Πυρκαγιά στα Βίλλια: Απελπισία και αγανάκτηση για τη γύμνια του κρατικού μηχανισμού

Μόνο απελ­πι­σία, αγα­νά­κτη­ση και οργή προ­κα­λεί η γύμνια του κρα­τι­κού μηχα­νι­σμού που είναι πέρα για πέρα ορα­τή και στη μεγά­λη πυρ­κα­γιά στα Βίλ­λια Αττι­κής που κατα­καί­ει τα πάντα για 4η μέρα ανεξέλεγκτη! 

Στο έλε­ος του πύρι­νου μετώ­που έχει αφε­θεί το πευ­κό­δα­σος που για χρό­νια έχει αφε­θεί στην τύχη του χωρίς κανέ­να μέτρο πρό­λη­ψης και πυροπροστασίας.

Όλοι πλέ­ον μιλούν για την απου­σία αντι­πυ­ρι­κών ζωών και δασι­κών δρό­μων με τους κυβερ­νη­τι­κούς αξιω­μα­τού­χους να ψελ­λί­ζουν στα κανά­λια κάθε λογής δικαιο­λο­γία. Οι ευθύ­νες είναι μεγά­λες και βαριές για όλες τις κυβερ­νή­σεις για την έλλει­ψη ενός ολο­κλη­ρω­μέ­νου σχε­δια­σμού δια­χεί­ρι­σης και προ­στα­σί­ας δασών, οικι­σμών και σπιτιών.

Φαί­νε­ται και στα Βίλ­λια η κατα­στρο­φι­κή πολι­τι­κή του κόστους οφέ­λους με απο­τέ­λε­σμα να εμφα­νί­ζουν σαν κόστος την ολο­κλη­ρω­μέ­νη δασο­προ­στα­σία όπως φάνη­κε και αυτό το καλο­καί­ρι στη Βόρεια Εύβοια και στην υπό­λοι­πη Αττική.

Μια ακό­μα εφιάλ­τη μέρα, η 4η κατά σει­ρά, ξημέ­ρω­σε στα Βίλ­λια Αττι­κής με την μεγά­λη πυρ­κα­γιά ανε­νό­χλη­τοι να συνε­χί­ζει να καί­ει το πευ­κο­δά­σος και να απει­λεί ξανά οικι­σμούς που νωρίς το πρωί εκκενώθηκαν.

Εφιαλτικό ήταν και το βράδυ που πέρασε. Όλη τη νύχτα κάτοικοι, εθελοντές και πυροσβέστες έδιναν μάχη με τις φλόγες για να σωθούν σπίτια.
Στην πρώτη γραμμή και εθελοντικές ομάδες από μέλη και φίλους του ΚΚΕ.

Η οργή και η αγα­νά­κτη­ση είναι μεγά­λη για την απου­σία στοι­χειω­δών υπο­δο­μών πυρο­προ­στα­σί­ας όπως οι αντι­πυ­ρι­κές ζώνες και οι δασι­κοί δρό­μοι. Το γεγο­νός ότι οι επί­γειες δυνά­μεις δεν έχουν τρό­πο να φτά­σουν στις μεγά­λες εστί­ες φωτιάς στο δάσος όπως τα ενα­έ­ρια μέσα ρίχνουν νερό καθι­στά την κατά­στα­ση επι­κίν­δυ­νη λόγω των συνε­χών αναζωπυρώσεων.

Η κατα­στρο­φή ήδη είναι πολύ μεγάλη.Υπολογίζεται πως έχουν καεί πάνω από 100.000 στρέμ­μα­τα δάσους.

Φαί­νε­ται πως η στρα­τη­γι­κή της κυβέρ­νη­σης είναι να αφή­νει το δάσος να καί­γε­ται και να συγκε­ντρώ­νει τις προ­σπά­θειες περιο­ρι­σμού των μετώ­πων όταν φτά­νουν στις παρυ­φές των οικι­σμών. Υπό αυτή τη στρα­τη­γι­κή δυστυ­χώς κάη­κε η Βόρεια Εύβοια.