Ρωμαίος και Ιουλιέττα στην Εθνική Λυρική Σκηνή

Όπε­ρα σε 5 πρά­ξεις του Σαρλ Γκουνό

Πρώ­τη παρου­σί­α­ση από την Εθνι­κή Λυρι­κή Σκηνή

Κύκλος Γαλ­λι­κή Όπε­ρα / 200 χρό­νια από τη γέν­νη­ση του Σαρλ Γκουνό

Αίθου­σα Σταύ­ρος Νιάρ­χος Εθνι­κής Λυρι­κής Σκηνής

Κέντρο Πολι­τι­σμού Ίδρυ­μα Σταύ­ρος Νιάρχος

25, 28 Φεβρουα­ρί­ου & 2, 4, 7, 11 Μαρ­τί­ου 2018

Ώρα έναρ­ξης: 19.30 — (Κυρια­κές στις 18.30)

Μου­σι­κή διεύ­θυν­ση Λου­κάς Καρυτινός

Σκη­νο­θε­σία Νίκος Μαστοράκης

H πεντά­πρα­κτη όπε­ρα του Σαρλ Γκου­νό Ρωμαί­ος και Ιου­λιέτ­τα παρου­σιά­ζε­ται για πρώ­τη φορά στην ιστο­ρία της Εθνι­κής Λυρι­κής Σκη­νής, στο πλαί­σιο του Κύκλου Γαλ­λι­κή Όπε­ρα και της φετι­νής επε­τεί­ου των 200 ετών από τη γέν­νη­ση του συν­θέ­τη. Από τις 25 Φεβρουα­ρί­ου και για έξι παρα­στά­σεις το έργο ορό­ση­μο του γαλ­λι­κού ρεπερ­το­ρί­ου θα παρου­σια­στεί στην Αίθου­σα Σταύ­ρος Νιάρ­χος της Εθνι­κής Λυρι­κής Σκη­νής στο Κέντρο Πολι­τι­σμού Ίδρυ­μα Σταύ­ρος Νιάρ­χος σε μου­σι­κή διεύ­θυν­ση Λου­κά Καρυ­τι­νού και σκη­νο­θε­σία Νίκου Μαστοράκη.

Η όπε­ρα Ρωμαί­ος και Ιου­λιέτ­τα του Γκου­νό παρα­μέ­νει μέχρι σήμε­ρα μακράν η δημο­φι­λέ­στε­ρη μελο­ποί­η­ση του σαιξ­πη­ρι­κού δρά­μα­τος. Οι λιμπρε­τί­στες του έργου Ζυλ Μπαρ­μπιέ και Μισέλ Καρ­ρέ έμει­ναν πιστοί στο ομώ­νυ­μο έργο του Σαίξ­πηρ, από το οποίο συχνά δανεί­στη­καν αυτού­σια κομ­μά­τια, καθώς πολ­λά σημεία του σαιξ­πη­ρι­κού κει­μέ­νου απο­τε­λούν ιδα­νι­κή πρώ­τη ύλη για λιμπρέ­το όπερας.

Η υπό­θε­ση εκτυ­λίσ­σε­ται στη Βερό­να και αφο­ρά τον έρω­τα του Ρωμαί­ου και της Ιου­λιέτ­τας. Οι δυο νέοι παντρεύ­ο­νται κρυ­φά, καθώς οι οικο­γέ­νειές τους βρί­σκο­νται σε δια­μά­χη. Κατά τη διάρ­κεια αντι­δι­κί­ας, ο Ρωμαί­ος σκο­τώ­νει τον εξά­δελ­φο της Ιου­λιέτ­τας και εξο­ρί­ζε­ται από την πόλη. Προ­κει­μέ­νου να απο­φύ­γει γάμο με άλλον, όπως επι­θυ­μεί ο πατέ­ρας της, η Ιου­λιέτ­τα πίνει ένα φίλ­τρο που τη ρίχνει σε βαθύ ύπνο, ενώ ο περί­γυ­ρός της τη θεω­ρεί νεκρή. Τα νέα φτά­νουν στον Ρωμαίο, ο οποί­ος επι­στρέ­φει στη Βερό­να και, θεω­ρώ­ντας την Ιου­λιέτ­τα νεκρή, φαρ­μα­κώ­νε­ται. Όταν εκεί­νη ξυπνά και κατα­λα­βαί­νει τι έχει συμ­βεί, αυτο­κτο­νεί προ­κει­μέ­νου να ενω­θεί για πάντα με τον αγα­πη­μέ­νο της.

Για το τέλος του έργου ο Γκου­νό δια­φο­ρο­ποι­ή­θη­κε από τον Σαίξ­πηρ και ακο­λού­θη­σε την παραλ­λα­γή που είχε εισα­γά­γει ο διά­ση­μος Βρε­τα­νός ηθο­ποιός του 18ου αιώ­να Ντέι­βιντ Γκάρ­ρικ, και την οποία είχε επι­λέ­ξει επί­σης ο Μπερ­λιόζ. Σύμ­φω­να με αυτήν, όταν ξυπνά η Ιου­λιέτ­τα ο Ρωμαί­ος δεν έχει χάσει ακό­μα πλή­ρως τις αισθή­σεις του, έτσι ώστε να είναι ακό­μα εφι­κτός ένας τελευ­ταί­ος διά­λο­γος, ένα τελευ­ταίο ντου­έ­το, ανά­με­σα στους δύο ερωτευμένους.

Συνο­λι­κά, ο αισθη­σια­κός λυρι­σμός της μου­σι­κής, ο μελω­δι­κός πλού­τος, η ευρη­μα­τι­κή ενορ­χή­στρω­ση και η ισορ­ρο­πία των χορω­δια­κών σκη­νών πλή­θους καθι­στούν τη συγκε­κρι­μέ­νη όπε­ρα μια από τις επι­τυ­χέ­στε­ρες μετα­φο­ρές της τρα­γω­δί­ας του Σαίξ­πηρ στο λυρι­κό θέα­τρο και όχι συμ­πτω­μα­τι­κά μια από τις πιο αγα­πη­τές όπε­ρες του ρεπερτορίου.

Τα τέσ­σε­ρα εκτε­νή ντου­έ­τα για τους ερα­στές της Βερό­νας και οι διά­ση­μες άριές τους μονο­πω­λούν το ενδια­φέ­ρον και ταυ­τό­χρο­να ανα­πτύσ­σουν δρα­μα­τουρ­γι­κά την ιστο­ρία από την αθώα αρχι­κή συνά­ντη­ση των δύο νέων ως το τρα­γι­κό τους τέλος, από το ανά­λα­φρο «βαλς» της Ιου­λιέτ­τας έως την «άρια του δηλη­τη­ρί­ου» της ίδιας και από το εκστα­τι­κό τρα­γού­δι του Ρωμαί­ου ως τον απα­ρη­γό­ρη­το μονό­λο­γό του πάνω από το μνή­μα της Ιουλιέττας.

Χάρη στον απί­στευ­το μελω­δι­κό της πλού­το, η όπε­ρα αυτή γνώ­ρι­σε μεγά­λη επι­τυ­χία από την πρώ­τη κιό­λας παρου­σί­α­σή το 1867 στο Παρί­σι. Ενώ ο Φάουστ χρειά­στη­κε αρκε­τό και­ρό προ­κει­μέ­νου να κατα­κτή­σει το κοι­νό, η όπε­ρα Ρωμαί­ος και Ιου­λιέτ­τα σημεί­ω­σε άμε­ση επι­τυ­χία και ήδη από την πρώ­τη χρο­νιά ξεπέ­ρα­σε τις εκα­τό παρα­στά­σεις, ενώ την ίδια χρο­νιά παρου­σιά­στη­κε στο Λον­δί­νο και τη Νέα Υόρκη.

Παρό­τι ο συν­θέ­της εστιά­ζει στο κεντρι­κό ζευ­γά­ρι, οι σκη­νές πλή­θους με τα εντυ­πω­σια­κά χορω­δια­κά, καθώς επί­σης οι σκη­νές χορού, δίνουν στο έργο λάμ­ψη και ένα στοι­χείο φαντα­σμα­γο­ρί­ας, που συνει­σφέ­ρουν στη δημο­τι­κό­τη­τά του.

Τη νέα αυτή παρα­γω­γή της ΕΛΣ σκη­νο­θε­τεί ο σπου­δαί­ος θεα­τρι­κός σκη­νο­θέ­της Νίκος Μαστο­ρά­κης, ο οποί­ος με το έργο αυτό παρου­σιά­ζει για πρώ­τη φορά δου­λειά του στο λυρι­κό θέα­τρο. Μέσα από μια σύγ­χρο­νη και αφαι­ρε­τι­κή αισθη­τι­κή, ο Μαστο­ρά­κης εστιά­ζει στο κεντρι­κό ζευ­γά­ρι και προ­τεί­νει τη μετα­φο­ρά του σαιξ­πη­ρι­κού δρά­μα­τος στο σήμερα.

Τα σκη­νι­κά της παρα­γω­γής υπο­γρά­φει ο δια­κε­κρι­μέ­νος Γερ­μα­νός σκη­νο­γρά­φος Γιο­χάν­νες Συτς, ο οποί­ος έχει υπο­γρά­ψει σημα­ντι­κές παρα­στά­σεις σε κορυ­φαία θέα­τρα ανά την Ευρώ­πη (Λον­δί­νο, Βερο­λί­νο, Παρί­σι κ.α.), αλλά και στις μεγα­λύ­τε­ρες ευρω­παϊ­κές όπε­ρες (Βερο­λί­νο, Φραν­κφούρ­τη, Λυόν, Ζάλτσ­μπουργκ, Λον­δί­νο, Άμστερ­νταμ κ.α.). Στην Ελλά­δα έχει παρου­σιά­σει δου­λειά του για το Εθνι­κό Θέα­τρο το 2010, στον Ορέ­στη του Γιάν­νη Χουβαρδά.

Στην παρα­γω­γή συμ­με­τέ­χει ένα λαμπε­ρό καστ δια­κε­κρι­μέ­νων πρωταγωνιστών.

Στον ρόλο της Ιου­λιέτ­τας κάνει το ντε­μπού­το της, η σπου­δαία Ελλη­νί­δα υψί­φω­νος Μυρ­τώ Παπα­θα­να­σί­ου, η οποία δια­πρέ­πει στα σπου­δαιό­τε­ρα λυρι­κά θέα­τρα του πλα­νή­τη (Βιέν­νη, Παρί­σι, Νέα Υόρ­κη, Γενεύη, Βαρ­κε­λώ­νη, Βρυ­ξέλ­λες, Κοπεγ­χά­γη, Ρώμη), έχο­ντας στο ενερ­γη­τι­κό της συνερ­γα­σί­ες με τους σημα­ντι­κό­τε­ρους αρχι­μου­σι­κούς και σκη­νο­θέ­τες όπε­ρας της επο­χής μας.

Τον ρόλο του Ρωμαί­ου θα ερμη­νεύ­σει ο περι­ζή­τη­τος Ισπα­νός τενό­ρος Ισμα­έλ Τζόρ­ντι, ο οποί­ος έρχε­ται για πρώ­τη φορά στην Ελλά­δα. Έχο­ντας ολο­κλη­ρώ­σει τις σπου­δές του δίπλα στον σπου­δαίο Αλφρέ­ντο Κρά­ους, έχει ήδη τρα­γου­δή­σει σε όλα τα μεγά­λα Ευρω­παϊ­κά λυρι­κά θέα­τρα, αλλά και στον Κανα­δά και την Ιαπω­νία, και έχει λάβει διθυ­ραμ­βι­κές κρι­τι­κές για τις ερμη­νεί­ες του στη σκη­νή, καθώς και για τις ηχο­γρα­φή­σεις του.

Τη δια­νο­μή συμπλη­ρώ­νουν νεό­τε­ροι και κατα­ξιω­μέ­νοι Έλλη­νες μονω­δοί: Δημή­τρης  Κασιού­μης, Άρτε­μις Μπό­γρη, Χάρης Ανδρια­νός, Αντώ­νης Κορω­ναί­ος, Πέτρος Μαγου­λάς, Χρυ­σάν­θη Σπι­τά­δη, Διο­νύ­σης Μελο­γιαν­νί­δης, Νίκος Κοτε­νί­δης, Γιώρ­γος Ρού­πας, Κωστής Ρασιδάκις.

Την Ορχή­στρα της ΕΛΣ διευ­θύ­νει ο αρχι­μου­σι­κός Λου­κάς Καρυτινός.

Συμ­με­τέ­χει η Χορω­δία της ΕΛΣ, υπό τη διεύ­θυν­ση του Αγα­θάγ­γε­λου Γεωργακάτου.