Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Προαναγγελθέν έγκλημα η κατάρρευση της γέφυρας στη Γένοβα

Μορ­φή χιο­νο­στι­βά­δας παίρ­νουν οι απο­κα­λύ­ψεις για την παλαιό­τη­τα, την ελλι­πή συντή­ρη­ση και τη μη αντι­κα­τά­στα­ση των παλιών υπο­δο­μών με νέες σε αυτο­κι­νη­τό­δρο­μους και γέφυ­ρες της Ιτα­λί­ας, απο­δει­κνύ­ο­ντας ότι οι δεκά­δες νεκροί και τραυ­μα­τί­ες από την κατάρ­ρευ­ση της γέφυ­ρας «Μορά­ντι» στη Γένο­βα, την Τρί­τη, θυσιά­στη­καν στο βωμό του κέρδους.

Και αυτή η τρα­γω­δία φέρει τη σφρα­γί­δα του καπι­τα­λι­στι­κού κέρ­δους και μάλι­στα σε μια από τις ισχυ­ρό­τε­ρες οικο­νο­μί­ες της ΕΕ και της Ευρω­ζώ­νης. Η εκμε­τάλ­λευ­ση του οδι­κού δικτύ­ου από επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, η επι­δί­ω­ξη του κρά­τους και των επι­χει­ρη­μα­τιών για μεί­ω­ση του κόστους συντή­ρη­σης, οι περι­κο­πές σε κρα­τι­κά κον­δύ­λια για τις ανά­γκες του λαού, για σύγ­χρο­νες και ασφα­λείς υπο­δο­μές, είναι πτυ­χές που ανα­δει­κνύ­ο­νται από την κατάρ­ρευ­ση της γερα­σμέ­νης γέφυ­ρας και επι­βε­βαιώ­νουν ότι το καπι­τα­λι­στι­κό κέρ­δος είναι ασύμ­βα­το με την ικα­νο­ποί­η­ση των λαϊ­κών αναγκών.

Αποκαλυπτικά στοιχεία

Εδώ και χρό­νια είχε επι­ση­μαν­θεί από ειδι­κούς η επι­κιν­δυ­νό­τη­τα της γέφυ­ρας και είχε προ­τα­θεί η κατε­δά­φι­σή της. Σει­ρά δημο­σιευ­μά­των επι­κα­λού­νται μηχα­νο­λο­γι­κή μελέ­τη του 2009, που εξέ­τα­ζε το ενδε­χό­με­νο η γέφυ­ρα να κατε­δα­φι­στεί εξαι­τί­ας ανη­συ­χιών για τη δομι­κή της ακε­ραιό­τη­τα, καθώς καθη­με­ρι­νά επί πολ­λές δεκα­ε­τί­ες επι­βα­ρυ­νό­ταν με περί­που 25 εκατ. διε­λεύ­σεις οχη­μά­των. Τα τελευ­ταία 30 χρό­νια η κυκλο­φο­ρία είχε αυξη­θεί κατά 30%. Στο μετα­ξύ, η οξεί­δω­ση των στη­ριγ­μά­των της γέφυ­ρας από ενι­σχυ­μέ­νο σκυ­ρό­δε­μα για πάνω από 50 χρό­νια πιθα­νόν να είναι βασι­κός παρά­γο­ντας για την κατάρ­ρευ­σή της.

Ο πρώ­ην δημο­τι­κός σύμ­βου­λος Γένο­βας με ευθύ­νη για τις μετα­φο­ρές Αρκάν­τζε­λο Μερέ­λα τόνι­σε: «Έλε­γα ότι η γέφυ­ρα ήταν σε κίν­δυ­νο, ότι δεν ήταν πλέ­ον επαρ­κής και ότι υπήρ­χε η ανά­γκη να βρε­θεί μια εναλ­λα­κτι­κή λύση, καθώς η κυκλο­φο­ρία γινό­ταν ολο­έ­να και μεγα­λύ­τε­ρη». Το 2016 ο Αντό­νιο Μπρέν­σιτς, βοη­θός καθη­γη­τής Πολι­τι­κός Μηχα­νι­κός στο Πανε­πι­στή­μιο της Γένο­βας είχε προ­τεί­νει να χτι­στεί και­νούρ­για γέφυρα.

Του­λά­χι­στον 300 γέφυ­ρες, οδο­γέ­φυ­ρες και τού­νελ στην Ιτα­λία απο­τε­λούν «παγί­δες θανά­του», ανα­φέ­ρει δημο­σί­ευ­μα της βρε­τα­νι­κής «Telegraph» που βασί­ζε­ται σε εκτι­μή­σεις ειδι­κών και σχε­τι­κές μελέ­τες. Σχε­δόν το 70% των 15.000 γεφυ­ρών αυτο­κι­νη­το­δρό­μων και σηράγ­γων της χώρας ξεπερ­νούν σε παλαιό­τη­τα τα 40 χρό­νια. Οι περισ­σό­τε­ρες κατα­σκευά­στη­καν στο πλαί­σιο της μετα­πο­λε­μι­κής ανοι­κο­δό­μη­σης, όμως σήμε­ρα «σηκώ­νουν» πολύ μεγα­λύ­τε­ρο αριθ­μό οχημάτων.

Η ιτα­λι­κή Εται­ρεία Πολι­τι­κών Μηχα­νι­κών (CNR) ανα­κοί­νω­σε ότι πολ­λές δομές που χρο­νο­λο­γού­νται από τη δεκα­ε­τία του ’60, όταν χτί­στη­κε η γέφυ­ρα «Μορά­ντι» (1967), έχουν ξεπε­ρά­σει τη διάρ­κεια ζωής τους.

Έλλει­ψη επεν­δύ­σε­ων για νέους δρό­μους, κακή συντή­ρη­ση και σε ορι­σμέ­νες περι­πτώ­σεις κακής ποιό­τη­τας σκυ­ρό­δε­μα που αυξά­νει το κέρ­δος, όλα αυτά θα μπο­ρού­σαν να προ­κα­λέ­σουν κι άλλες αντί­στοι­χες τρα­γω­δί­ες, ανα­φέ­ρει η ιτα­λι­κή εφη­με­ρί­δα «Corriere Della Sera», παρα­θέ­το­ντας δηλώ­σεις ενός κορυ­φαί­ου Μηχα­νι­κού σε δημό­σια κατα­σκευα­στι­κά έργα. «Το πρό­βλη­μα δεν είναι τόσο ότι δεν γνω­ρί­ζου­με ποιες δομές κιν­δυ­νεύ­ουν, αλλά η χρη­μα­το­δό­τη­ση επι­σκευών και συντή­ρη­σης», είπε, ξεκα­θα­ρί­ζο­ντας ότι το ζήτη­μα είναι το κόστος και τα κέρ­δη. Ο ίδιος ανα­φέ­ρει πως ανά­με­σα στις επι­κίν­δυ­νες υπο­δο­μές είναι και η πολυ­σύ­χνα­στη γέφυ­ρα «Μαλιά­να» στη Ρώμη, που συν­δέ­ει το κέντρο της πόλης με το αερο­δρό­μιο «Φιου­μι­τσί­νο».

Σύμ­φω­να με έρευ­να της «Corriere Della Sera», τα τελευ­ταία 5 χρό­νια έχουν καταρ­ρεύ­σει 10 γέφυ­ρες στη χώρα, προ­κα­λώ­ντας θανά­τους στις περισ­σό­τε­ρες περι­πτώ­σεις. Τα αίτια είναι οι παλιές κατα­σκευ­ές, οι δια­βρώ­σεις από το χρό­νο και τη χρή­ση και τα χαμη­λά κον­δύ­λια που δια­τί­θε­νται για συντή­ρη­ση, επι­σκευ­ές και αντι­κα­τά­στα­ση των παλιών υποδομών.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο