προ­ο­πτι­κές μεγά­λων κερ­δών από μειώ­σεις μισθών, ανα­τρο­πές στις εργα­σια­κές σχέ­σεις, απε­λευ­θέ­ρω­ση των απο­λύ­σε­ων, κατάρ­γη­ση των συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων, κατάρ­γη­ση των συντά­ξε­ων, ενώ συρ­ρι­κνώ­νο­νται άλλοι κλά­δοι της οικονομίας.

Οι εργα­ζό­με­νοι βγαί­νουν πάντα χαμέ­νοι, ανε­ξάρ­τη­τα αν οι επεν­δύ­σεις αυτές γίνο­νται από εγχώ­ρια ή ξένα κεφάλαια.

Γι’ αυτό και ο αγώ­νας ενά­ντια στις πολυ­δια­φη­μι­σμέ­νες από τα αστι­κά επι­τε­λεία «επεν­δύ­σεις» είναι ανα­πό­σπα­στος από την συνο­λι­κό­τε­ρη πάλη ενά­ντια στο βάρ­βα­ρο εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα, τον καπιταλισμό.