Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πόσο σημαντικοί είναι για το περιβάλλον οι υγρότοποι

Η αφύ­πνι­ση και η ενη­μέ­ρω­ση των πολι­τών για την αξία των υγρο­τό­πων τόσο στο περι­βάλ­λον όσο και στη δια­τή­ρη­ση της οικο­λο­γι­κής ισορ­ρο­πί­ας επι­διώ­κε­ται κάθε χρό­νο στις 2 Φεβρουα­ρί­ου από ποι­κί­λους οργα­νι­σμούς και περι­βαλ­λο­ντι­κές οργα­νώ­σεις. Κι αυτό για­τί η 2α Φεβρουα­ρί­ου έχει καθιε­ρω­θεί ως Παγκό­σμια Ημέ­ρα Υγροτόπων.

Την ημέ­ρα εκεί­νη το 1971 υπο­γρά­φη­κε στην πόλη Ραμ­σάρ του Ιράν η διε­θνής σύμ­βα­ση για την προ­στα­σία των υγρο­τό­πων. Η Ελλά­δα υπέ­γρα­ψε τη Σύμ­βα­ση Ραμ­σάρ το 1974 και ενέ­τα­ξε στον Κατά­λο­γο Υγρο­τό­πων Διε­θνούς Σημα­σί­ας 10 υγρο­τό­πους: το Δέλ­τα Έβρου, τις Λίμνες Βιστω­νί­δα — Ισμα­ρί­δα, τη λιμνο­θά­λασ­σα Πόρ­το Λάγος και τις λιμνο­θά­λασ­σες Θρά­κης, το Δέλ­τα Νέστου, τη Λίμνη Κερ­κί­νη, τις Λίμνες Κορώ­νεια και Βόλ­βη, το Δέλ­τα Αξιού — Λου­δία — Αλιάκ­μο­να και Αλυ­κής Κίτρους, τις λίμνες Μικρή και Μεγά­λη Πρέ­σπα, τον Αμβρα­κι­κό Κόλ­πο, τις Λιμνο­θά­λασ­σες Μεσο­λογ­γί­ου — Αιτω­λι­κού και το Δάσος Στρο­φυ­λιάς — Λιμνο­θά­λασ­σα Κοτύ­χι. Σημειώ­νε­ται ότι, σύμ­φω­να με το άρθρο 3 της Σύμ­βα­σης, η χώρα οφεί­λει να προ­στα­τεύ­σει το σύνο­λο των υγρο­τό­πων που βρί­σκο­νται στην επι­κρά­τειά της και όχι μόνο αυτούς που χαρα­κτη­ρί­ζο­νται ως διε­θνούς σημασίας.

Όπως ορί­ζει η “Σύμ­βα­ση για τους Υγρο­τό­πους Διε­θνούς Σημα­σί­ας ως Ενδιαι­τή­μα­τος Υδρο­βί­ων Που­λιών”, η Σύμ­βα­ση Ραμ­σάρ δηλα­δή, ο ορι­σμός των υγρο­τό­πων δια­τυ­πώ­νε­ται ως εξής: “υγρό­το­ποι είναι οι φυσι­κές ή τεχνη­τές περιο­χές απο­τε­λού­με­νες από έλη με ποώ­δη βλά­στη­ση, από μη απο­κλει­στι­κώς ομβρο­δί­αι­τα έλη με τυρ­φώ­δες υπό­στρω­μα , από τυρ­φώ­δεις γαί­ες ή από νερό. Οι περιο­χές αυτές είναι μονί­μως ή προ­σω­ρι­νώς κατα­κλυ­ζό­με­νες με νερό το οποίο είναι στά­σι­μο ή ρέον, γλυ­κό, υφάλ­μυ­ρο ή αλμυ­ρό και περι­λαμ­βά­νουν επί­σης εκεί­νες που καλύ­πτο­νται από θαλασ­σι­νό νερό το βάθος του οποί­ου κατά τη ρηχία δεν υπερ­βαί­νει τα έξι μέτρα”. Κατά την ίδια σύμ­βα­ση στους υγρο­τό­πους μπο­ρούν να περι­λαμ­βά­νο­νται και οι “παρό­χθιες ή παρά­κτιες ζώνες που γει­το­νεύ­ουν με υγρο­τό­πους ή με νησιά ή με θαλάσ­σιες υδα­το­συλ­λο­γές, που έχουν βάθος μεγα­λύ­τε­ρο από έξι μέτρα κατά τη ρηχία αλλά βρί­σκο­νται μέσα στα όρια του υγρο­τό­που όπως αυτός καθο­ρί­ζε­ται ανωτέρω”.

Σύμ­φω­να με στοι­χεία που προ­έ­κυ­ψαν από την απο­γρα­φή που διε­ξή­γα­γε το Ελλη­νι­κό Κέντρο Βιο­τό­πων- Υγρο­τό­πων (ΕΚΒΥ), για τα υγρο­το­πι­κά οικο­συ­στή­μα­τα της Ελλά­δας στο ηπει­ρω­τι­κό τμή­μα της χώρας στο πλαί­σιο του προ­γράμ­μα­τος WetMainAreas “Βελ­τί­ω­ση της απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τας στη δια­τή­ρη­ση των υγρο­τό­πων της Βαλ­κα­νι­κής Μεσο­γεί­ου”, που χρη­μα­το­δο­τεί­ται από το INTERREG BalkanMed, η Ελλά­δα δια­θέ­τει 1.383 υγρό­το­πους και η συνο­λι­κή τους έκτα­ση είναι μεγα­λύ­τε­ρη από 200.000 εκτάρια.

Τη μεγα­λύ­τε­ρη έκτα­ση κατα­λαμ­βά­νουν οι παρά­κτιοι υγρό­το­ποι (εκβο­λές, δέλ­τα κ.λπ.), οι φυσι­κές και οι τεχνη­τές λίμνες, ενώ παρα­τη­ρεί­ται μεγά­λο πλή­θος τεχνη­τών λιμνών, εσω­τε­ρι­κών ελών και μικρών λιμνών.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο