Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Π. Λαφαζάνης: Παλιά του τέχνη κόσκινο οι «Λαφαζανιές» (Επικοινωνιακά σόου και βρώμικες επιθέσεις)

Γρά­φα­με για «Λαφα­ζα­νιές» (μάλ­λον πρώ­τοι στο Ατέ­χνως χρη­σι­μο­ποι­ή­σα­με τον όρο τον Αύγου­στο του 2015) όταν ο «πού­ρος» συστη­μι­κός του Συνα­σπι­σμού Π. Λαφα­ζά­νης – και τι δεν στή­ρι­ξε (!!!) από Συν­θή­κη του Μάα­στριχτ μέχρι… υπη­ρέ­τη­σε μνη­μο­νια­κές πολι­τι­κές και πού­λη­σε το παρα­μύ­θι της «αρι­στε­ρής κυβέρ­νη­σης» (το γνω­στό «με ένα νόμο») και της  «καλής Ευρώ­πης» (λες και μπο­ρεί αυτή η αγέ­λη λύκων και τσα­κα­λιών να γίνει κοπά­δι προ­βά­των) - έστη­σε την ΛΑΕ (ανά­χω­μα) και για τις ανά­γκες του ρόλου (επει­δή η ανά­γκη του λαού ξεχει­λί­ζει και μην πάει εκεί που μπο­ρεί να γίνει επι­κίν­δυ­νη) την είδε αντι­συ­στη­μι­κά και έκτο­τε επι­δί­δε­ται συχνά πυκνά σε επι­κοι­νω­νια­κά σόου διε­γεί­ρο­ντας το θυμι­κό του λαού εκμε­ταλ­λευό­με­νος τους φόβους και τις ανη­συ­χί­ες του.

Σόου μακριά από τη ρίζα του προ­βλή­μα­τος και τους υπεύ­θυ­νους των όσων βιώ­νει σήμε­ρα ο ελλη­νι­κός λαός. Όπως το πρό­σφα­το, για την ανα­γό­ρευ­ση σε επί­τι­μο διδά­κτο­ρα της Νομι­κής Σχο­λής του Πανε­πι­στη­μί­ου Αθη­νών του Γερ­μα­νού Προ­έ­δρου, για­τί — όπως γρά­φει σε σχε­τι­κή ανα­κοί­νω­ση μετα­ξύ άλλων, «η “δημο­κρα­τι­κή” Γερ­μα­νία συμπε­ρι­φέ­ρε­ται ως αποι­κιο­κρα­τι­κή δύνα­μη απέ­να­ντι στην σύγ­χρο­νη Ελλά­δα των μνη­μο­νί­ων και της λιτό­τη­τας». Δε μας εξέ­πλη­ξε, για­τί αυτό ξέρει και αυτό κάνει, να απο­προ­σα­να­το­λί­ζει εκμε­ταλ­λευό­με­νος ευαι­σθη­σί­ες και ανη­συ­χί­ες. Να μη δει ο κόσμος την πραγ­μα­τι­κή αιτία.

Ανε­ξαρ­τή­τως των αντα­γω­νι­σμών εντός της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης και των κάθε φορά συσχε­τι­σμών, η πηγή των προ­βλη­μά­των του ελλη­νι­κού λαού είναι το ίδιο το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα, η εξου­σία των μονο­πω­λί­ων και η ΕΕ η οποία δημιουρ­γή­θη­κε για έναν και μόνο σκο­πό. Να μεγι­στο­ποι­ή­σει την εκμε­τάλ­λευ­ση των λαών της Ευρώ­πης. Ό,τι βιώ­νει ο ελλη­νι­κός λαός, το βιώ­νουν και οι άλλοι λαοί της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης. Η δικαιο­λό­γη­ση δια­φέ­ρει κι ενδε­χο­μέ­νως και προς ώρας η έντα­ση των παθών. Ακό­μη και στην «ατμο­μη­χα­νή», του ευρω­παϊ­κού καπι­τα­λι­σμού, όπως την απο­κα­λούν, Γερ­μα­νία, ο λαός, η εργα­τι­κή τάξη δυστυ­χεί και υποφέρει.

Από την ΕΕ εκπο­ρεύ­ο­νται μια σει­ρά νομο­θε­τή­μα­τα που αλυ­σο­δέ­νουν τους λαούς. Και όσο υπάρ­χει αυτή η Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση οι λαοί θα ματώ­νουν και ο υπεύ­θυ­νος δε θα είναι ο κάθε Τσί­πρας και Τσα­κα­λώ­τος – υπη­ρέ­τες η αστι­κοί τάξη βρί­σκει εύκο­λα. Άλλω­στε σε αυτό, ο κ. Λαφα­ζά­νης, έχει ιδί­αν πεί­ραν, μιας και θύτευ­σε και ως συνε­πής κυβερ­νη­τι­κός υπη­ρέ­της αυτής ακρι­βώς της τάξης.

Κάθε κινη­το­ποί­η­ση δικαιώ­νε­ται από το περιε­χό­με­νό της και είναι αυτό το περιε­χό­με­νο που αξιώ­νει ή εκθέ­τει το διορ­γα­νω­τή. Μπο­ρεί να παί­ζει ο Π. Λαφα­ζά­νης με τις εντυ­πώ­σεις για το ζήτη­μα των απο­ζη­μιώ­σε­ων, όμως μετεί­χε της κυβέρ­νη­σης, ας έκα­νε κάτι. Δεν έκα­νε. Και να υπεν­θυ­μί­σου­με, ότι όταν το ταξι­κό κίνη­μα χρειά­στη­κε να στη­λι­τεύ­σει τέτοιες εθι­μο­τυ­πι­κές ενέρ­γειες όπως η ανα­γό­ρευ­ση του Σταϊ­εν­μάιερ, το έκα­νε, στο­χεύ­ο­ντας εκεί πού έπρε­πε. Ας ανα­τρέ­ξει στην περί­πτω­ση Γιούν­κερ (Στις παλαιό­τε­ρες περι­πτώ­σεις ήταν στην απέ­να­ντι πλευρά).

Τέλος, ο οπορ­του­νι­σμός, οι «Λαφα­ζα­νιές», έχουν στο μενού και βρώ­μι­κες επι­θέ­σεις. Αλή­θεια ποιον εξυ­πη­ρε­τεί η τελευ­ταία; Η επί­θε­ση στον κομ­μου­νι­στή δήμαρ­χο Μιχά­λη Σελέ­κο; Τόσο φτη­νός, μόνο για τις εντυπώσεις;

Ατέ­χνως

ΛΑΕ-iskra: Η ξετσι­πω­σιά τους δεν έχει όριο

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο