Τελικά όπως ήταν αναμενόμενο –γιατί παρά τα διάφορα που αναμασούσαν τα ΜΜΕ δεν υπάρχουν πολιτικά αδιέξοδα στον καπιταλισμό ο νυν πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλα επανεξελέγη πανηγυρικά (759 ψήφους επί συνόλου 985)
Μετά την συνάντησή του με τους προέδρους της Βουλής και της Γερουσίας, δήλωσε συγκαταβατικά (βαράτε με κι ας κλαίω…):
«Ευχαριστώ … τα μέλη του Κοινοβουλίου και τους εκπροσώπους των περιφερειών για την εμπιστοσύνη που εξέφρασαν προς το πρόσωπό μου. Οι δύσκολες ημέρες των ψηφοφοριών για την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας ‑στην σοβαρή κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ακόμη διανύουμε από υγειονομικής, οικονομικής και κοινωνικής απόψεως- απαιτούν αίσθημα ευθύνης και σεβασμό των αποφάσεων του Κοινοβουλίου. Οι συνθήκες αυτές επιβάλλουν να μην αποφύγει κανείς τις υποχρεώσεις που καλείται να αναλάβει. Φυσικά, πρέπει να υπερισχύσουν επί άλλων εκτιμήσεων και διαφορετικών, προσωπικών προοπτικών. Με την δέσμευση να ερμηνεύσει κανείς τις προσδοκίες και τις ελπίδες των συμπολιτών μας».
Ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι, εξέφρασε την μεγάλη του ικανοποίηση … «η επανεκλογή του Σέρτζιο Ματαρέλα στην προεδρία της Δημοκρατίας είναι μια εξαιρετική είδηση για τους Ιταλούς. Είμαι ευγνώμων στον Πρόεδρο που εισάκουσε την ισχυρότατη βούληση του κοινοβουλίου να τον επανεκλέξει για δεύτερη θητεία».
Επαναλαμβάνονται ουσιαστικά οι πολιτικές εξελίξεις του 2013 όταν, είχε επανεκλεγεί ο τότε πρόεδρος ο «κομμουνιστής» Τζόρτζιο Ναπολιτάνο.
Habemus Papam
Η φράση “έχουμε πάπα”! αναφέρεται στην τελετουργική ανακοίνωση που δίνει στους αποχαυνωμένους πιστούς ‑που έχουν συρρεύσει κατά αμέτρητες χιλιάδες στην πλατεία του Αγ. Πέτρου της ιταλικής πρωτεύουσας, ο καρδινάλιος πρωτοδιάκονος, όταν, μετά το κονκλάβιο, εκλέγεται ο νέος πάπας –υπό τον όρο ότι αυτός αποδέχεται την εκλογή.
Οι ψηφοφορίες μάλιστα συνοδεύονται –αναλόγως, από λευκό ή μαύρο καπνό, χρησιμοποιώντας κατάλληλα καύσιμα στη σόμπα της Cappella Sistina. Μάλιστα, γίνεται αρχικά δοκιμή με …κίτρινο καπνό, μήπως και δεν λειτουργήσει το όλο σύστημα!
Η παράδοση χρονολογείται από το 1800, όταν ο κόσμος συγκεντρώθηκε μπροστά από το Quirinale για να παρακολουθήσει τον καπνό, ο οποίος παρήχθη με το κάψιμο των …ψηφοδελτίων.
Η ανακοίνωση γίνεται από το κεντρικό χαγιάτι της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό. Μετά την ανακοίνωση ακολουθεί η παρουσίαση του νέου Πάπα και ακούστηκε για πρώτη φορά το 1417 (εκλογή του Πάπα Μαρτίνου Ε’).
Νωρίτερα είχε γίνει χαμός με τον τσακωμό τριών παπών (Ιωάννης XXIII, Βενέδικτος ΙΓ’ και Γρηγόριος XII) και τότε η “ιστορική” ρήση ήταν «(Επιτέλους) έχουμε έναν πάπα (και μόνο έναν!)»
Σαν παλιό σινεμά
Κάποτε οι ταινίες μιλούσαν για ομοιότητες με πρόσωπα και γεγονότα «Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας ‑τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα».
Δεν ξέρω πόσοι θυμόμαστε τη βραβευμένη (19 διακρίσεις – τις περισσότερες ο Μισέλ Πικολί και ο δημιουργός | σκηνοθέτης | συμπρωταγωνιστής Νάνι Μορέτι +20 υποψηφιότητες) ταινία του 2011 «Έχουμε Πάπα! | Habemus Papam», όπου ο νεοεκλεγείς πάσχει από κρίσεις πανικού και αδυνατεί να βγει στο μπαλκόνι για να χαιρετίσει τους πιστούς και η λύση αναζητείται σ’ έναν καταξιωμένο αλλά άθεο ψυχολόγο. Η ταινία βέβαια απλά ξεγυμνώνει ευγενικά το Βατικανό μένοντας στο σαρκασμό για την καθολική εκκλησία, χωρίς τίποτε περισσότερο.