Γράφει ο 2310net //
Ο Θηβαίος ήρθε πάλι στην επικαιρότητα με τις νέες δηλώσεις του για τα παξιμάδια. Όταν είχε κάνει το ορίτζιναλ παραλλήρημα είχαμε γράψει εδώ αυτό το κείμενο.
Από τότε πέρασε καιρός, όμως δεν μου έφυγε από το μυαλό να ασχοληθώ λίγο με το έντεχνο τραγούδι, εδώ το ΑΤΕΧΝΩΣ. Η αντίφαση προφανής.
Μην αγχώνεστε, δεν θα τραγουδήσω με την ακαλλιέργητη φωνή μου. Ούτε θα γράψω αναλύσεις για το έντεχνο, το άτεχνο, το σκυλάδικο. Πάμε μαζί, να κάνουμε ένα making of ενός έντεχνου τραγουδιού.
.…
.…
Ο καλλιτέχνης χρειάζεται να εμπνευστεί. Έτσι, πρέπει ξεκινώντας να έχει λίγο αλκοόλ για να του βγουν συναισθήματα. Το ουίσκι είναι για τους σκυλάδες, η βόντκα χτυπάει, το τζιν για τους αλκοολικούς. Βάλε ένα ρακόμελο τώρα που χειμωνιάζει, αλλά κάντο λίγο ελαφρύ γιατί από το μεσημέρι έχω φάει μόνο ένα φαλάφελ.
Ανάβει τσιγάρο. Στριφτό. Ξεκινάει να γράφει στίχους.
Τίποτα…
Πίνει λίγο ρακόμελο ακόμα.
Πάλι τίποτα…
Δεύτερο τσιγάρο.
Ώσπου του έρχεται η έμπνευση να ανοίξει το Μεγάλο Λεξικό με τις λέξεις του έντεχνου που δε σημαίνουν τίποτα για να εμπνευστεί. Και ξεκινάει.
Ήσουν εκεί όταν μαλώνε η νεράιδα
Πωπωπω..μια νεράιδα έχει θέση σε κάθε έντεχνο τραγούδι. Κανείς δεν ξέρει γιατί. Είναι μάλλον μεταφυσικό. Και προχωράει
Τα πακέτα από τα τσιγάρα ήταν άδεια
(Κατά το ο καφές σου έχει κρυώσει)
Κάθε σου λέξη ξόρκι και γητειά
Εδώ αναρωτιέται τι σκατά σημαίνει γητειά και γιατί εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε τραγούδι. Δεν παίρνει απάντηση. Κοιτάζει στο λεξικό με τις λέξεις του έντεχνου που δεν σημαίνουν τίποτα. Βρίσκει τη λέξη γητειά. Ανακουφίζεται. Στρίβει άλλο ένα τσιγάρο και συνεχίζει.
Ένας ιμάμης έπαιζε με τη φωτιά
Στη θέση του ιμάμη θα μπορούσε να βάλει προφήτη ή βραχμάνο αλλά ήταν πιασμένα. Η φωτιά δε λείπει από κανένα έντεχνο τραγούδι.
Το πρώτο τετράστιχο γράφτηκε. Πάμε για ρεφρέν. Πρέπει να δώσουμε δύναμη τώρα.
Κόμισσα είσαι της φωτιάς
Και το φιλί σου βασιλιάς
Κλέψε απ’τον ωκεανό
Τα δυο σου μάτια κι ας πονώ
Ανάλυση: Κόμισσα, όπως λέμε πριγκηπέσσα, βασίλισσα κοκ. Της φωτιάς βλέπε παραπάνω. Το φιλί σου βασιλιάς: Τι ερωτικό τραγούδι θα ήταν αν δεν είχε λίγο φιλί και λίγο μεγαλείο; Κλέψε, γιατί ο έρωτας θέλει τρέλα. Απ’τον ωκεανό, γιατί εμείς οι έντεχνοι δεν γράφουμε μόνο για ακρογιαλιές. Το ζούμε στα βαθιά. Τα δυο σου μάτια κι ας πονώ: Αν δεν έχει λίγο πόνο το τραγούδι πως θα ταυτιστεί ο 15χρονος που έφαγε χυλόπιτα στο διάλειμμα μεταξύ θρησκευτικών και Άλγεβρας;
Και συνεχίζουμε στο δεύτερο κουπλέ
Λιτανεύες μια μάγισσα τον κόσμο όλο τσάρκα
Όπως η λέξη γητειά, έτσι και η λιτανεία έχει σημειολογικό ενδιαφέρον στο έντεχνο. Κανείς δεν ξέρει γιατί, αλλά έχει.
Και τρείς αράχνες γλένταγες μακριά στην Καχαμάρκα
Κάθε έντεχνο τραγούδι που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει έναν εξωτικό προορισμό. Βαρκελώνη και Παρίσι είναι πολύ mainstream. Το καλό το έντεχνο θέλει κάτι από Λατινική Αμερική ή έστω βάθη Ασίας. Η Καχαμάρκα, για να μην το γκουγκλάρετε, είναι μια ορεινή πόλη στο Περού. Σωστά καταλάβατε. Εκεί λογικά υπάρχουν μάγισσες, υπάρχουν και αράχνες. Κανείς δεν θα ξέρει τι μπορεί να σημαίνει αυτό, σημασία έχει ότι γράψαμε ένα στίχο που μας ταξιδεύει σε ένα μέρος μαγικό. Πιείτε λίγο ρακόμελο και πάμε για φινάλε.
Από ψηλά σαν κοίταξες, στα δυο μου μάτια είδες
Ορεινή πόλη η Καχαμάρκα, τι διάολο, θα έχει ένα σημείο όπου βλέπεις από ψηλά.
Να γένουν φλόγες οι στιγμές, δάκρια οι ελπίδες
Προσέξτε: Αν γράψετε «να γίνουν» κι όχι «να γένουν» έχετε καταστρέψει το τραγούδι. Χάνει από αυτή τη λαϊκότητα με την οποία το «έντεχνο» αυτοαπενοχοποιείται για την κενότητά του.
Φλόγες, δάκρια, ελπίδες, στιγμές μπορούν να μπουν σε οποιοδήποτε σημείο χρειάζεται, αρκεί να κάνουν ομοιοκαταληξία.
Και πάμε να το δούμε από την αρχή όλο μαζί. Πιάστε σε μια κιθάρα μια συγχορδία των Πυξ-Λαξ, όποια θέλετε. Πλάκα κάνω. Μια είναι, την ίδια θα πιάσετε όλοι. Και πάμε
Ήσουν εκεί όταν μαλώνε η νεράιδα
Τα πακέτα από τα τσιγάρα ήταν άδεια
Κάθε σου λέξη ξόρκι και γητειά
Ένας ιμάμης έπαιζε με τη φωτιά
Κόμισσα είσαι της φωτιάς
Και το φιλί σου βασιλιάς
Κλέψε απ’τον ωκεανό
Τα δυο σου μάτια κι ας πονώ (Χ2)
Λιτανεύες μια μάγισσα τον κόσμο όλο τσάρκα
Και τρείς αράχνες γλένταγες μακριά στην Καχαμάρκα
Από ψηλά σαν κοίταξες, στα δυο μου μάτια είδες
Να γένουν φλόγες οι στιγμές, δάκρια οι ελπίδες
Κόμισσα είσαι της φωτιάς
Και το φιλί σου βασιλιάς
Κλέψε απ’τον ωκεανό
Τα δυο σου μάτια κι ας πονώ (Χ2)