Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πώς τα «βγάζουν πέρα» τα ελληνικά νοικοκυριά;

Θα ήσα­σταν σε θέση να αντε­πε­ξέλ­θε­τε σε ένα απρό­βλε­πτο έξο­δο μεσαί­ου μεγέ­θους, όπως για μια χει­ρουρ­γι­κή επέμ­βα­ση, ή για μια κηδεία, ή επεί­γου­σες επι­σκευ­ές στο σπί­τι, ή να αντι­κα­τα­στή­σε­τε ένα πλυ­ντή­ριο ρούχων;

Αυτή είναι μία ερώ­τη­ση-μέρος έρευ­νας της Eurostat, της Στα­τι­στι­κής Υπη­ρε­σί­ας της Ευρω­παϊ­κής Ενω­σης (Ε.Ε.), με στό­χο να περι­γρά­ψει πώς τα ίδια τα νοι­κο­κυ­ριά αξιο­λο­γούν την ικα­νό­τη­τά τους, βασι­ζό­με­να σε δικούς τους πόρους, να αντα­πο­κρι­θούν σε απρό­σμε­νες δαπά­νες τέτοιου μεγέθους.

Τα απο­τε­λέ­σμα­τα δεί­χνουν πως ένα στα τρία νοι­κο­κυ­ριά στην Ε.Ε. δεν είναι σε θέση να αντε­πε­ξέλ­θει σε μια τέτοια δαπά­νη. Στην Ελλά­δα το αντί­στοι­χο ποσο­στό είναι 50%, γεγο­νός που την κατα­τάσ­σει στην τρί­τη χει­ρό­τε­ρη θέση μετά τη Λετο­νία και την Κρο­α­τία. Τα μισά νοι­κο­κυ­ριά, λοι­πόν, δεν είναι σε θέση να βρουν τους πόρους που θα χρειά­ζο­νταν για να αντι­με­τω­πί­σουν ένα απροσ­δό­κη­το έξο­δο, που εκτι­μά­ται να ανα­λο­γεί για την Ελλά­δα στα 375 ευρώ μέσα σε ένα μήνα.

Το ποσό των 375 ευρώ αντι­προ­σω­πεύ­ει περί­που το ένα τέταρ­το του μέσου μηνιαί­ου εισο­δή­μα­τος του ελλη­νι­κού νοι­κο­κυ­ριού (1.600 ευρώ). Η επι­λο­γή αυτού του ποσού δεν έχει σκο­πό να εξε­τά­σει την οικο­νο­μι­κή ισχύ του μέσου εισο­δή­μα­τος. Αλλά στο­χεύ­ει να ελέγ­ξει εάν τα νοι­κο­κυ­ριά έχουν απο­τα­μιεύ­σεις οι οποί­ες μπο­ρούν να χρη­σι­μο­ποι­η­θούν ανά πάσα στιγ­μή. Και η έλλει­ψη τέτοιων πόρων δεί­χνει οικο­νο­μι­κή «ευπά­θεια», αδυ­να­μία να αντε­πε­ξέλ­θει το νοι­κο­κυ­ριό σε έξο­δα που δεν είναι μεν καθη­με­ρι­νά, αλλά δεν είναι και τελεί­ως απίθανα.

Πηγή: Καθη­με­ρι­νή

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο