Οι λέξεις του τίτλου έχουν να κάνουν με πρό­σφα­τη τοπο­θέτηση –καρα­μέ­λα του υπουρ­γού Υγεί­ας Β. Κικί­λια σχε­τι­κά με την κυβερ­νη­τι­κή δια­χεί­ρι­ση της παν­δη­μί­ας και συγκεκριμέ­να με τη φρά­ση «κάνα­με το ανα­γκαίο, μετά κάνα­με το εφι­κτό και τώρα κάνου­με αυτό που φαι­νό­ταν ακα­τόρ­θω­το».
Τα ίδια λένε πάνω-κάτω όλες οι κυβερ­νή­σεις στον καπι­τα­λι­στι­κό κόσμο.
Το ερώ­τη­μα προ­κύ­πτει σχε­δόν αυτό­μα­τα: Θα μπο­ρού­σαν τα πράγ­ματα να είναι αλλιώς;
Από τον Φλε­βά­ρη μέχρι σήμε­ρα, είτε έχου­με 10 είτε 3.000 νέα κρού­σμα­τα ημε­ρή­σια, η κυβέρ­νη­ση τον ίδιο ισχυ­ρι­σμό απευ­θύ­νει στον λαό: «Εμείς κάνου­με ότι είναι δυνα­τό, αυτές είναι οι δυνα­τό­τη­τάς, από εκεί και πέρα όλα κρί­νο­νται από την ατο­μι­κή σας ευθύ­νη».

Αναγκαίο, Εφικτό …Ακατόρθωτο

Ακού­με συνε­χώς ότι «βρι­σκό­μα­στε σε πόλε­μο». Όμως σε έναν πόλε­μο πας με όλα σου τα όπλα, κινη­το­ποιείς όλες σου τις δυνά­μεις, δεν στέλ­νεις τα στρα­τεύ­μα­τα ξυ­πόλυτα στη μάχη.
Ας ανα­ρω­τη­θού­με, λοι­πόν: τα πράγ­ματα σήμε­ρα θα ήταν καλύ­τε­ρα ή χειρότερα:

• Αν από το 2009 έως το 2018 με κυβερ­νή­σεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ | ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ η δημό­σια κατά κεφα­λήν δα­πάνη Υγεί­ας στην Ελλά­δα δεν είχε υπο­χω­ρή­σει κατά 43,9%;
• Αν δεν είχαν καταρ­γη­θεί 10.000 κλί­νες στα δη­μόσια νοσο­κο­μεία με το κρι­τή­ριο της «χαμη­λής πληρό­τητας», λες και μιλά­με για ξενο­δο­χεία σε του­ρι­στι­κούς προορισμούς;

Αυτή η δια­χρο­νι­κή πολι­τι­κή έχει σαν απο­τέ­λε­σμα στο Γενι­κό Νοσο­κο­μείο της Δρά­μας 4 παθο­λό­γοι και 1 πνευ­μο­νο­λό­γος να πρέ­πει σήμε­ρα να περι­θάλ­ψουν 140 ασθε­νείς με Covid-19, την ώρα που ο Κικί­λιας, δη­λώνει ότι «δεν έχει πρό­βλη­μα το νοσο­κο­μείο, αλλά η Δρά­μα»…
Οι «περιο­ρι­σμέ­νες δυνα­τό­τη­τες του Εθνι­κού Συστή­μα­τος Υγεί­ας» για τις οποί­ες ακού­με συνε­χώς δεν έπε­σαν από τον ουρα­νό, αλλά είναι απο­τέ­λε­σμα πολι­τικών επιλογών.

• Αν η κυβέρ­νη­σή είχε προ­χω­ρή­σει στην επί­τα­ξη όλων των δομών και του προ­σω­πι­κού του ιδιωτι­κού τομέα της υγεί­ας από την αρχή της παν­δη­μί­ας, όπως ζητού­σε το ΚΚΕ και οι μαχό­με­νοι νοσο­κο­μεια­κοί γιατροί;
• Αν, για παρά­δειγ­μα, στις 900 δημό­σιες νοσο­κομειακές κλί­νες που υπάρ­χουν στη Λάρι­σα, τα νοσο­κομεία της όποιας στε­νά­ζουν, είχαν προ­στε­θεί οι 2500 κλί­νες τού ιδιω­τι­κού τομέα; Αν είχαν επι­τα­χθεί τα ιδι­ωτικά δια­γνω­στή­ρια για την πραγ­μα­το­ποί­η­ση μαζι­κών δωρε­άν τεστ; Αν είχαν «ριχτεί» στη μάχη με σχέ­διο και εκπαί­δευ­ση όλοι οι ιδιώ­τες για­τροί της χώρας;
• Αντί να κάνει τα παρα­πά­νω, η κυβέρ­νη­ση στην αρχή ειρω­νευό­ταν το αίτη­μα για επί­τα­ξη, απα­ντώ­ντας δια στό­μα­τος του υφυ­πουρ­γού Υγεί­ας Κοντο­ζα­μά­νη σε ερώ­τηση του Ριζο­σπά­στη ότι «αυτά γίνο­νται μόνο σε πολι­τικά συστή­μα­τα που έχουν εξα­φα­νι­στεί από τον πλανή­τη» (το ότι έτσι έμμε­σα παρα­δέ­χτη­κε την ανω­τε­ρό­τη­τα του σοσια­λι­σμού, μάλ­λον δεν το κατά­λα­βε ποτέ…).

Και όταν η κατά­στα­ση είχε ήδη φτά­σει στο απρο­χώ­ρη­το, συνέ­χι­ζε να παρα­κα­λά­ει τα κοι­νω­νι­κά παρά­σι­τα που λέ­γονται «επι­χει­ρη­μα­τί­ες της υγεί­ας» να νοι­κιά­σουν στο κρά­τος κάποιες υπο­δο­μές τους στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, για να εισπρά­ξει κατά­μου­τρα την άρνη­σή τους, προ­φα­νώς για­τί τα κέρ­δη από τα συμ­βό­λαια με τις ιδιω­τι­κές ασφα­λιστικές είναι περισσότερα.
Ακό­μα και σήμε­ρα, πραγ­ματική επί­τα­ξη (δηλα­δή ανά­λη­ψη από το κρά­τος της ευθύ­νης για τη λει­τουρ­γία των δομών και την αμοι­βή του προ­σω­πι­κού, χωρίς απο­ζη­μί­ω­ση στους ιδιο­κτή­τες) δεν έχει γίνει.
Αυτό που γίνε­ται είναι να εφαρ­μό­ζε­ται (πολύ, περιο­ρι­σμέ­να) η τρο­πο­λο­γία που ψήφι­σαν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ και προ­βλέ­πει δωρά­κι 30 εκατομμυ­ρίων για αγο­ρά υπη­ρε­σιών από τους ιδιώ­τες.

Αν είχαν υλο­ποι­η­θεί έστω οι στοι­χειώ­δεις οδη­γί­ες του Παγκό­σμιου Οργα­νι­σμού Υγεί­αw που συνο­ψί­ζο­νται στο, τετρά­πτυ­χο test-trace-isolate-support (βρί­σκω- ελέγχω-απομονώνω-υποστηρίζω)…
Πώς μπο­ρεί να ελεγ­χθεί η πορεία μιας παν­δη­μί­ας όταν δεν γνω­ρί­ζου­με καν πόσα και πού είναι τα κρού­σμα­τα, τι κάνουν και πού βρί­σκο­νται  όσοι έχουν βρε­θεί θετι­κοί κλπ;
Ενδει­κτι­κά, στις 30/11/2020 ο ΕΟΔΥ έδω­σε ημε­ρή­σια ενη­μέ­ρω­ση βασι­σμέ­νη σε μόλις 7.000 τεστ (!).

Στην ουσία τεστ κάνει όποιος έχει να το πληρώ­σει, ακό­μα και αν₇έχει έρθει σε επα­φή με κρούσμα.
Η δια­τί­μη­ση που ανα­κοί­νω­σε η κυβέρ­νη­ση 8 ολόκλη­ρους μήνες μετά την έναρ­ξη της παν­δη­μί­ας και αφού οι κλι­νι­κάρ­χες υπο­λο­γί­ζε­ται ότι έχουν «αρμέ­ξει» ‑μόνο από τα τεστ- περί­που 250 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ από τις τσέ­πες του λαού, είναι απλά μια ομο­λο­γία για το όργιο κερ­δο­σκο­πί­ας το οποίο στην ουσία ενθάρ­ρυ­νε και που θα συνε­χι­στεί, έστω και με διατίμηση.

Η ιχνηλάτηση όταν επιβεβαιώνεται κρούσμα σε χώ­ρους δουλειάς, σχολεία κλπ είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο.

Και πώς να πραγ­μα­το­ποι­η­θεί; όταν οι 947 ολι­γό­μη­νες προ­σλή­ψεις που έγι­ναν στον ΕΟΔΥ, όχι μόνο δεν φτά­νουν αλλά, ενώ αυτοί οι άνθρω­ποι έχουν ριχτεί στη μάχη της παν­δη­μί­ας, η κυβέρ­νη­ση τους επό­με­νους μή­νες θα τους απολύσει;

Η απο­μό­νω­ση είναι και αυτή στην ατο­μι­κή ευθύ­νη του καθε­νός και σε πολ­λές περι­πτώ­σεις, όταν πχ μια τετρα­με­λής οικο­γέ­νεια ζει σε 80 τετρα­γω­νι­κά, είναι απλά αδύ­να­τη.
Πόσο μάλ­λον όταν έχεις και τον εργο­δότη να σε πιέ­ζει να «βάλεις μάσκα και να επι­στρέ­φεις στη δου­λειά» ακό­μα και με θετι­κό τεστ.
Λύση θα μπο­ρούσε να απο­τε­λέ­σει η πρό­τα­ση του ΚΚΕ για δέσμευ­ση ξενο­δο­χεί­ων και κατα­λυ­μά­των, ώστε ασθε­νείς που δεν χρή­ζουν νοση­λεί­ας σε νοσο­κο­μείο, να εντάσ­σο­νται σε πρό­γραμ­μα εθε­λο­ντι­κής καρα­ντί­νας, όταν αυτή δεν μπο­ρεί να γίνει στο σπί­τι τους, αλλά η κυβέρ­νη­ση κάνει πως δεν την έχει ακού­σει.

Αν οι επι­στή­μο­νες δεν είχαν κυριο­λε­κτι­κά «μαύ­ρα μεσά­νυ­χτα» για την κατά­στα­ση στους χώρους δουλειάς;
Πολύς λόγος έγι­νε τις προη­γού­με­νες μέρες για τη «δια­φά­νεια» στην κατα­γρα­φή των κρου­σμά­των, αλλά οι χώροι όπου οι άνθρω­ποι περ­νούν 8 με 12 ώρες της μέρας τους, και το πώς πηγαί­νουν και γυρί­ζουν από, αυτούς, είναι έξω από τη συζήτηση.
Στην Αγγλία του πρώ­του επι­δη­μι­κού κύμα­τος, για παρά­δειγ­μα, οι βιομη­χανικοί εργά­τες είχαν κατά δύο φορές υψη­λό­τε­ρο κίν­δυνο θανά­του από τους διευ­θυ­ντές και τους εργοδότες.
Στην Ελλά­δα πραγ­μα­τι­κά στοι­χεία για τα κρού­σμα­τα σε εργά­τες δεν δημο­σιεύ­ο­νται.
Ό,τι έχει γίνει γνω­στό έχει γίνει από καταγ­γε­λί­ες συν­δι­κά­των ή συμπτωματικά.

Η λίστα είναι ατε­λεί­ω­τη, αλλά δεν έχει νόη­μα να συνεχίσουμε.
Δεν επα­να­λαμ­βά­νου­με καν το κομ­βι­κό ερώ­τη­μα, πώς θα ήταν τα πράγ­μα­τα αν δεν είχαν συμ­βεί τα εγκλή­μα­τα του καλο­και­ριού με το άνοιγ­μα του του­ρι­σμού με τους όρους των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Νομί­ζου­με ότι η ουσία έγι­νε ήδη κατανοητή…

Μήπως είναι «ανίκανοι» και «ιδεοληπτικοί»;

Θα ανα­ρω­τη­θεί κανείς: «Μα καλά; Δεν βλέ­πουν ότι κάτι πάει λάθος και ότι υπάρ­χουν λύσεις; Πώς είναι δυνα­τόν να συνε­χί­ζουν αυτή την επι­κίν­δυ­νη πολι­τι­κή την ώρα που χάνο­νται τόσες ζωές»;
Εδώ έρχε­ται ο Συρι­ζα να απα­ντή­σει ότι το πρό­βλη­μα είναι η ανι­κα­νό­τη­τα της κυβέρ­νη­σης ή η «νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρη ιδε­ο­λη­ψία» της, που δεν της επι­τρέ­πει να στη­ρί­ξει το δημό­σιο σύστη­μα υγεί­ας. Αυτές οι απα­ντή­σεις μπο­ρεί να μοιά­ζουν αλη­θο­φα­νείς, αλλά υπάρ­χουν πολ­λά που δεν μπο­ρούν να εξη­γή­σουν…

Πώς γίνε­ται; για παρά­δειγ­μα, η «ανί­κα­νη» κυβέρ­νη­ση να απο­δει­κνύ­ε­ται τόσο ικα­νή στο να κατα­θέ­τει και να ψηφί­ζει το ένα πίσω από το άλλο τα αντι­λαϊ­κά νομο­σχέ­δια μέσα στην πανδημία;
Πώς μπο­ρεί και βρί­σκει 31,4 δις ευρώ για τη διε­τία 2020–2021 για παρεμ­βά­σεις στή­ρι­ξης των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων σε συν­θή­κες καπι­τα­λι­στι­κής κρίσης;
Πώς μπο­ρεί και κινη­το­ποιεί μια ολό­κλη­ρη στρα­τιά ; δυνά­με­ων κατα­στο­λής για να επι­βά­λει σιγή νεκρο­τα­φεί­ου στις διεκ­δι­κή­σεις του λαού;

Και από την άλλη, αν το πρό­βλη­μα είναι οι νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρες εμμο­νές, τότε ο Συρι­ζα που δεν έχει τέτοιες, για­τί μεί­ω­σε ως κυβέρ­νη­ση την επι­χο­ρή­γη­ση των νοσο­κο­μεί­ων κατά 860 εκα­τομ­μύ­ρια (45%) από το 2015 έως το 2019;
Για­τί επί ημε­ρών του έγι­ναν 2500 συντα­ξιο­δο­τή­σεις και μόνο 1000 μόνι­μες προ­σλή­ψεις στα δημό­σια νοσοκομεία;
Για­τί ήταν ο πρώ­τος που ίδρυ­σε δημό­σιο νοσο­κο­μείο που λει­τουρ­γεί 100% σαν επι­χεί­ρη­ση, στη Σαντορίνη;

Το ερώ­τη­μα μπο­ρεί να επε­κτα­θεί και για τις σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές κυβερ­νή­σεις που υπάρ­χουν σήμε­ρα σε χώρες που ο ΣΥΡΙΖΑ προ­βά­λει ως πρό­τυ­πα, όπως στην Ισπα­νία, όπου οι υγειο­νο­μι­κοί είναι στους δρό­μους και δια­μαρ­τύ­ρο­νται για τις περι­κο­πές που τους έχουν αφή­σει απρο­στά­τευ­τους στην πανδημία.

Απέ­να­ντι στην πολι­τι­κή που μας αφή­νει εκτε­θει­μέ­νους στην παν­δη­μία, απέ­να­ντι στην προ­σπά­θειά τους να περά­σουν τον φόβο, την τρο­μο­κρα­τία, την απαι­σιο­δο­ξία, τη λογι­κή «τώρα τα κεφά­λια μέσα», όπως και τη λογι­κή «θα λογα­ρια­στού­με μετά», η απερ­για­κή μάχη της 26« Νοέμ­βρη έβα­λε έδω­σε μήνυ­μα ελπί­δας και αγω­νι­στι­κής ανά­τα­σης για τη συνέχεια.

Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο!

Οι προ­τά­σεις του ΚΚΕ, των φορέ­ων του εργα­τι­κού-λαϊ­κού κινή­μα­τος, των ίδιων των υγειο­νο­μι­κών πρέ­πει επι­τέ­λους να εφαρ­μο­στούν για να σωθούν ζωές.
Αυτό θα το επι­βά­λουν οι ίδιοι οι εργα­ζό­με­νοι και η νεο­λαία με τον αγώ­να τους, κόντρα στην εγκλη­μα­τι­κή πολι­τι­κή της κυβέρνησης.

Χρό­νος για ανα­μο­νή δεν υπάρχει.
Η παν­δη­μία κάποια στιγ­μή θα περάσει. 

Μαζί με τον αγώ­να για να βγού­με από αυτή όρθιοι και υγιείς, έχει ιδιαί­τε­ρη σημα­σία να ανοί­ξει ακό­μα πιο πλα­τιά η συζή­τη­ση, να δυνα­μώ­σει ο προ­βλη­μα­τι­σμός για το τι πρέ­πει να γίνει ώστε να μην βρε­θού­με ξανά μέσα στον ίδιο φαύ­λο κύκλο.
Αυτό επι­χει­ρού­με σε πολ­λές από τις σελί­δες αυτού του τεύ­χους του «Οδη­γη­τή».
Για­τί, τελι­κά, πολ­λή συζή­τη­ση μπο­ρεί να γίνει για το τι είναι «ανα­γκαίο» και τι «εφι­κτό».
Με σιγου­ριά, όμως, μπο­ρού­με να πού­με τι είναι «ακα­τόρ­θω­το»: Να συμ­βι­βα­στούν οι ανά­γκες μας με τα κέρ­δη των εκμε­ταλ­λευ­τών μας.

Με πλη­ρο­φο­ρί­ες από τον ΟΔΗΓΗΤΗ του Δεκέμβρη