Πώς ανέχεσαι ΝΑΖεΙς μαζί τους; — Δεν έχουμε δικαίωμα να ξεχάσουμε τι έκαναν οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής

Σαν σήμε­ρα 18 Σεπτεμ­βρί­ου 2013, ο Παύ­λος Φύσ­σας πέφτει νεκρός από τις μαχαι­ριές του Χρυ­σαυ­γί­τη Ρου­πα­κιά.  Η Χρυ­σή Αυγή, διά στό­μα­τος Ν. Μιχα­λο­λιά­κου, ανέ­λα­βε την πολι­τι­κή ευθύ­νη της δολο­φο­νί­ας:  «Σε ό,τι αφο­ρά την πολι­τι­κή ευθύ­νη για τη δολο­φο­νία στο Κερα­τσί­νι την ανα­λαμ­βά­νου­με, αλλά ποι­νι­κή ευθύ­νη δεν υπάρ­χει», είπε συγκεκριμένα…

Είχε προη­γη­θεί η οργα­νω­μέ­νη δολο­φο­νι­κή επί­θε­ση χρυ­σαυ­γι­τών σε συν­δι­κα­λι­στές, στε­λέ­χη του ΚΚΕ στο Πέρα­μα, επι­βε­βαιώ­νο­ντας ότι η Χρυ­σή Αυγή είναι το μαντρό­σκυ­λο των αφε­ντι­κών απέ­να­ντι στους αγώ­νες και στις διεκ­δι­κή­σεις των εργα­ζο­μέ­νων, στην πολι­τι­κή πρω­το­πο­ρία του εργα­τι­κού κινήματος.

Η επί­θε­ση στον Παύ­λο Φύσ­σα , που είχε σαν απο­τέ­λε­σμα το θανά­σι­μο τραυ­μα­τι­σμό του, ήρθε σχε­δόν μια βδο­μά­δα μετά. Στο στό­χα­στρο των ταγ­μά­των εφό­δου μπή­κε το παι­δί μιας λαϊ­κής οικο­γέ­νειας, που κατήγ­γειλ­λε με τα τρα­γού­δια του το δολο­φο­νι­κό χαρα­κτή­ρα της Χρυ­σής Αυγής και καλού­σε σε απο­μό­νω­ση και αντι­με­τώ­πι­ση της φασι­στι­κής οργά­νω­σης στις γει­το­νιές του Πειραιά.

Όπως έγρα­ψε ένας γρα­φιάς του μου­σι­κού χώρου και γνω­στός του Παύ­λου, «ο Παύ­λος ήταν ένας μάγκας με την καλή έννοια, της λεβε­ντιάς, της ανθρω­πιάς και του θάρ­ρους. Ένα εργα­τό­παι­δο, μου­σι­κός του δρό­μου, που νοιά­ζο­νταν για τους αδύ­να­μους». Για­τί είχε στο­χο­ποι­η­θεί τόσο πολύ από τους φασί­στες; Για όλα αυτά και επει­δή τους έδει­χνε ότι δεν τους φοβάται.

Το χρο­νι­κό ενός προ­α­ναγ­γελ­θέ­ντος θανάτου

Η περι­γρα­φή της δολο­φο­νί­ας του Παύ­λου Φύσ­σα στο από τις 19/02/2014 πόρι­σμα των ανα­κρι­τριών για την άρση της ασυ­λί­ας των βου­λευ­τών της Χρυ­σής Αυγής έχει ως εξής:

«Τις βρα­δι­νές ώρες της 17ης‑9–2013, ο Ιωάν­νης Άγγος, ένας εκ των υπευ­θύ­νων ασφα­λεί­ας της τοπι­κής οργά­νω­σης της «Χρυ­σής Αυγής» στη Νίκαια, ευρι­σκό­με­νος στην καφε­τέ­ρια Κοράλ­λι, στο Κερα­τσί­νι Αττι­κής, ντυ­μέ­νος με τη στρα­τιω­τι­κή αμφί­ε­ση, για την παρα­κο­λού­θη­ση ποδο­σφαι­ρι­κού αγώ­να, δια­πί­στω­σε ότι σε διπλα­νό του τρα­πέ­ζι καθό­ταν, με μια ολι­γο­με­λή παρέα, στην οποία συμ­με­τεί­χαν και δύο νεα­ρές γυναί­κες, ο Παύ­λος Φύσ­σας, μου­σι­κός και γνω­στός στην περιο­χή για τις αντί­θε­τες προς τη Χρυ­σή Αυγή ιδε­ο­λο­γι­κές του απόψεις.

Μετα­ξύ 23.00 και 23.30 ο ανω­τέ­ρω Ιωάν­νης Άγγος ειδο­ποί­η­σε τηλε­φω­νι­κώς τον επί­σης κατη­γο­ρού­με­νο Ιωάν­νη Καζαν­τζό­γλου, μέλος του πεντα­με­λούς συμ­βου­λί­ου τής ως άνω τοπι­κής οργά­νω­σης, για την παρου­σία του Παύ­λου Φύσ­σα. Μετά ταύ­τα, με τηλε­φω­νι­κά μηνύ­μα­τα, μέσω του ηλε­κτρο­νι­κού υπο­λο­γι­στή της Τ.Ο. Νίκαιας, ενερ­γο­ποι­ή­θη­καν, μέσα σε δέκα πέντε λεπτά της ώρας περί­που, σαρά­ντα και πλέ­ον μέλη της «Χρυ­σής Αυγής», τα οποία έφθα­σαν στην περιο­χή. Τα άτο­μα αυτά επέ­βαι­ναν σε δίκυ­κλες μοτο­σι­κλέ­τες, εφο­δια­σμέ­να με κρά­νη, κοντά­ρια και σιδε­ρο­γρο­θιές, ενώ ακο­λου­θού­σαν και άλλοι με αυτο­κί­νη­τα, όπως ο κατη­γο­ρού­με­νος Αθα­νά­σιος Τσόρ­βας και ο Γεώρ­γιος Ρου­πα­κιάς, μέλος της ίδιας οργά­νω­σης και ανα­πλη­ρω­τής οικο­νο­μι­κός υπεύ­θυ­νος της Τ.Ο. Νίκαιας. Τα παρα­πά­νω μέλη της «Χρυ­σής Αυγής» επι­τέ­θη­καν στον Παύ­λο Φύσ­σα και την παρέα του, με συνέ­πεια να δημιουρ­γη­θεί κλί­μα γενι­κό­τε­ρης σύγ­χυ­σης, έντα­σης και εκφο­βι­σμού του Παύ­λου Φύσ­σα, λόγω των προ­πη­λα­κι­σμών, των ιαχών και των ύβρε­ων, καθώς και του ξυλο­δαρ­μού κάποιων από τους φίλους του εκ μέρους κάποιων από τα μέλη της «Χρυ­σής Αυγής». Συγ­χρό­νως, ο Γεώρ­γιος Ρου­πα­κιάς εισήλ­θε με το αυτο­κί­νη­τό του επί της οδού Πανα­γή Τσαλ­δά­ρη, κινού­με­νος αντί­θε­τα προς το επι­τρε­πό­με­νο ρεύ­μα κυκλο­φο­ρί­ας, το παρά­τη­σε στο μέσον της οδού, εξήλ­θε απ’ αυτό βια­στι­κά και με ένα μαχαί­ρι, που έφε­ρε μαζί του, περί ώρα 11.57, έπλη­ξε τον Παύ­λο Φύσ­σα επα­νει­λημ­μέ­νως στο αρι­στε­ρό ημι­θω­ρά­κιο, το ύψος της καρ­διάς, με συνέ­πεια να επέλ­θει ο θάνα­τός του».

Δεν έχουμε δικαίωμα να ξεχάσουμε τι έκαναν οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής

«Δεν είναι μόνο ο φονιάς που τον μαχαί­ρω­σε, αλλά κι εκεί­νος που του όπλι­σε το χέρι, που δικά­ζε­ται, μια ολό­κλη­ρη οργά­νω­ση. Δεν είναι το πρό­βλη­μα μόνο ο πλη­ρω­μέ­νος εκτε­λε­στής, αλλά αυτή η εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση που βρί­σκε­ται στο Κοι­νο­βού­λιο» (Συνέ­ντευ­ξη μητέ­ρας Παύ­λου Φύσσα).

Δεν ξεχνού­με την εγκλη­μα­τι­κή δρά­ση της Χρυ­σής Αυγής, που αντι­κει­με­νι­κά συνο­δεύ­ει τη ναζι­στι­κή ρατσι­στι­κή της ιδεολογία.

Οι δολο­φό­νοι ζουν ανά­με­σά μας.

Δε στα­μα­τά­με. Δε φοβό­μα­στε.  Τον πολε­μού­με το φασι­σμό, ανοι­χτά, με όποιον τρό­πο μπορούμε.

Πολε­μού­με και τη μήτρα που τον γεν­νά, γιατί

«Του φασί­στα χέρι αν σηκωθεί,
την πυγ­μή του καπιταλιστή
δοκι­μά­ζει πάνω στο λαό,
που τον θέλει έρμο και σκυφτό».