Προδημοσίευση 12 ποιημάτων του Ηλία Τσέχου

ΗΛΙΑΣ ΤΣΕΧΟΣ — 12 Π ο ι ή μ α τ α — Π ρ ο δ η μ ο σ ί ε υ σ η

” Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ε Σ Ε Ξ Ο Ρ Ι Ε Σ ” Β έ ρ μ ι ο 1/1/2019 — ( ψηφιακά )

Εξώφυλλο — Προμετωπίδα Gjergi Kola
Από τις συλλογές : Κωνσταντίνου Φωτιάδη, Akis Empeslidis

Ω! Κοι­νω­νία
Είσαι πιο πικρή από
Τον θάνα­το μου

…

Ποδό­σφαι­ρες Ιχνογραφίες

Τι είναι Ποίηση;
Η κάθε στιγ­μή Μέλλοντος
Και Ποίημα;
Όλη η στιγ­μή Παρελθόντος

Καλο­και­ρι­νές εγχειρήσεις
Να πεθαί­νου­με όμοια
Της ζωής που αν φεύγει
Στον ίδιο τόπο να έρχεται

…

Προ­σθέ­σεις

Οι θέσεις
Σ’ έναν κόσμο που δεν
Διορθώνεται
Για να μαζέ­ψεις την
Αλή­θεια αύριο

Σήμε­ρα κι εχθές
Όπως ήσουν
Δεν υπάρχει

…

Όσο λαδώ­νε­ται ο και­ρός πεθαίνεις

Στην τσέ­πη ένα μεση­μέ­ρι μου
Δεν έχει απα­ντή­σεις όσο πας
Μήτε όταν επιστρέφεις
Δίχως να λιγο­στεύ­εις ευτυ­χία τη ζωή
Η ποί­η­ση την πολλαπλασιάζει

Να ηττη­θού­με ή να μας νικήσεις
Άνοι­ξη ελεύσεως

Καμέ­νες φλέ­βες φύση οι Σκουριές
Και αίμα από τον θάνατο
Θάνα­τος έρχεται
Και αν αργώ θυσί­α­σε με
Οι κόποι μου έχουν γραφτεί

…

Πεθαί­νω μαζί σας, Σκυ­λά­δι­κο όλων των εποχών

Δεν είμαι για μια θέση στη Λογοτεχνία
Δεν ήμουν για μια θέση στη Ζωή

Είμαι για δυο θέσεις στη Λογοτεχνία
Καμί­ας θέσης στη Ζωή

…

Τα λέμε με τον Σίμο Ανδρονίδη

Συνε­πής
Εξορίστηκες
Στις θεουργίες
Στην πρώ­τη λέξη της ποιήσεως
Χυτός μακρι­νός χρόνος
Στρό­βι­λος μύθος του ανθρώπου
Όψεις διαστέλλοντας
Μετω­νυ­μί­ες άθλων
Χιλί­ων κομ­μα­τί­ων θρύψαλα

Διαρ­κώς ειδώ­λων πολιτείες
Βίου αγκυ­ρο­βό­λο πένθος
Επάλ­λη­λα αφήγησης
Καλώ­ντας τη χαρά όπως τη λύπη
Ταγ­μέ­να να πτωχεύσουν
Να χαμη­λώ­νεις προσδοκίες
Τρι­θέ­σια πλη­γή πολιτισμών
Του στιγ­μιαί­ου διαρκώς
Εγχει­ρί­διος δείκτης
Συνή­θειες προδίδοντας
Έμπι­στους θυμούς

Ανα­κα­λείς
Απ΄τα ερεί­πια της μνήμης
Μόνον λέξεις
Ίσα ίσα να χωρούμε
Να μας περιλαμβάνουν
Αφού στα πόδια το ΄βαλε η αληθεία
Να σβή­ει χαραυγές
Η ακα­τάρ­ρι­πτη μορ­φή σου
Των αρθρώ­σε­ων άφθαρτη
Σε απα­ραί­τη­το τοπίο ακέραιος
Αντηχείο
Δίας εξα­κο­λου­θη­τι­κός λυγμός

Χαί­ρε Σίμο
Νέε ποι­ή­σε­ων είσοδοι
Αλτρουιστή
Του κόσμου ιδιαίτερος
Παί­γνιο μη πανούργο
Διά­λο­γος εγγύς
Όσων ομνύ­ουν το σώμα
Και άκου:
Ναι ή Όχι η
Ζωή επανάληψη
Δεν αγα­πώ τις επαναλήψεις

…

Τα λέμε με τον Σωτή­ριο Παστάκα

Δεν απο­φα­σί­ζω ή αναποφάσιστος
Συν­θέ­τε­ται το ποίημα
Που μια αίσθηση
Το δυνα­μώ­νει θύελ­λα και
Δεν λαμ­βά­νει δάνεια
Δεν επι­θυ­μεί μου­σεία τάξης

Δου­λεύ­ει γλώσσα
Αυτο­στιγ­μής συνάντηση
Δεν έχει δεσμό κανόνων
Ορθο­γρα­φί­ες κέρδους
Το τέλος του δε εξ αρχής
Τον σκλά­βο ελευθερώνει
Την αδυ­να­μία του κόσμου
Εκεί που λιώ­νει απαρηγόρητα
Διό­λου ορα­τή έκδοση

Ναι! Ο Ποιητής
Στα βάθη Ζωής Θανάτου
Εκπλήσσει
Υπάρ­χει καύ­σι­μο παραγωγό
Οργή αυτονομίας
Ομι­λία αγάλματος
Θάνα­ντος διορισμένος

…

Τα λέμε με την Κική Δημουλά

Αλη­θι­νά ευχαριστώ
Η χαρά να σας διαβάσω
Πόσο με κέρδισε

Και καλοί χορευτές
Και έξυ­πνοι τραγουδιστές
Δια­πε­ρα­στι­κοί καλ­πά­ζο­ντες ποιητές
Τα ποι­ή­μα­τά σας
Λίγο τα γκέ­μια ορμητικού
Ποτα­μού αν σφίξετε
Θ΄ ακού­γε­ται καλύτερα
Το γάρ­γα­ρο νερό σας

” Και η αλή­θεια ψέμα είναι; ”
Ψέμα ακό­μα και η αλήθεια;
” Πως και οι άλλοι πιθα­νό­τη­τες είναι
Που θέλουν να ζήσουν; ”
Ψέμα και η αλή­θεια ” Οτι ουδείς
Μα ουδείς
Θεμέ­λια ρίχνει στις λέξεις ; ”

Επι­ζού­με τελικά
Χάρη και αντί­δο­το που
Παρά­γει η ποί­η­ση σου κι η
Ευγέ­νεια σας

Φύλα­τα
Και δια­φύ­λα­ξε τα άνθη σου
” Μια άλλη χώρα που λείπει… ”
Και σε περίπτωση
Λόγω όσων κατασπαρακτικών
Με κατασπάραξαν
Μετα­νο­ή­σα­τε για τα βιβλία
Που μου αφιερώσατε
Που αγάπησα
Σας τα επιστρέφω
Με το ταχυ­δρο­μείο των ” λυπήσεων ”

Ένα παγκά­κι είμαι
Άλλη χώρα

…
Τα λέμε με τον Γερά­σι­μο Λουκάτο

Μέγι­σθε Πόντιε
Ουρα­νί­ων θραυσμάτων
Ηλία φίλε
Καλές εορτές
Και φιλό­τη­τας θρόισμα

Υπάρ­χου­με ευγνωμοσύνη
Όσο χαί­ρει η ποίηση
Και μας καλεί

Περ­νού­με από τον Άδη
Σκά­βου­με όλο το μέλλον
Ίδιο είναι

…

Τα λέμε με τον Παντε­λή Τσαλουχίδη

Πρά­μα­τα και θάματα !

Είσαι ροκάς; Χάνεις τον Βοwie
Eίσαι σκυ­λάς; Χάνεις τον Παντελίδη
Είσαι ρεμπε­τό­φι­λος; Χάνεις τον Μπά­μπη Γκολέ
Είσαι Μαρ­ξι­στής, τον Ουμπέρ­το Έκο

Χάνεις αυγά και πασχάλια
Από τη μια η κυβέρνηση
Ποζά­ρει για Αριστερά
Από την άλλη η Παπαγγελή
Είσαι για φωτογραφία;
Πάει κι ο Γιάν­νης Κυριακίδης

Θέλεις Όμη­ρο, Ηρόδοτο
Έδρα­να, φοιτητές;
Έφυ­γαν ταξί­δι με τον Μαρωνίτη
Κορί­τσια ο Μπάρκουλης;
Πάει και η Σοφία Ρού­μπου ” Κορί­τσι του 17 ” ;

Ντά­ριο Φο πλή­ρω­σες πλήρωσες
— Όλα τα χεσμένα-
Λέο­ναρτ Κοέν πότε ξανα­πά­με Ύδρα !

Τι θέλε­τε ορέ βδέλλες
Βρέ­χει πάντα σαν τον Κάστρο
Όσο είστε κάτω από ομπρέλες

Πέτρος Φυσ­σούν φυσούν
Πάει κι ο Ευθύ­μης Βαρλάμης
Κι ο Τζώρτζ Μάι­κολ ο κομμουνιστής
Πάει πάει και ο Γιώρ­γος Μιχαηλίδης

Πολ­λές φορές μια φορά

…

Τα λέμε με τον Παντε­λή Παντελίδη
— μήνα προ θανα­τη­φό­ρου ατυχήματος -

στη μνή­μη του

Παντέ­λα ανοί­γεις Κυριακές
Τα λέλου­δα πλατ­φόρ­μες στην πίστα

Είμαι ο Παντελίδη
Δεν ανα­γνω­ρί­ζω τη φωνή μου
Νικώ έναν λαό και ηττώμαι
Είμαι το λαμπρό κοπίδι
Βγαί­νω βόλ­τα μ’ άλλα

Α! Μαλά­κα ω μαλάκα
Πατείς την ποίηση
Χαλί Αλή αλί χολή και τραγουδάς
Τον κόσμο στην πληγή

Που έπρε­πε τρεις πίστες
Μαζί σου να καεί το Ελληνί

…

Τα λέμε με την Αθη­νά Ξανθίδου

Γύρη αγα­πη­τέ Ηλία
Σμι­κρύ­νο­ντας τη γη
Το έαρ
Καμ­βάς καρπών
Στα φαράγ­για των λέξεων
Γόνι­μος χορός αινιγμάτων
Καλείς ανά­γκες ενός κόσμου
Που όλοι έπρε­πε να ΄μαστε εκεί
Στα­γό­νες ωκεανίζεις
Στα­γο­νο­ποιείς ωκεανούς
Έρχε­σαι από αλλού
Με όλες τις εισό­δους στη μασχάλη
Κοπά­δια βάθρα
Περι­πλα­νή­σε­ων ήρωας
Όλο να ζού­με όλο να πεθαίνουμε

Ουρα­νός τον ουρα­νό χαμηλώνεις
Δεν επι­τρέ­πεις να περά­σει τίποτα
Και να σε προσπεράσει
Μετα­λαμ­βά­νεις την αθανασία
Προ­φταί­νεις το παρόν
Όσων διψούν κελάρυσμα
Κόκ­κι­νος κατα­κόκ­κι­νος στις κερασιές
Από ανθό Ηλία σε ανθό

Πυρο­τε­χνή­μα­τα μαδάς
Φέγ­γος ιδρώνοντας
Στα σφουγ­γά­ρια βουτώντας
Ηχη­ρώς αναμέτρηση
Αρχή και τέλος

Γίνε βαθιά ουρα­νός Αθηνά
Πρώ­τη γου­λιά το άκυρο
Να μην έχου­με ανάγκες
Σπά­νια γιορ­τά­ζει η ζωή από χαρά
Δεν είναι το αίμα αθώο