Ρίζες

Στον τόπο που ο ταγ­μα­τα­σφα­λί­της Πλυ­τζα­νό­που­λος σκό­τω­νε αγω­νι­στές της ΕΑΜι­κής Αντί­στα­σης, στο μπλό­κο της Κοκ­κι­νιάς, όχι μόνο με τις δια­τα­γές αλλά και με τα ίδια του τα χέρια, παρέα με τους Γερ­μα­νούς φασί­στες. Εκεί βρέ­θη­κε, χτες, ο Αλ. Τσί­πρας, μετά τον «πρω­ι­νό του καφέ» με τον συνερ­γά­τη του Ν. Μαραν­τζί­δη, που χρό­νια τώρα πασχί­ζει να «αθω­ώ­σει» τους Πλυ­τζα­νό­που­λους. Εκεί που ο ηρω­ι­κός λαός της Κοκ­κι­νιάς δεν σκέ­φτη­κε ούτε στιγ­μή να «συνε­τί­σει» τους φασί­στες, δεν τους αντι­με­τώ­πι­σε σαν «παρα­στρα­τη­μέ­νους», αλλά σαν αυτό που πραγ­μα­τι­κά είναι και τους τσά­κι­σε, βρέ­θη­κε ο αρχη­γός του ΣΥΡΙΖΑ, που πριν από τις εκλο­γές, τους καλού­σε να τον ψηφί­σουν. Εκεί που ένας ολό­κλη­ρος λαός, με τον αγώ­να του, με μπρο­στά­ρη­δες τους κομ­μου­νι­στές, «κου­ρέ­λια­σε» τους αρνη­τι­κούς συσχε­τι­σμούς, βρέ­θη­κε ο «προ­ο­δευ­τι­κός» ψάλ­της του καπι­τα­λι­στι­κού «μονό­δρο­μου» και του «θα λογα­ρια­στού­με μετά», για να «κρά­ξει» ότι «εδώ έχου­με τις ρίζες μας». Τι «ρίζα» μπο­ρούν άρα­γε να ψάχνουν οι «ξεπλυ­μα­τί­ες» των ναζί στους αγώ­νες του λαού της περιο­χής; Κανέ­να νήμα δεν συν­δέ­ει όσους πάλε­ψαν, αγω­νί­στη­καν, έφτα­σαν να δώσουν και τη ζωή τους, με την «αρι­στε­ρά» των μνη­μο­νί­ων, της ΕΕ, του «δια­βο­λι­κά καλού» Τραμπ και του ΝΑΤΟ. Αν νομί­ζουν ότι με τέτοιες φτη­νές τυμ­βω­ρυ­χί­ες θα ξεπλυ­θούν στη συνεί­δη­ση όλων των προ­ο­δευ­τι­κών ανθρώ­πων που τους γυρ­νά­νε την πλά­τη, ας αλλά­ξουν πλευρό.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα