Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πρωτομαγιά 2020 στη Ρωσία του Πούτιν ‑μια άλλη εικόνα

Μια εικό­να χίλιες λέξεις.

Η αρχι­κή ανάρ­τη­ση γρά­φει: Мы вами гордимся ! Спасибо деду за победу! (Είμα­στε περή­φα­νοι για σένα! Ευχα­ρι­στώ παπ­πού για τη νίκη! [που μας κληρονόμησες])

Και πάνω από 100 ποι­κί­λα σχό­λια, τους είδους
«Δόξα στον πολε­μι­στή!», «τιμή και δόξα σε σένα φίλε», «Τιμή και δόξα σε σένα ο σοβιε­τι­κέ στρατιώτη»!
«Τέτοιοι άνθρω­ποι πρέ­πει να έχουν σύντα­ξη, τους αξί­ζει να ζουν καλά, αλλά …», «σ΄ ευχα­ρι­στώ πατέ­ρα που είσαι το “είναι” μου, ο αγέ­ρας που μας χάρι­σε τη μεγά­λη νίκη. Υπο­κλί­νο­μαι με σεβα­σμό» |>ΣΣ κυριο­λε­κτι­κά ή μετα­φο­ρι­κά για­τί υπάρ­χει και ένα κάδρο με πρό­σω­πο) …«Η χώρα είναι τόσο “περή­φα­νη» και “ευγνώ­μων ” για τους βετε­ρά­νους, που δεν είναι σε θέση να τους παρέ­χει ένα αξιο­πρε­πές ανα­πη­ρι­κό καρο­τσά­κι… Κρίμα»

περήφανοι για σένα Мы вами гордимся 1

Αλλά μόνο ένα επί της ουσί­ας: «Y esto es el capitalismo ruso, solo veo comentarios de lamentaciones„ pero no leo, la causa de este héroe este pidiendo limosnas como en el capitalismo salvaje criminal y cruel» |> «αυτός είναι ο ρωσι­κός καπι­τα­λι­σμός, βλέ­πω μόνο σχό­λια με κλά­ψες και τύψεις, αλλά δεν δια­βά­ζω κάτι για τις αιτί­ες αυτού του ήρωα που ζητά­ει ελε­η­μο­σύ­νη για­τί ζει στον άγριο, εγκλη­μα­τι­κό και σκλη­ρό καπι­τα­λι­σμό».

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο