Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Προϋπηρεσία

Τι βρή­κε να πει ο Αλέ­ξης Τσί­πρας με αφορ­μή τις μεγά­λες κινη­το­ποι­ή­σεις στη Γαλ­λία; Οτι η κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ κατά­φε­ρε να περά­σει «δύσκο­λες μεταρ­ρυθ­μί­σεις» στο Ασφα­λι­στι­κό «χωρίς να υπάρ­ξει διάρ­ρη­ξη της κοι­νω­νι­κής συνο­χής, έντα­ση, μεγά­λη κοι­νω­νι­κή διαμαρτυρία»!

Θα μπο­ρού­σε βέβαια να κάνει ένα μάθη­μα στον Γάλ­λο Πρό­ε­δρο, όταν τον προ­σκα­λού­σε να μιλή­σει για τη δημο­κρα­τία στην Πνύ­κα, και ίσως γι’ αυτό να πήγε στο Παρί­σι η Ρ. Σβί­γκου. Παρ’ όλα αυτά, η …δια­φή­μι­ση πάει σύν­νε­φο για την προ­ϋ­πη­ρε­σία και τις ικα­νό­τη­τες του ΣΥΡΙΖΑ στην ενσω­μά­τω­ση των λαϊ­κών αντιδράσεων.

Ο απο­δέ­κτης δεν είναι άλλος από την αστι­κή τάξη, ώστε το χρί­σμα της για την επό­με­νη κυβέρ­νη­ση να κατα­λή­ξει στον ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που η Νέα Δημο­κρα­τία για τον ίδιο λόγο προ­βάλ­λει την άλλη όψη του νομί­σμα­τος: Επαί­ρε­ται ότι έχει την ίδια απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα με τον Μακρόν να προ­χω­ρή­σει τις όποιες μεταρ­ρυθ­μί­σεις επι­τάσ­σουν οι ανά­γκες του κεφα­λαί­ου, χωρίς να λογα­ριά­ζει το «πολι­τι­κό κόστος».

Μπρος γκρε­μός και πίσω ρέμα δηλα­δή για τον λαό, που με τον έναν ή τον άλλο τρό­πο θα έχει απέ­να­ντί του μια αντι­λαϊ­κή κυβέρνηση.

Ομως, αν κάτι δεί­χνουν οι κινη­το­ποι­ή­σεις της περιό­δου και το απο­σιω­πούν αυτά τα κόμ­μα­τα, είναι ότι οι λαοί δεν έχουν πει την τελευ­ταία τους λέξη. Οτι υπάρ­χουν δυνα­τό­τη­τες να δια­βούν δια­φο­ρε­τι­κό δρό­μο, μακριά από εκβια­στι­κά διλήμ­μα­τα και κάθε λογής σωτή­ρες. Και στη χώρα μας ένα πολύ πιο δυνα­τό ΚΚΕ είναι αυτό που μπο­ρεί να ανοί­ξει έναν τέτοιο δρόμο!

Πηγή: 902.gr

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο