Πολιτιστικές πρωτοβουλίες των Οργανώσεων της ΚΝΕ: Αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία

Η Περι­φε­ρεια­κή Οργά­νω­ση Σπου­δά­ζου­σας Αθή­νας της ΚΝΕ, την ερχό­με­νη Πέμ­πτη 19 Δεκέμ­βρη στο «Ιλιον Plus» (Κοδριγ­κτώ­νος 17) στις 21.00, θα πραγ­μα­το­ποι­ή­σει συναυ­λία — αφιέ­ρω­μα στον ποι­η­τή Νίκο Καββαδία.

Για τη συναυ­λία φτιά­χτη­κε συγκρό­τη­μα απο­τε­λού­με­νο από 9 μέλη και φίλους της Οργά­νω­σης. Είναι οι: Θοδω­ρής Μού­σχου­ρος, Βαγ­γέ­λης Καρα­γιάν­νης, Αντώ­νης Φρό­νι­μος, Φιλιώ Λιού­τα, Τάσος Τσά­κος, Δημή­τρης Κοκο­βιά­δης, Ορφέ­ας Παπαϊ­ω­άν­νου, Αγγε­λος Χαρί­σης, Πανα­γιώ­της Βήτ­τος και Μαρια­λέ­να Δημη­τρο­πού­λου. Μεγά­λο κομ­μά­τι του προ­γράμ­μα­τος που θα παρου­σιά­σουν προ­έρ­χε­ται από τον «Σταυ­ρό του Νότου» και τις «Γραμ­μές των Ορι­ζό­ντων» του Θάνου Μικρού­τσι­κου. Θα παρου­σια­στούν επί­σης κομ­μά­τια από το δίσκο «S/S Ιόνιον 1934» των «Ξέμπαρ­κων», καθώς και κάποια έργα του Δημή­τρη Ζερ­βου­δά­κη και της Μαρί­ζας Κωχ.

Για αυτήν την όμορ­φη πρω­το­βου­λία μιλή­σα­με με την Ολγα Βήτ­του, μέλος της ομά­δας που επι­με­λεί­ται το αφιέρωμα.

– Τι θα περι­λαμ­βά­νει το καλ­λι­τε­χνι­κό πρό­γραμ­μα που θα παρουσιάσετε;

✔️  Οπως γνω­ρί­ζε­τε, είναι το τρί­το σε σει­ρά αφιέ­ρω­μα το οποίο διορ­γα­νώ­νου­με. Είχαν προη­γη­θεί αυτά στον Αλκη Αλκαίο και στον Μάνο Λοΐ­ζο. Τα αφιε­ρώ­μα­τα αυτά εντάσ­σο­νται στην προ­σπά­θειά μας να ενι­σχύ­σου­με το μορ­φω­τι­κό — πολι­τι­στι­κό ρεύ­μα και στην Οργά­νω­σή μας. Κάθε αφιέ­ρω­μα γίνε­ται με πολύ μερά­κι και πολ­λή όρε­ξη από μέλη και οπα­δούς της Οργά­νω­σης. Με αυτόν τον τρό­πο κατα­φέρ­νου­με και έχου­με ένα όμορ­φο απο­τέ­λε­σμα, το οποίο ενθου­σιά­ζει τον κόσμο που παρευρίσκεται.

Φέτος επι­λέ­ξα­με να τιμή­σου­με τον Νίκο Καβ­βα­δία. Θα παρου­σιά­σου­με μερι­κά από τα πιο γνω­στά μελο­ποι­η­μέ­να ποι­ή­μα­τά του και ένα βίντεο το οποίο θα μιλά για τη ζωή και το έργο του. Παράλ­λη­λα, στη συναυ­λία θα δια­κι­νεί­ται ένα καλαί­σθη­το έντυ­πο αφιε­ρω­μα­τι­κό υλικό.

- Δου­λεύ­ο­ντας πάνω στον ποι­η­τή, τι είναι αυτό που κυρί­ως κρα­τά­τε από την ποί­η­σή του;

✔️  Δια­βά­σα­με τις συλ­λο­γές του. «Μαρα­μπού», «Πού­σι», «Τρα­βέρ­σο» και φυσι­κά το μονα­δι­κό του μυθι­στό­ρη­μα, τη μνη­μειώ­δη «Βάρ­δια». Σίγου­ρα οι μελο­ποι­ή­σεις των ποι­η­μά­των του — και ιδί­ως του Θάνου Μικρού­τσι­κου — συνέ­βα­λαν στο να βγουν στην επι­φά­νεια τα «κρυμ­μέ­να» της ποί­η­σής του.

Τι κρατάμε…

Το έργο του σου προ­σφέ­ρει μια διέ­ξο­δο δημιουρ­γι­κή. Από τη μία δια­βά­ζεις για ταξί­δια, περι­πέ­τειες, για πλά­σμα­τα μυθι­κά, όπως οι γορ­γό­νες, τον κόσμο αυτόν στον κάνει τόσο όμορ­φη εικό­να, που είναι σαν να το βλέ­πεις… Την ίδια στιγ­μή, στον πραγ­μα­τι­κό κόσμο, παίρ­νει θέση και τάσ­σε­ται με τους κατα­τρεγ­μέ­νους, τους εργά­τες, αυτούς που αγω­νί­ζο­νται. Ανα­φέ­ρει ο ίδιος χαρα­κτη­ρι­στι­κά: «Αγα­πάω τ’ ό,τι είναι θλιμ­μέ­νο στον κόσμο (…) τους φτω­χούς, τους αλή­τες, αυτούς που πει­νά­νε». Το μεγα­λείο της ποί­η­σής του ίσως έγκει­ται ακρι­βώς σε αυτήν την απλό­τη­τά του, την αγά­πη του για το έργο των χεριών των βιο­πα­λαι­στών, πόσο μάλ­λον των ναυ­τι­κών. «Αρτος. Οχι για όλα τα στό­μα­τα» γρά­φει το 1971, δεί­χνο­ντας με απλά λόγια πως ο πλού­τος στον καπι­τα­λι­σμό δεν μοι­ρά­ζε­ται στους παρα­γω­γούς του, παρά γίνε­ται λεία μιας ισχνής μειοψηφίας.

«Αθή­να 1943», «Αντί­στα­ση», «Στον τάφο του Επο­νί­τη», «Σπου­δα­στές» είναι μερι­κά από τα ποι­ή­μα­τά του που παρέ­μει­ναν ανέκ­δο­τα (δεν εντά­χθη­καν σε ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή, δημο­σιεύ­τη­καν σε περιο­δι­κά της επο­χής μόνο). Στα έργα του αυτά είναι επη­ρε­α­σμέ­νος από τις εξε­λί­ξεις εκεί­νης της περιό­δου, από τον ηρω­ι­κό Δεκέμ­βρη του 1944, από τη συμ­με­το­χή του ίδιου στο αλβα­νι­κό μέτω­πο. Το έργο του λοι­πόν σε ταξι­δεύ­ει, σου δίνει υλι­κό πλού­σιο για να φαντα­στείς, να φτιά­ξεις εικό­νες δικές σου από όλο τον κόσμο, σχε­δόν συγ­χρό­νως όμως σου δίνει τρο­φή για σκέ­ψη, σε προ­τρέ­πει να δια­βά­σεις, να μάθεις, να βλέ­πεις την αδι­κία στο σύστη­μα αυτό, να παλέψεις.

Να παλέ­ψεις μέχρι εκεί που μπο­ρείς, να κατα­κτή­σεις το αδύ­να­το. Αυτό μας διδά­σκει ο ποι­η­τής. «Λυπή­σου αυτούς που δεν ονει­ρεύ­ο­νται», λέει στη «Βάρ­δια».

Και κάτι ακό­μα. Ο Ν. Καβ­βα­δί­ας γρά­φει «Εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμά­ται σε τού­το το τρο­μα­κτι­κό ταξί­δι του χαμού…». Εδώ μπο­ρού­με να πού­με ότι δεν συμ­φω­νού­με σε όλα μαζί του. Διό­τι το έργο του παρα­μέ­νει ένα από τα σημα­ντι­κό­τε­ρα σημεία της λογο­τε­χνί­ας, που συνε­χί­ζει να μας ταξι­δεύ­ει «πέρα από τη γέφυ­ρα του Αδάμ στη νότιο Κίνα» έως τις «θολές γραμ­μές των ορι­ζό­ντων» και να μας συντρο­φεύ­ει στο ταξί­δι μας να κατα­κτή­σου­με το αδύ­να­το χορεύ­ο­ντας «πάνω στο φτε­ρό του καρ­χα­ρία» χωρίς να φοβό­μα­στε αν «το καρα­ντί θα μας μπατάρει».

Προ­σκλή­σεις δια­κι­νού­νται από τις Οργανώσεις.