Προσφυγικό: «Όταν τα θύματα παρουσιάζονται ως θύτες»

Με αφορ­μή σει­ρά δικα­στι­κών υπο­θέ­σε­ων στην Ελλά­δα και σε άλλες χώρες της Μεσο­γεί­ου, στις οποί­ες άνθρω­ποι που προ­σπά­θη­σαν να φτά­σουν δια θαλάσ­σης σε ευρω­παϊ­κά εδά­φη για να ζητή­σουν άσυ­λο, εγκα­λού­νται ως «εγκλη­μα­τί­ες» και απει­λού­νται με σοβα­ρές ποι­νές, η Τageszeitung (TAZ) του Βερο­λί­νου φιλο­ξε­νεί σχε­τι­κό εκτε­νές ρεπορ­τάζ, αλλά και σχό­λιο, στο σημε­ρι­νό της πρω­το­σέ­λι­δο. Όπως ανα­φέ­ρει το σχό­λιο σχε­τι­κά με την Ελλά­δα: «Πιο εύκο­λα μπο­ρεί να γλι­τώ­σει κανείς στην Ελλά­δα αν κατα­δι­κα­στεί για ληστεία σε τρά­πε­ζα παρά αν οδη­γή­σει μια βάρ­κα με πρό­σφυ­γες στο Αιγαίο».

Η αυστη­ρο­ποί­η­ση των σχε­τι­κών ποι­νών οδη­γεί όμως σε ένα παρά­δο­ξο: «Πολ­λοί από τους πραγ­μα­τι­κούς δια­κι­νη­τές κατα­λή­γουν στην εξής πρα­κτι­κή: δεν οδη­γούν πλέ­ον οι ίδιοι τα προ­σφυ­γι­κά πλοιά­ρια. Αντί­θε­τα αφή­νουν τους πρό­σφυ­γες να το κάνουν μόνοι τους – οι περισ­σό­τε­ροι όμως δεν μπο­ρούν καν να κολυ­μπή­σουν, βρί­σκο­νται σε έκτα­κτη ανά­γκη και συχνά πνί­γο­νται. Η αύξη­ση των ορί­ων των ποι­νών αγνο­εί όμως το ερώ­τη­μα, εάν οι κατη­γο­ρού­με­νοι βγά­ζουν όντως κέρ­δος ή όχι. Αυτοί που προ­σπα­θούν να βγά­λουν κέρ­δος με κάθε τρό­πο είναι οι διακινητές».

Μάλι­στα, όπως παρα­τη­ρεί η ΤΑΖ, σύμ­φω­να με αλλα­γές στο νομο­θε­τι­κό πλαί­σιο, εισαγ­γε­λείς και δικα­στές «μπο­ρούν να αντι­με­τω­πί­ζουν πρό­σφυ­γες σαν να δια­τη­ρούν μαφιό­ζι­κη επι­χεί­ρη­ση, μολο­νό­τι όχι μόνο οι ίδιοι δεν είχαν οικο­νο­μι­κό όφε­λος αλλά αντί­θε­τα πλή­ρω­σαν στην Τουρ­κία». «Όποιος φτά­νει εδώ για να ζητή­σει προ­στα­σία πρέ­πει να περι­μέ­νει ότι μπο­ρεί να κατα­λή­ξει πίσω από τα κάγκε­λα της φυλα­κής, μερι­κές φορές ισό­βια», σημειώ­νει η ΤΑΖ.