Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Προκλητικός ο Κ. Μητσοτάκης: Ύμνοι στον Ζελένσκι και «θεωρία των δύο άκρων»

Προ­κλη­τι­κός εμφα­νί­στη­κε σε δήλω­σή του μετά το σόου Ζελέν­σκι και το ξέπλυ­μα των Ναζί του Αζόφ στη Βου­λή ο πρω­θυ­πουρ­γός Κυριά­κος Μητσο­τά­κης κάνο­ντας λόγο για «ιστο­ρι­κή συνε­δρί­α­ση» ενώ έπλε­ξε, για άλλη μια φορά, το εγκώ­μιο του Ουκρα­νού προέδρου.

Προ­χω­ρώ­ντας δε ένα βήμα παρα­πέ­ρα, ο Κ. Μητσο­τά­κης χρη­σι­μο­ποί­η­σε κατα­χρη­στι­κά φρά­ση βγαλ­μέ­νη από την Επα­νά­στα­ση του 1821 («Ελεύ­θε­ροι Πολιορ­κη­μέ­νοι») προ­κει­μέ­νου να χαρα­κτη­ρί­σει την στά­ση των Ουκρα­νών στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλεμο.

«Η σημε­ρι­νή συνε­δρί­α­ση της Βου­λής των Ελλή­νων υπήρ­ξε, πράγ­μα­τι, ιστο­ρι­κή. Για­τί, για πρώ­τη φορά τον 21ο αιώ­να, φιλο­ξέ­νη­σε τον ηγέ­τη ενός λαού που μάχε­ται για την πατρί­δα του. Και, ταυ­τό­χρο­να, υπε­ρα­σπί­ζε­ται τη νομι­μό­τη­τα και τη Δημο­κρα­τία σε ολό­κλη­ρη την Ευρώ­πη. Τη φωνή των πλη­γω­μέ­νων Ουκρα­νών που μένουν όρθιοι. Πολιορ­κη­μέ­νοι, αλλά ελεύ­θε­ροι!», ανα­φέ­ρει σε δήλω­σή του ο πρω­θυ­πουρ­γός, Κυριά­κος Μητσο­τά­κης, μετά την ομι­λία του προ­έ­δρου της Ουκρα­νί­ας, Βολο­ντί­μιρ Ζελέν­σκι, στην ελλη­νι­κή Βουλή.

Όπως επι­ση­μαί­νει ο πρω­θυ­πουρ­γός: «Με τρό­πο κατα­λυ­τι­κό, ο πρό­ε­δρος Ζελέν­σκι μας μετέ­φε­ρε τη θαρ­ρα­λέα αντί­στα­ση των συμπο­λι­τών του απέ­να­ντι στην παρα­βί­α­ση των πιο βασι­κών δικαιω­μά­των τους. Από την άλλη πλευ­ρά, περιέ­γρα­ψε τη βαρ­βα­ρό­τη­τα του εισβο­λέα που απο­δε­κα­τί­ζει αμά­χους, δια­λύ­ο­ντας τις ζωτι­κές υπο­δο­μές της χώρας. Ενώ στα λόγια του αντή­χη­σε το σύν­θη­μα εκα­τομ­μυ­ρί­ων, που πολε­μούν για τη ζωή, το σπί­τι, την οικο­γέ­νειά τους, και μαζί για τα όνει­ρα που είχαν σε ένα μέλ­λον ειρή­νης και προόδου».

Ο Κ. Μητσο­τά­κης δεν παρέ­λει­ψε να εμπλου­τί­σει τις δηλώ­σεις του με ολί­γη από «θεω­ρία των δύο άκρων» κάνο­ντας λόγο για… θωρά­κι­ση της «ανοι­χτής Δημο­κρα­τί­ας απ’ τον λαϊ­κι­σμό που σηκώ­νει κεφά­λι για να γεφυ­ρώ­σει τα άκρα».

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο