Ρόζα Παρκς, γυναίκα — σύμβολο της μαύρης υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας

Στις 24 Οκτω­βρί­ου 2005 «έφυ­γε» από τη ζωή η γυναί­κα — σύμ­βο­λο της μαύ­ρης υπε­ρη­φά­νειας και αξιο­πρέ­πειας και του αγώ­να των πολι­τι­κών και πολι­τι­κών δικαιω­μά­των Ρόζα Παρκς.

Την Ρόζα, μαύ­ρη ράφτρα από την Αλα­μπά­μα, ενέ­πνευ­σε το κίνη­μα των πολι­τι­κών δικαιω­μά­των, όταν, στο Μοντ­γκό­με­ρι της Αλα­μπά­μα, το Δεκέμ­βρη του 1955, αρνή­θη­κε να παρα­χω­ρή­σει τη θέση της στο λεω­φο­ρείο σε ένα λευ­κό άνδρα. Τη δεκα­ε­τία του ’50, στα λεω­φο­ρεία της πόλης οι μπρο­στι­νές θέσεις προ­ο­ρί­ζο­νταν για τους λευ­κούς επι­βά­τες, ενώ στο πίσω μέρος μπο­ρού­σαν να κάθο­νται οι μαύ­ροι εφό­σον υπήρ­χαν κενές θέσεις.

Η τοπι­κή αστυ­νο­μία τη συνέ­λα­βε, με απο­τέ­λε­σμα οι μαύ­ροι συμπο­λί­τες της να μποϊ­κο­τά­ρουν επί 381 συνε­χείς μέρες το συγκοι­νω­νια­κό σύστη­μα και η υπό­θε­ση να φτά­σει ενώ­πιον της Δικαιο­σύ­νης. Με δικα­στι­κή από­φα­ση, ο φυλε­τι­κός δια­χω­ρι­σμός στα μέσα μαζι­κής μετα­φο­ράς του Μοντ­γκό­με­ρι έπα­ψε να ισχύει.

Η ίδια η Παρκς , έχο­ντας να αντι­με­τω­πί­σει συνε­χή κρού­σμα­τα ρατσι­σμού και βίας εις βάρος της και χάνο­ντας και τη δου­λειά της, ανα­γκά­στη­κε να μετα­κο­μί­σει από την Αλα­μπά­μα στο Μίσι­γκαν το 1957.

Δε στα­μά­τη­σε ποτέ τον αγώ­να όμως και, πολ­λά χρό­νια αργό­τε­ρα, απέ­σπα­σε το Προ­ε­δρι­κό Μετάλ­λιο Τιμής και το Χρυ­σό Μετάλ­λιο του Κογκρέ­σου. Υπήρ­ξε, επί­σης, η ηρω­ί­δα και κεντρι­κό πρό­σω­πο του ντο­κι­μα­ντέρ «Mighty Times: The Legacy of Rosa Parks» (Η κλη­ρο­νο­μιά της Ρόζας Παρκς ), που βρέ­θη­κε το 2002 μετα­ξύ των υπο­ψή­φιων για ένα Οσκαρ φιλμ στην κατη­γο­ρία των ντο­κι­μα­ντέρ μικρού μήκους.