Αγάπες ταπεινές,
στο Σείριο δίκοπα σπαθιά οι λέξεις
ο κόσμος έχει χίλιες ομορφιές
κι εσύ γυρεύεις Γολγοθά
να σταυρωθείς, να λυτρωθείς και να πιστέψεις.
Ανθίζουν σάλπιγγες εφτά,
παραξενιές τού αιώνα, οκτώ φεγγάρια,
νοσταλγικά, αθώα,
μυστικά,
αλλού σε θέλει η ζωή κι αλλού τα ζάρια.
Στης νύχτας το κατώφλι,
μια λιτανεία, αναμνήσεις κι ενοχές,
γητεύει ο φόβος
μες στ’ αγκάθια την αλήθεια,
όλα τ’ ανείπωτα τα πήραν οι βροχές.
Μαζεύεις δρόμους,
να γυρίσεις, μα δεν θά ’ρθει αυτή η στιγμή,
καίγεται ο Μάης,
Δροσουλίτες, φλέβες, φλόγες, στάχτη,
να πως ξοδεύεσαι στου χρόνου τη ρωγμή,
όταν τ’ ασήμαντα σε λένε λιποτάχτη.
Κουρνιάζει ο πόνος,
μετανάστης σε βαθύ πηχτό μελάνι,
δίψα και πλάνη
και αγάπη μου παλιά,
αρχαία σπονδή,
στο Λιβυκό πίνεις κρασί με τον Νταλιάνη,
φως περιούσιο,
ασωτεύει στη σκουριά,
ώρες μικρές,
κέδροι κι αβάφτιστα νερά τού Ιορδάνη,
εφτά οι σάλπιγγες,
και οι πληγές που ανθίσανε εφτά,
στην ταραγμένη μου ψυχή
οκτώ φεγγάρια πάλι σε φωνάζουν,
Γιάννη.
Από την ποιητική συλλογή «Αύριο, ασύνορη βροχή οι λέξεις»
Αύριο, εν ονόματι της αγάπης
Ζωή Δικταίου
Κέρκυρα 16 Μάη του 2022
Γεννήθηκα στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης το 1962 και μεγάλωσα στο Τζερμιάδων του Οροπεδίου Λασιθίου. Εκεί έμαθα τα πρώτα μου γράμματα. Δεν έγινα δασκάλα όπως ονειρευόμουν. Η ζωή με έφερε στην Κέρκυρα, όπου για τριάντα τρία χρόνια εργάστηκα ως Διοικητικός Υπάλληλος στη Σχολή Τουριστικής Εκπαίδευσης.
Με γοητεύουν τα γιασεμιά, τα φεγγάρια, τα βλέμματα, τα δακρυσμένα μάτια, τα κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, οι ξεχασμένοι δρόμοι, τα βουνά, τα ξέφτια από τις δαντέλες του παλιού καιρού. Όπως αναπνέω, μιλάω, ονειρεύομαι, συμφιλιώνομαι με τη ζωή και τον θάνατο, έτσι και γράφω. Ακουμπώ στο παρελθόν κι όμως η λέξη που με ορίζει είναι το «Αύριο». Πιστεύω στην αγάπη.
Αισθάνομαι πως η Χαρούλα Βερίγου έμεινε για πάντα στην Κρήτη, να γοητεύεται από τη μνήμη της Όστριας και την περηφάνια του τόπου…
Στην Κέρκυρα, η Ζωή Δικταίου καταθέτει ως δόκιμη της ποίησης την ευγνωμοσύνη της στο Ιόνιο Φως. Αντιλαμβάνομαι την διακριτική του παρουσία, ιδιαίτερα όταν φωτίζει μέσα μου την ιερή Δίκτη.Αγαπώ τον πεζό λόγο κι ας επιστρέφω πάντοτε στην ποίηση.
Στίχοι μου έχουν μελοποιηθεί από τον Νίκο Ανδρουλάκη, τον Γιώργη Κοντογιάννη, τον Ανδρέα Ζιάκα, τον Γιάννη Νικολάου, τον Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη και τον Θοδωρή Καστρινό.
Εργογραφία:
Εκδόσεις Φίλντισι – Αθήνα
- Λασίθι, Τόπος Μέγας – Η κούπα των θεών, Αφήγημα, Δεκέμβριος 2020
- Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Νοέμβριος 2020
- Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα, Διηγήματα, Νοέμβριος 2019
- Αύριο στάχυα οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Σεπτέμβριος 2018
- Οι άλλες ν’ απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα, Διηγήματα, Φεβρουάριος 2018
- Μια κούρσα για τη Χαριγένεια, Μυθιστόρημα, Μάιος 2017
- Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο, Μυθιστόρημα, Ιούνιος 2015
Ιστορίες για φεγγάρια, Παιδική Λογοτεχνία, Εκδόσεις: Έψιλον, 1996, Αθήνα
- Προσωπικές ποιητικές συλλογές:
- Αύριο στάχυα οι λέξεις, Σεπτέμβρης 2018
- Αύριο, αφή αλμύρας, Νοέμβρης 2020
- Συμμετοχές σε συλλογικά έργα:
- «Γράμματα της ποίησης», Ποιητική ανθολογία – 2020, Αθήνα Εκδόσεις: Ατέχνως
- «Μονόλογοι», Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις “το βιβλίο” – 2017, Αθήνα
