Μια εικόνα χίλιες λέξεις.
Η αρχική ανάρτηση γράφει: Мы вами гордимся ! Спасибо деду за победу! (Είμαστε περήφανοι για σένα! Ευχαριστώ παππού για τη νίκη! [που μας κληρονόμησες])
Και πάνω από 100 ποικίλα σχόλια, τους είδους
«Δόξα στον πολεμιστή!», «τιμή και δόξα σε σένα φίλε», «Τιμή και δόξα σε σένα ο σοβιετικέ στρατιώτη»!
«Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να έχουν σύνταξη, τους αξίζει να ζουν καλά, αλλά …», «σ΄ ευχαριστώ πατέρα που είσαι το “είναι” μου, ο αγέρας που μας χάρισε τη μεγάλη νίκη. Υποκλίνομαι με σεβασμό» |>ΣΣ κυριολεκτικά ή μεταφορικά γιατί υπάρχει και ένα κάδρο με πρόσωπο) …«Η χώρα είναι τόσο “περήφανη» και “ευγνώμων ” για τους βετεράνους, που δεν είναι σε θέση να τους παρέχει ένα αξιοπρεπές αναπηρικό καροτσάκι… Κρίμα»
Αλλά μόνο ένα επί της ουσίας: «Y esto es el capitalismo ruso, solo veo comentarios de lamentaciones„ pero no leo, la causa de este héroe este pidiendo limosnas como en el capitalismo salvaje criminal y cruel» |> «αυτός είναι ο ρωσικός καπιταλισμός, βλέπω μόνο σχόλια με κλάψες και τύψεις, αλλά δεν διαβάζω κάτι για τις αιτίες αυτού του ήρωα που ζητάει ελεημοσύνη γιατί ζει στον άγριο, εγκληματικό και σκληρό καπιταλισμό».