Πού φυτρώνουν οι πρόσφυγες;

Γρά­φει ο 2310net //

Εδώ και πολ­λούς μήνες, από τότε που κορυ­φώ­θη­κε η προ­σφυ­γι­κή κρί­ση στην Ελλά­δα και την υπό­λοι­πη Ευρώ­πη, έχουν γρα­φτεί χιλιά­δες κεί­με­να, έχουν γίνει αμέ­τρη­τα ρεπορ­τάζ, έχουν ειπω­θεί πολλά.

Μάθα­με για τους πρό­σφυ­γες, για τον τρό­πο που περ­νά­νε τα σύνο­ρα. Είδα­με εικό­νες και βίντεο από πνιγ­μέ­να παι­διά, από ανθρώ­πους κάθε ηλι­κί­ας που άφη­σαν το σπί­τι, την πατρί­δα, την οικο­γέ­νεια και τους φίλους τους για να βρε­θούν χιλιά­δες χιλιό­με­τρα μακριά να τρώ­νε μια κού­πα ρύζι που κάποιος αλλη­λέγ­γυος μπο­ρεί να τους μαγεί­ρε­ψε, να φορά­νε τα παλιά μας ρού­χα, να κοι­μού­νται σε σκη­νές και χαρ­τό­κου­τα. Να βρέ­χο­νται, να λασπώ­νο­νται, να προ­σπα­θούν να περά­σουν με κάθε τρό­πο όσους φρά­χτες φτιά­χνο­νται πρό­χει­ρα για να τους σταματήσουν.

Μάθα­με ακό­μα και για τις συνή­θειές τους πριν την εγκα­τά­λει­ψη της πατρί­δας τους. Ακού­σα­με ότι έρχο­νται να μας βιά­σουν, να μας σκο­τώ­σουν, να μας κλέ­ψουν. Είδα­με όμως και ορι­σμέ­νους να φιλο­ξε­νού­νται από απλούς ανθρώ­πους, να μπαί­νουν στα σπί­τια μας, όχι απρό­σκλη­τοι, αλλά φιλο­ξε­νού­με­νοι, για να ξαπο­στά­σουν μέχρι να συνε­χί­σουν το μακρύ τους ταξί­δι προς την ευρω­παϊ­κή αβεβαιότητα.

Τους είδα­με έξω από τα ιατρεία κάποιας ΜΚΟ, στην ουρά της Υπη­ρε­σί­ας Ασύ­λου, καθι­σμέ­νους σε παγκά­κια στην Πλα­τεία Βικτω­ρί­ας, επι­βά­τες σε λεω­φο­ρεία και πλοία, τους είδα­με και να περι­μέ­νουν μάταια μέχρι να τους λυπη­θούν οι Ευρω­παί­οι και να ανοί­ξουν τα σύνορα.

Το μόνο που δεν είδα­με, ελά­χι­στα ακού­σα­με και ακό­μα λιγό­τε­ρο δια­βά­σα­με είναι το πως έγι­ναν αυτοί οι άνθρω­ποι πρό­σφυ­γες. Τι τους έκα­νε να εγκα­τα­λεί­ψουν τις χώρες τους; Αντι­λαμ­βα­νό­μα­στε ότι οι λέξεις πόλε­μος, συμ­φέ­ρο­ντα, ιμπε­ρια­λι­σμός (ουπς ξύλι­νο), πετρέ­λαια, έλεγ­χος περιο­χών, δια­μά­χες του κεφα­λαί­ου κάνουν τζιζ και δεν λέγο­νται, αλλά έτσι όπως παρου­σιά­ζε­ται το προ­σφυ­γι­κό, σε λίγο θα μας κάνουν να πιστεύ­ου­με ότι οι πρό­σφυ­γες φυτρώ­νουν σε δέντρα και δεν δημιουρ­γού­νται ως απο­τέ­λε­σμα των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων. Στη συγκε­κρι­μέ­νη περί­πτω­ση και αν επι­κε­ντρώ­σου­με στη Συρία, μιλά­με για μια χώρα η οποία βομ­βαρ­δί­ζε­ται από Ρωσία, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Τουρ­κία και είναι το επί­κε­ντρο του ISIS.

Είναι προ­φα­νές λοι­πόν, ότι οι πρό­σφυ­γες δεν δημιουρ­γού­νται από τη μια στιγ­μή στην άλλη, αλλά φυτρώ­νουν όπου το έδα­φος είναι εύφο­ρο για ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις και το λίπα­σμα της τρο­μο­κρα­τί­ας χρη­σι­μο­ποιεί­ται για να καρ­πο­φο­ρή­σουν οι μεγά­λες μπίζνες.