Πόσα δεκάχρονα παιδιά δούλευαν δωδεκάωρα;

- Πόσες “Ειδο­μέ­νες για μετα­νά­στες έφτιαξαν…
— Πόσες τρά­πε­ζες κατά­σχε­σαν σπίτια…
— Πόσοι  κοι­μό­ντου­σαν στο δρό­μο… πόσοι σε “φαβέ­λες”…
— Πόσα δεκά­χρο­να παι­διά δού­λευαν δωδε­κά­ω­ρα… πόσα πέθα­ναν από πείνα…
— Πόσος ρατσι­σμός υπήρχε…
— Πόσοι  έμει­ναν αμόρ­φω­τοι, άρρω­στοι, έρμαια της μοί­ρας τους…

Απο­κω­δι­κο­ποιώ­ντας το “Κεφά­λαιο”. το “Κομ­μου­νι­στι­κό μανι­φέ­στο”, το “Κρά­τος κι Επα­νά­στα­ση”, τα “Άπα­ντα” των μεγά­λων δια­νοη­τών, τα σημειώ­μα­τα του Τσε και του Φιντέλ, απο­κω­δι­κο­ποιώ­ντας το ιστο­ρι­κό της πρώ­της εφαρ­μο­γής, προ­κύ­πτει αβί­α­στα το συμπέ­ρα­σμα ότι Σοσια­λι­σμός σημαί­νει ΑΝΘΡΩΠΙΑ…  και μέχρι σήμε­ρα δεν έχει εμφα­νι­στεί τίπο­τα πιο Ανθρώπινο…

Νίκος Βουρ­τσά­νης