«Πράσινος» ΕΝΦΙΑ

Ένα ασύλ­λη­πτο πακέ­το, που σε βάθος τετρα­ε­τί­ας θα ξεπε­ρά­σει πανευ­ρω­παϊ­κά το 1 τρισ. ευρώ, αμπα­λά­ρουν οι κυβερ­νή­σεις της ΕΕ για τα μονο­πώ­λια στους κλά­δους των Κατα­σκευών και της Ενέρ­γειας, για τις τρά­πε­ζες αλλά και για τους ομί­λους του real estate, ανοί­γο­ντας ένα όχι και τόσο νέο κεφά­λαιο στην «πρά­σι­νη ανάπτυξη».
Πρό­κει­ται για την «ενερ­γεια­κή ανα­βάθ­μι­ση» όλων των δημό­σιων και ιδιω­τι­κών κτι­ρί­ων, η οποία συνο­δεύ­ε­ται με αυστη­ρά χρο­νο­δια­γράμ­μα­τα, όπως προ­κύ­πτει από την Οδη­γία που εξέ­δω­σε την Τετάρ­τη η Κομισιόν.

Το σχέ­διο προ­βλέ­πει την ανα­καί­νι­ση των κτι­ρί­ων, στο όνο­μα του να μειω­θούν οι εκπο­μπές άνθρα­κα. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, πρό­κει­ται για άλλη μια γεν­ναία κρα­τι­κή στή­ρι­ξη στους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, με όχη­μα την «πρά­σι­νη μετά­βα­ση», που, όπως και στην Ενέρ­γεια, έχει δύο όψεις.

Η μία είναι αυτή που αφο­ρά τα μονο­πώ­λια και τα κέρ­δη τους. Εκα­τομ­μύ­ρια ιδιω­τι­κά και δημό­σια κτί­ρια σε όλη την Ευρώ­πη θα μετα­τρα­πούν τα επό­με­να χρό­νια σε εργο­τά­ξια, για να πιά­σουν τα νέα περι­βαλ­λο­ντι­κά στά­νταρ που θέτει η Κομισιόν.
Η «πίτα» των δισ. ευρώ που θα μοι­ρα­στούν οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι, κυρί­ως από τον κλά­δο των Κατα­σκευών, είναι μια γερή ένε­ση στην κερ­δο­φο­ρία τους και θα τρο­φο­δο­τή­σει όλη την αλυ­σί­δα της παρα­γω­γής «πρά­σι­νων» δομι­κών υλι­κών, αλλά και «πρά­σι­νων» μορ­φών Ενέργειας.

Η άλλη όψη είναι αυτή που αφο­ρά τους εργα­ζό­με­νους και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, που θα φορ­τω­θούν έναν ακό­μα βαρύ λογα­ρια­σμό στη λαϊ­κή κατοι­κία. Τα πακέ­τα στή­ρι­ξης των μονο­πω­λί­ων θα τα πλη­ρώ­σει ο λαός, με επι­πλέ­ον «πρά­σι­να» χαρά­τσια και φόρους, υπερ­χρέ­ω­ση στις τρά­πε­ζες, ακρι­βό­τε­ρα ενοί­κια και υψη­λό­τε­ρες τιμές στην αγο­ρά της στέγης.
Ο μηχα­νι­σμός γι’ αυτήν τη νέα επί­θε­ση στο λαϊ­κό εισό­δη­μα και στην κατοι­κία είναι έτοι­μος να τεθεί σε λει­τουρ­γία από τις κυβερ­νή­σεις των κρα­τών — μελών.

Η ΕΕ επε­κτεί­νει την «πρά­σι­νη μετά­βα­ση» και σε άλλους τομείς πέραν της Ενέρ­γειας, με τη θέσπι­ση «κινή­τρων» και «αντι­κι­νή­τρων» για τους ομί­λους, που μετα­φρά­ζο­νται σε χαρά­τσια για τον λαό. Στην προ­κει­μέ­νη περί­πτω­ση, για να χρη­μα­το­δο­τή­σει το πρό­γραμ­μα των ανα­και­νί­σε­ων ετοι­μά­ζει έναν «πρά­σι­νο» ΕΝΦΙΑ, που θα απο­τε­λέ­σει «ίδιο πόρο» για τα ταμεία της ΕΕ. Το έργο έχει ξανα­παι­χτεί: Το κόστος για τα δικαιώ­μα­τα ρύπων στην παρα­γω­γή Ενέρ­γειας μετα­κυ­λί­ε­ται στον λαό, που πλη­ρώ­νει πανά­κρι­βα το ηλε­κτρι­κό ρεύμα.

Δεν υπάρ­χει λοι­πόν παρά­δειγ­μα που να μην επι­βε­βαιώ­νει ότι η καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη, όποιο χρώ­μα κι αν έχει, δεν γίνε­ται να υπη­ρε­τεί ταυ­τό­χρο­να την κερ­δο­φο­ρία των επι­χει­ρή­σε­ων και τις λαϊ­κές ανά­γκες. Ανα­δύ­ε­ται και εδώ η μεγά­λη αντί­φα­ση ανά­με­σα στις δυνα­τό­τη­τες που υπάρ­χουν σήμε­ρα για την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων ανα­γκών και στην επι­δεί­νω­ση, σχε­τι­κή και από­λυ­τη, των όρων ζωής της εργα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών στρωμάτων.

Η ανά­γκη για φτη­νές, σύγ­χρο­νες, ασφα­λείς κατοι­κί­ες και δημό­σια κτί­ρια συγκρού­ε­ται με το κυνή­γι του μεγα­λύ­τε­ρου κέρ­δους, που φορ­τώ­νει νέα βάρη στον λαό. Κι όλα αυτά στο όνο­μα της «σωτη­ρί­ας» τάχα του περι­βάλ­λο­ντος, από εκεί­νους που έχουν την απο­κλει­στι­κή ευθύ­νη για την υπο­βάθ­μι­σή του, δηλα­δή τα μονο­πώ­λια και το κρά­τος τους, που το αντι­με­τω­πί­ζουν ως πηγή κέρ­δους, είτε με την κατα­στρο­φή είτε με την εκμε­τάλ­λευ­σή του.

Στυ­λο­βά­τες αυτής της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής είναι η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ και όλα τα άλλα αστι­κά κόμ­μα­τα. Πρώ­τα απ’ όλα ο ΣΥΡΙΖΑ, που σκορ­πά­ει αυτα­πά­τες για μια πιο δίκαιη τάχα «πρά­σι­νη» ανά­πτυ­ξη, έχο­ντας συνυ­πο­γρά­ψει το υπερ­μνη­μό­νιο του Ταμεί­ου Ανά­πτυ­ξης και τα αντι­λαϊ­κά προ­α­παι­τού­με­να για τη χρη­μα­το­δό­τη­ση των ομί­λων. Ο αντα­γω­νι­σμός του με τη ΝΔ είναι για το ποιος μπο­ρεί να «τρέ­ξει» καλύ­τε­ρα τον αντι­λαϊ­κό σχε­δια­σμό, με τις μικρό­τε­ρες αντι­δρά­σεις, καλ­λιερ­γώ­ντας προσ­δο­κί­ες στα λαϊ­κά στρώ­μα­τα ότι «έχουν λαμ­βά­νειν» από την καπι­τα­λι­στι­κή «πρά­σι­νη» ανάπτυξη.

Ο λαός δεν πρέ­πει να ανε­χτεί κανέ­να νέο χαρά­τσι, αλλά να παλέ­ψει για την κατάρ­γη­ση και αυτών που ήδη τον βαραί­νουν, στην Ενέρ­γεια, στην κατοι­κία, στην αγο­ρά βασι­κών αγα­θών, διεκ­δι­κώ­ντας σύγ­χρο­νους όρους ζωής. Ενέρ­γεια, στέ­γη και ανα­βαθ­μι­σμέ­νο περι­βάλ­λον είναι δικαί­ω­μα και ανά­γκη του λαού. Στο χέρι του είναι να παρα­με­ρί­σει τα εμπό­δια που δεν τον αφή­νουν να τα απο­λαύ­σει και φρά­ζουν τον δρό­μο προς τη λαϊ­κή ευη­με­ρία, βάζο­ντας στο στό­χα­στρο τον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο: Την καπι­τα­λι­στι­κή ιδιο­κτη­σία στα μέσα παρα­γω­γής και στη γη, την οργά­νω­ση της παρα­γω­γής με σκο­πό το κέρδος.

Πηγή