Σουηδία: Πώς θα ξαναληστέψουμε το Δημόσιο και τα χρήματα των φορολογουμένων μετά την πανδημία;

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Στις 28 Απρι­λί­ου οι μεγά­λες επι­χει­ρή­σεις του Εμπο­ρι­κού Επι­με­λη­τη­ρί­ου της Στοκ­χόλ­μης δημιούρ­γη­σαν επι­τρο­πή για να διε­ρευ­νή­σει “την επα­νέ­ναρ­ξη της οικο­νο­μί­ας” μετά την παν­δη­μία και να κάνει προ­τά­σεις στους πολι­τι­κούς. Στην ουσία να ερευ­νή­σει την αντι­με­τώ­πι­ση της βαθιάς καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης που κατα­στρέ­φει ένα τμή­μα της καπι­τα­λι­στι­κής επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας γεγο­νός που ταυ­τό­χρο­να είναι απα­ραί­τη­το στοι­χείο για την “ανα­νέ­ω­ση” του καπιταλισμού.

Το ερώ­τη­μα θα μπο­ρού­σε από τους επι­χει­ρη­μα­τί­ες και το πολι­τι­κό προ­σω­πι­κό τους να είναι: πως θα ληστέ­ψουν ξανά το Δημό­σιο και τα λεφτά των φορο­λο­γου­μέ­νων; Έχουν εμπει­ρία από αυτή την ληστεία άλλωστε.

Στην κρί­ση των ακι­νή­των του 90 στην Σου­η­δία δεκά­δες χιλιά­δες μικρές επι­χει­ρή­σεις έκλει­σαν. Περί­που 400.000 άνθρω­ποι βγή­καν στην ανεργία.

Για τις τρά­πε­ζες και τους χρη­μα­το­πι­στω­τι­κούς οίκους ήταν επο­χή κέρ­δους. Το κρά­τος εξα­σφά­λι­σε την “επα­νεκ­κί­νη­ση” χρη­μα­το­δο­τώ­ντας τρά­πε­ζες και επι­χει­ρή­σεις με δισε­κα­τομ­μύ­ρια χρή­μα­τα των φορο­λο­γου­μέ­νων. Το επι­τό­κιο δανει­σμού των τρα­πε­ζών έφτα­σε το 500% και αυτές με την σει­ρά τους διπλα­σί­α­σαν τα επι­τό­κια ληστεύ­ο­ντας έτσι όλους τους δανειο­λή­πτες κατοικίας.

Το ίδιο και στην διε­θνή κρί­ση του 2008. Τότε οι χώρες της Βαλ­τι­κής και η Ουκρα­νία έγι­ναν “αποι­κί­ες” της Σου­η­δί­ας. Το κρά­τος μπή­κε εγγυ­η­τής των επι­χει­ρη­μα­τι­κών δανεί­ων για τις επεν­δύ­σεις που ήταν η “λύση” της κρίσης.

Πώς; Βάζο­ντας παι­δι­κούς σταθ­μούς, Νοσο­κο­μεία, ολό­κλη­ρες κρα­τι­κές υπη­ρε­σί­ες σαν εγγύηση.

Μετά την μετα­φο­ρά αυτού του πλού­του του λαού για επεν­δύ­σεις δεν χωρού­σαν πια έξο­δα για

ανα­πνευ­στή­ρες, εξο­πλι­σμό προ­στα­σί­ας, μάσκες, εκπαι­δευ­μέ­νο προ­σω­πι­κό, απο­θή­κευ­ση φαρ­μά­κων, επεν­δύ­σεις στην Υγεία και στην φρο­ντί­δα των γερό­ντων για να πάρου­με μόνο ένα πρό­σφα­το παράδειγμα.

Το πλού­σιο ταμείο της Σου­η­δί­ας από δεκα­ε­τί­ες άγριας αλλά απα­ραί­τη­της, όπως έλε­γαν φορο­λό­γη­σης, άδεια­σε για τον λαό.

Έπρε­πε όμως να βρε­θεί και η χρυ­σό­σκο­νη για να καλύ­ψει την μεγά­λη απάτη.

Ήταν η “ατο­μι­κή ελευ­θε­ρία”. “Μεγα­λύ­τε­ρες ευκαι­ρί­ες για περισ­σό­τε­ρες εναλ­λα­κτι­κές λύσεις, ανα­νέ­ω­ση, απο­κέ­ντρω­ση, λιγό­τε­ρη γρα­φειο­κρα­τία, λιγό­τε­ρος κρα­τι­κός έλεγ­χος” ήταν εκφρά­σεις που μπή­καν στο πρό­γραμ­μα του Σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού κόμματος.

Η Σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία που επί έναν αιώ­να πάσχι­ζε, όπως δια­κή­ρυτ­τε, για το εισο­δη­μα­τι­κό ανέ­βα­σμα του συνό­λου, ανα­κά­λυ­ψε ξαφ­νι­κά “ποιο­τι­κές πλευ­ρές για να ανε­βά­σει το άτο­μο τις ευκαι­ρί­ες του για ανά­πτυ­ξη και εξέ­λι­ξη” στο ίδιο πρό­γραμ­μα της.

Περισ­σό­τε­ροι άνθρω­ποι να ανοί­ξουν “τα ατο­μι­κά φτε­ρά τους” διακήρυττε.

Τι συμ­βαί­νει στην πρά­ξη; Ευέ­λι­κτα ωρά­ρια, ωρο­μί­σθιοι, new public managment , όπου κοστο­λο­γεί­ται η εργα­σία με την ώρα, έλλει­ψη προ­σω­πι­κού στην Υγεία, ουρές στα “καλά” σχο­λεία του Κέντρου, άδεια από δασκά­λους και μαθη­τές σχο­λεία της Επαρ­χί­ας, τα χρή­μα­τα των Συντά­ξε­ων, των Συν­δι­κά­των και της φορο­λο­γί­ας να παί­ζο­νται στο χρη­μα­τι­στή­ριο από τους ιδιω­τι­κούς χρη­μα­το­πι­στω­τι­κούς μηχα­νι­σμούς και τους γιάπηδες..

Η γρα­φειο­κρα­τία χτυ­πή­θη­κε; Διευ­θυ­ντές, υψη­λά στε­λέ­χη, οικο­νο­μο­λό­γοι, δικη­γό­ροι, γραμ­μα­τεί­ες και διευ­θύν­σεις προ­σω­πι­κού, Human resources, δια­φη­μι­στές αυξή­θη­καν την δεκα­ε­τία του 2010 κατά 50% στο Δημό­σιο. Καμία αντί­στοι­χη αύξη­ση στα παρα­γω­γι­κά επαγ­γέλ­μα­τα και στις υπηρεσίες.

Κοστί­ζει άλλω­στε να ασχο­λεί­σαι με δια­γω­νι­σμούς, προ­μή­θειες, νομι­κές προ­σφυ­γές, συμ­βού­λους, εργο­λά­βους και υπερ­γο­λά­βους με όλες τις παράλ­λη­λες μαζι­κές ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις και αποκρατικοποιήσεις.

Ο έλεγ­χος, η τήρη­ση στα­τι­στι­κών στοι­χεί­ων, η σύγκρι­ση τους, η αξιο­λό­γη­ση τους μπή­καν σαν κυρί­αρ­χη εργα­σια­κή απα­σχό­λη­ση. Το ξέρουν καλά οι νοσο­κό­μες και οι δάσκα­λοι. (έχου­με ανα­φερ­θεί για αυτά στο ΑΤΕΧΝΩΣ)

Η απο­κέ­ντρω­ση; Η παν­δη­μία απο­κά­λυ­ψε με τρα­γι­κές συνέ­πειες τις ευθύ­νες ασυ­νεν­νοη­σί­ας μετα­ξύ κρά­τους, Νομαρ­χί­ας και Δήμων. Απο­κά­λυ­ψε την τρο­με­ρή ανι­σό­τη­τα επαρ­χί­ας και Κέντρου. Τους “φτω­χούς” και “πλού­σιους” Δήμους και Νομαρ­χί­ες. Την τερά­στια δια­φο­ρά παρο­χής υπη­ρε­σιών πλη­ρώ­νο­ντας στην ουσία τον ίδιο φόρο.

“Να γίνεις αφε­ντι­κό του εαυ­τού σου” υπο­σχό­ταν από το 90 η Σοσιαλδημοκρατία.

Δημιουρ­γεί ακό­μη και τώρα ρίγη συγκι­νή­σε­ων, στην εργα­τι­κή αρι­στο­κρα­τία του δημο­σί­ου, της γρα­φειο­κρα­τί­ας του κομ­μα­τι­κού και συν­δι­κα­λι­στι­κού μηχα­νι­σμού, να απε­γκλω­βι­στούν όσο μπο­ρούν από την λογι­κή του “κρά­τους ευη­με­ρί­ας” και να λει­τουρ­γή­σουν σαν επι­χει­ρη­μα­τί­ες με δικαιο­δο­σί­ες και απο­λα­βές όπως της “αρι­στο­κρα­τί­ας” του ιδιω­τι­κού τομέα των στε­λε­χών των μονο­πω­λί­ων. Αυτό είναι το κίνη­τρο του ελεύ­θε­ρου αντα­γω­νι­σμού μετα­ξύ των στε­λε­χών του συστήματος.

Μόλις 12 χρό­νια μετά η και­νούρ­για κρί­ση υπερ­συσ­σώ­ρευ­σης κέρ­δους λέγε­ται πανδημία.

Η και­νούρ­για, με το ίδιο άρω­μα μπό­χας του παρελ­θό­ντος, “επα­νεκ­κί­νη­ση ” απευ­θύ­νε­ται στο ίδιο ακρο­α­τή­ριο και έχει σαν στό­χο περαι­τέ­ρω ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, πιο ευέ­λι­κτες μορ­φές εργα­σί­ας, πιο απο­δυ­να­μω­μέ­νο δημό­σιο, λιγό­τε­ρη παρα­γω­γή με αυτε­πι­στα­σία, μεγα­λύ­τε­ρη με εργολάβους.

Δισε­κα­τομ­μύ­ρια φορο­α­παλ­λα­γών, άτο­κων δανεί­ων, ενι­σχύ­σε­ων στο μεγά­λο κεφά­λαιο από χρή­μα­τα της φορο­λο­γί­ας των εργα­ζο­μέ­νων έχουν ήδη εφαρμοστεί.

Για μια ακό­μη φορά κλεί­νουν οι μικρές επι­χει­ρή­σεις, γενι­κεύ­ε­ται η μεί­ω­ση απα­σχό­λη­σης και εισοδήματος…

Όποιο “μίγ­μα” και να ακο­λου­θη­θεί, όση χρυ­σό­σκο­νη και να χρεια­στεί πάλι η ουσία είναι και παρα­μέ­νει η ίδια.

Αυτό το σύστη­μα έχει σαπί­σει και στην παρακ­μή του παρα­σέρ­νει ιδέ­ες, αισθή­μα­τα, υγεία και ζωές.

Πρέ­πει να αντι­κα­τα­στα­θεί από το εργα­τι­κό κρά­τος όπου θα διοι­κούν αυτοί που παρά­γουν τον πλού­το και όχι τα παρά­σι­τα και οι ληστές της παραγωγής.

Πάνος Αλεπλιώτης

Εργά­στη­κε σαν γεω­λό­γος, περι­βαλ­λο­ντο­λό­γος και χωρο­τά­κτης στην Ελλά­δα και στην Σου­η­δία. Δημο­τι­κός σύμ­βου­λος Πυλαί­ας Θεσ­σα­λο­νί­κης 87/90 και 99/2002. Αντι­δή­μαρ­χος Πυλαί­ας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.