Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πού θα πάμε, τι θα δούμε, τι θ’ ακούσουμε την Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου

ΘΕΑΤΡΟ

«Μήδεια» του Ευρι­πί­δη στην Ηλιούπολη

«Δύο φορές βάρ­βα­ρη η Μήδεια, από κατα­γω­γή και από έρω­τα» γρά­φει στον πρό­λο­γο της αξε­πέ­ρα­στης μετά­φρα­σής του ο Γιώρ­γος Χει­μω­νάς. Δύο όψεις έχει ο έρω­τας: Τη βάρ­βα­ρη, τη βυθι­σμέ­νη στον πόνο και στο σκο­τά­δι αλλά και την ονει­ρι­κή, την ηδο­νι­κή, τη λου­σμέ­νη στο φως. Η παρά­στα­ση βασί­ζε­ται στο έργο του Ευρι­πί­δη, αλλά και κεί­με­να της αρχαιο­ελ­λη­νι­κής γραμ­μα­τί­ας (Σπα­φώ, Πλά­των, Θεό­φρα­στος κ.ά.).Σκηνοθεσία Μαριάν­να Κάλμπαρη.Ερμηνεύουν οι Μαρία Ναυ­πλιώ­του, Χάρης Φρα­γκού­λης, Θεο­δώ­ρα Τζή­μου κ.ά. Η παρα­στα­ση χρη­σι­μο­ποιεί τη μετά­φρα­ση του Γιώρ­γου Χει­μω­νά. Δημο­τι­κό Θέα­τρο Αλσους Δ.Κιντής: Γαρ­δί­κη και Σμό­λι­κα, Ηλιού­πο­λη. Στο πλαί­σιο του Φεστι­βάλ Ηλιού­πο­λης. Τηλ.2109923840. Εισι­τή­ρια 15 ευρώ, 12 ευρώ.Ώρα 21.00

«Ο Κύκλος του Οιδί­πο­δα» στο Ίδρυ­μα Κακογιάννη

Παρά­στα­ση με χωρία από τον κύκλο του Οιδί­πο­δα ( (Οιδί­πους Τύραν­νος, Αντι­γό­νη, Οιδί­πους επί Κολω­νώ) ανε­βά­ζει το Κέντρο Κλα­σι­κού Δρά­μα­τος και Θεά­μα­τος του Παντεί­ου Πανε­πι­στη­μί­ου (ΚΕΔΡΑ) σε συνερ­γα­σία με ηθο­ποιούς της Κεντρι­κής Ακα­δη­μί­ας Δρά­μα­τος του Πεκί­νου. Σκη­νο­θε­σία Γιά­γκος Ανδρε­ά­δης. Το έργο είναι στο πλαί­σιο προ­γράμ­μα­τος με την οικο­νο­μι­κή ενί­σχυ­ση της Περι­φέ­ρειας Στε­ρε­άς Ελλά­δας, ανα­πτύσ­σο­ντας εδώ και ένα χρό­νο στην Ελλά­δα και στο εξω­τε­ρι­κό μια σημα­ντι­κή δέσμη δρά­σε­ων με αντι­κεί­με­νο την καλ­λι­τε­χνι­κή και εκπαι­δευ­τι­κή ερμη­νεία και παρου­σί­α­ση του Αρχαί­ου Ελλη­νι­κού Δρά­μα­τος. Στο Ίδρυ­μα Μιχά­λη Κακο­γιάν­νη :Πει­ραιώς 206, Ταύ­ρος. Τηλέ­φω­να για κρα­τή­σεις θέσε­ων 210 3418 550.Ώρα 21.00. Η παρά­στα­ση έχει ελλη­νι­κούς και κινε­ζι­κούς υπέρτιτλους

ΜΟΥΣΙΚΗ

Imam Baildi

Η Ταρά­τσα του Φοί­βου, φιλο­ξε­νεί το συγκρό­τη­μα Ιμάμ Μπαϊλ­ντί και τους Δε Variete. Η Ταρά­τσα του Φοί­βου-πολυ­θέ­α­μα του Φοί­βου Δελη­βο­ριά με τη συμ­με­το­χή του Σπύ­ρου Γραμ­μέ­νου και φιλο­ξε­νού­με­νους: Ιερά Οδός 13–15,Γκάζι. Τηλ. 2103428272 Ώρα έναρ­ξης 21.00

 

ΔΗΜΟΣ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ

Our Festival 3: Συνά­ντη­ση αλλη­λέγ­γυων καλλιτεχνών

Ευρι­πί­δειο Θέα­τρο Ρεματιάς

19: 30 – «H Αλί­κη είχε αρχί­σει να βαριέ­ται έτσι που καθό­ταν πάνω στο χορ­τά­ρι…» | Ομά­δα Τσόκαρα.

Θεα­τρι­κή παρά­στα­ση για μικρούς και μεγά­λους

Τι συμ­βαί­νει όταν ένα παι­δί συνα­ντιέ­ται με τον κόσμο των μεγά­λων; Πόσα φλι­τζά­νια με τσάι χρειά­ζο­νται για να μπο­ρέ­σεις να στα­μα­τή­σεις το Χρό­νο; Πόσα ανα­πά­ντη­τα ερω­τή­μα­τα χωρά­νε σε ένα ταξί­δι στην Χώρα των Θαυ­μά­των; Η Αλί­κη περι­πλα­νά­ται στη Χώρα των δικών της θαυ­μά­των και αξιο­ποιεί αυτό που ο καθέ­νας δια­θέ­τει αλλά συχνά λησμο­νεί: Tην εσω­τε­ρι­κή δύνα­μη της φαντα­σί­ας που απε­λευ­θε­ρώ­νει από κάθε μορ­φή κατα­πί­ε­σης. Με ζωντα­νή μου­σι­κή, χει­ρο­ποί­η­τες κού­κλες, εικο­νι­κές ψευ­δαι­σθή­σεις και τεχνι­κές σωμα­τι­κού θεάτρου.

Με ταυ­τό­χρο­νη διερ­μη­νεία στην Ελλη­νι­κή Νοη­μα­τι­κή Γλώσσα.

21: 00 – Trajectory: A Tragedy of a Victory | Μαρ­γα­ρί­τα Τρίκκα

Χορός

Με αφορ­μή το δοκί­μιο του George Steiner «Δέκα (πιθα­νοί) λόγοι για τη μελαγ­χο­λία της σκέ­ψης» το Trajectory: A Tragedy of a Victory επι­χει­ρεί να ερευ­νή­σει κινη­τι­κά τη λει­τουρ­γία της σκέ­ψης και να παρου­σιά­σει το κωμι­κο­τρα­γι­κό του ανθρώ­πι­νου νου. Κάτι τόσο εξαι­ρε­τι­κό αλλά και τόσο αδύ­να­μο ταυ­τό­χρο­να. Κι εν τέλει διε­ρω­τά­ται με τη σει­ρά του αν όντως το σκέ­πτε­σθαι εστί μελαγ­χο­λείν. Αν η σκέ­ψη φυλα­κί­ζει ή απελευθερώνει.

Πρό­κει­ται για ένα ντου­έ­το το οποίο απο­τε­λεί ένα σύστη­μα που λει­τουρ­γεί ως όλον, δε χωρί­ζε­ται ποτέ και έχει μια αέναη, κυκλι­κή και σπει­ροει­δή κίνη­ση, πάντα με την ίδια φορά. Πάνω σε αυτή την κινη­τι­κή βάση της τρο­χιάς που δια­γρά­φει ένα σώμα στο χώρο και στο χρό­νο (trajectory), στή­νε­ται το κομ­μά­τι, το οποίο υπά­γε­ται ξεκά­θα­ρα στους νόμους της φυγό­κε­ντρου και της  κεντρομόλου.

21: 30 – On the spot | Νάντη Γώγουλου

Χορός

Χορεύ­εις και δεν το ξέρεις

Το On the spot είναι ένα χρο­νο­λό­γιο (timeline) των τριών ανθρώ­πων και εξι­στο­ρεί με μια twisted διά­θε­ση την δική τους ρου­τί­να στην καθη­με­ρι­νό­τη­τα­μέ­σα από τις διά­φο­ρες κατα­στά­σεις στις οποί­ες συμ­με­τέ­χουν σαν ομά­δα. Με αυτή την παρά­στα­ση παρα­θέ­του­με τη δικιά μας ματιά στην καθη­με­ρι­νό­τη­τα με την παρα­δο­χή ότι όλοι είμα­στε εν δυνά­μει χορευ­τές, ότι ο χορός υπάρ­χει παντού, ακό­μα και σε χώρους που δεν δια­κρί­νε­ται με γυμνό μάτι, ότι όλοι χορεύ­ουν κι ας μην γίνε­ται αντι­λη­πτό ούτε από τους ίδιους.

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

«ΠΟΡΕΙΕΣ» ΤΗΣ ΜΑΤΩΣ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ  Μονα­δι­κός προ­ο­ρι­σμός η συνά­ντη­ση με τον Άλλον

Στο Καφέ του Εθνι­κού Αρχαιο­λο­γι­κού Μουσείου,παρουσιάζεται η έκθε­ση της Μάτως Ιωαν­νί­δου με τίτλο «Πορεί­ες» από 7 Σεπτεμ­βρί­ου μέχρι 22 Οκτωβρίου.

Η εικα­στι­κός Μάτω Ιωαν­νί­δου, μέσα από έργα με σινι­κή, λάδια και μικτές τεχνι­κές, απο­πει­ρά­ται να απο­δώ­σει την κίνη­ση και τη ρευ­στό­τη­τα της εποχής.Πορείες μονα­χι­κές όπου απου­σιά­ζει η ανθρώ­πι­νη φιγού­ρα και πρω­τα­γω­νι­στούν οι δρό­μοι, αλλά και πορεί­ες – καρα­βά­νια ανθρώ­πων που μας ακι­νη­το­ποιούν με το βλέμ­μα τους. Μονα­δι­κός προ­ο­ρι­σμός η συνά­ντη­ση με τον Άλλον. Όπως σημειώ­νει η ίδια:

«Όλα σε κίνη­ση, μετα­βα­τι­κή επο­χή με ιλιγ­γιώ­δεις ταχύ­τη­τες. Έργα πολύ­πτυ­χα που δια­στέλ­λο­νται, με γρή­γο­ρες χει­ρο­νο­μί­ες, πυκνώ­μα­τα και αραιώ­σεις του υλι­κού, μελά­νια με λάδι: Βίαια περά­σμα­τα από το σκο­τά­δι στο φως. Τα πρό­σω­πα μόνο ξεφεύ­γουν: λεπτοί χει­ρι­σμοί με πενά­κι, για τη μέγι­στη, κατά το δυνα­τόν, ακρί­βεια στην έκφραση».

Η Μάτω Ιωαν­νί­δου σπού­δα­σε γαλ­λι­κή φιλο­λο­γία και θεα­τρο­λο­γία (Σορ­βόν­νη) και ζωγρα­φι­κή στην Ανώ­τα­τη Σχο­λή Καλών Τεχνών του Παρι­σιού (εργα­στή­ρια R. Plin και J. Bertholle), ενώ έχει πραγ­μα­το­ποι­ή­σει ατο­μι­κές και ομα­δι­κές εκθέ­σεις στην Ελλά­δα και το εξω­τε­ρι­κό. Την έκθε­ση επι­με­λεί­ται η Μαρία Ξυπολοπούλου.

«Θραύ­σμα­τα» της Αλε­ξάν­δρας Αθανασιάδη

Στην γκα­λε­ρί Citronne στον Πόρο εγκαι­νιά­ζε­ται η έκθε­ση «Θραύ­σμα­τα» της Αλε­ξάν­δρας Αθα­να­σιά­δη. Δύο ενό­τη­τες –άλο­γα και θώρα­κες– απο­τε­λούν τη βασι­κή θεμα­τι­κή της έκθε­σης, θεμα­τι­κή συνύ­παρ­ξης η οποία παρα­πέ­μπει σε ένα δια­χρο­νι­κό ηρω­ι­κό στοι­χείο. Εως τις 15/10.

«Las Incantadas, οι Μαγε­μέ­νες. Ενα μνη­μείο σαν παραμύθι!»

Εγκαί­νια της μόνι­μης έκθε­σης «Las Incantadas, οι Μαγε­μέ­νες. Ενα μνη­μείο σαν παρα­μύ­θι!» στη 1.30 μ.μ. στο Αρχαιο­λο­γι­κό Μου­σείο Θεσσαλονίκης.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Dreamalities» στην Blank Wall Gallery

Εκθε­ση φωτο­γρα­φί­ας της Julie de Waroquier με τίτλο «Dreamalities» φιλο­ξε­νεί­ται στην Blank Wall Gallery (Φωκί­ω­νος Νέγρη 55) έως τις 21 Σεπτεμβρίου.

«ΑΟΡΑΤΗ ΠΟΛΗ» ΤΟΥ ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ ΠΑΠΑΕΥΘΥΜΙΟΥ  Ένα ταξί­δι σε μια «άγνω­στη» Πάτρα

07 — 30 Σεπτεμ­βρί­ου 2017

Η Γκα­λε­ρί Cube, εγκαι­νιά­ζει τη φθι­νο­πω­ρι­νή εικα­στι­κή περί­ο­δο με την έκθε­ση φωτο­γρα­φί­ας του Ξενο­φώ­ντα Παπα­ευ­θυ­μί­ου «Αόρα­τη Πόλη». Η συγκε­κρι­μέ­νη φωτο­γρα­φι­κή ενό­τη­τα απο­τε­λεί συνέ­χεια της προη­γού­με­νης δου­λειάς του που παρου­σιά­στη­κε στην Cube με τίτλο «παρου­σί­ες απου­σί­ες στον αστι­κό χώρο»(2014), αλλά και μέρος ενός on going φωτο­γρα­φι­κού project που πραγ­μα­τεύ­ε­ται την ευρύ­τε­ρη έννοια του αστι­κού τοπίου.

Η Αλε­ξάν­δρα Πανα­γο­πού­λου, δημο­σιο­γρά­φος, γρά­φει για τα έργα της θεμα­τι­κής ενό­τη­τας «Αόρα­τη Πόλη»: […] [«Άλλη είναι η πόλη για όποιον περ­νά χωρίς να μπει μέσα, και άλλη για όποιον εγκλω­βί­ζε­ται σε αυτή και δεν μπο­ρεί να ξεφύ­γει· άλλη είναι η πόλη στην οποία φτά­νει κανείς για πρώ­τη φορά, άλλη είναι εκεί­νη που αφή­νει πίσω του για να μην ξανα­γυ­ρί­σει ποτέ»[…] (Αόρα­τες πόλεις – Ιτα­λο Καλβίνο)

Η Πάτρα, είναι η πρω­τα­γω­νί­στρια στις φωτο­γρα­φί­ες του Ξενο­φώ­ντα Παπα­ευ­θυ­μί­ου. Είναι η «Αόρα­τη Πόλη» του, που την παρου­σιά­ζει μέσα από τα καρέ της μηχα­νής του.  Ως άλλος Μάρ­κο Πόλο περι­γρά­φει την πόλη στην οποία ζει, επι­στρα­τεύ­ο­ντας όχι αντι­κεί­με­να και χει­ρο­νο­μί­ες, αλλά «κρυμ­μέ­νες» γωνιές της πόλης, στιγ­μές και στιγ­μιό­τυ­πα μιας άλλης Πάτρας, που βρί­σκε­ται μπρο­στά μας αλλά τις περισ­σό­τε­ρες φορές δεν στρέ­φου­με το βλέμ­μα μας προς αυτή.

Μια περι­ή­γη­ση, μερι­κές φορές παι­χνι­διά­ρι­κη και μερι­κές φορές μελαγ­χο­λι­κή, της δύνα­μης της φαντα­σί­ας και της μοί­ρας του ανθρώ­πι­νου πολι­τι­σμού. Βλέ­πο­ντας τις φωτο­γρα­φί­ες του Ξενο­φώ­ντα Παπα­ευ­θυ­μί­ου, κατα­λα­βαί­νει κανείς πως  ο ίδιος δεν μιλά­ει για την ίδια την πόλη, με τον τρό­πο που κανείς αντι­λαμ­βά­νε­ται την συγκε­κρι­μέ­νη λέξη. Η δική του Πάτρα, δεν είναι φτιαγ­μέ­νη από σίδε­ρο και τσι­μέ­ντο αλλά από ιδέ­ες. Κάθε του φωτο­γρα­φία είναι ένα νοη­τι­κό πεί­ρα­μα. Δεί­τε τις φωτο­γρα­φί­ες αυτές σαν να είστε ένας ταξι­δευ­τής, σαν να έχε­τε όλο τον χρό­νο του κόσμου στα χέρια σας για να ανα­κα­λύ­ψε­τε το τι κρύβουν.

Ποι­η­τι­κές, σκλη­ρές κάποιες φορές αλλά πάντα γεμά­τες νόη­μα, οι φωτο­γρα­φί­ες του Ξενο­φώ­ντα Παπα­ευ­θυ­μί­ου προ­κα­λούν την σκέ­ψη μας και κινού­νται στο όριο του μαγι­κού ρεα­λι­σμού. Και πάλι ως άλλος Μάρ­κο Πόλο, στις περι­η­γή­σεις του στην Πάτρα δεν συγκε­ντρώ­νει χρυ­σό ή υλι­κά αγα­θά αλλά ιστο­ρί­ες τις οποί­ες φυλα­κί­ζει στις φωτο­γρα­φί­ες του, αφή­νο­ντας σε εμάς να τις αφη­γη­θού­με. Μέσα σε αυτές θα δού­με δια­φο­ρε­τι­κές πλευ­ρές της Πάτρας. Μιλά­νε για την έννοια της δια­βί­ω­σης σε αυτή, την έννοια του σπι­τιού αλλά και την έννοια του να ανή­κεις κάπου. Ένα ταξί­δι σε ψυχο­λο­γι­κές, αισθη­τή­ριες και φυσι­κές κατα­στά­σεις. Είναι η πόλη στην οποία όσοι μένου­με κου­βα­λά­με πάντα μέσα μας, είτε το κατα­λα­βαί­νου­με είτε όχι. Μια πόλη που αντα­να­κλά την ανθρώ­πι­νη συμπε­ρι­φο­ρά, που δεί­χνει τις επι­πτώ­σεις της απλη­στί­ας, του θυμού και της ματαιο­δο­ξί­ας. Κάθε φωτο­γρα­φία αφη­γεί­ται και μία ιστο­ρία, για το τι άφη­σε πίσω της η ανθρώ­πι­νη παρου­σία και το πέρα­σμα του χρόνου.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο