Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σαν σήμερα 17 Ιανουαρίου

 1860 Στο Ταγκα­ρόγκ της Ρωσί­ας γεν­νιέ­ται ο γιος ενός μπα­κά­λη κι εγγο­νός ενός απε­λεύ­θε­ρου δου­λο­πά­ροι­κου, ο Αντόν Παύ­λο­βιτς Τσέ­χοφ, που έμελ­λε να γίνει εξαι­ρε­τι­κός για­τρός — θερά­πων της φτω­χής αγρο­τιάς, κορυ­φαί­ος και πολυ­γρα­φό­τα­τος πεζο­γρά­φος και το κυριό­τε­ρο, ο μέγας ανα­νε­ω­τής της ρώσι­κης και παγκό­σμιας δραματουργίας.

1904 Ανε­βαί­νει για πρώ­τη φορά στη Ρωσία ο «Βυσσ­νό­κη­πος» του Τσέ­χοφ από το θέα­τρο Τέχνης της Μόσχας, σε σκη­νο­θε­σία Στα­νι­σλάβ­σκι, ο οποί­ος γεν­νή­θη­κε 17/1/1863.

Σαν σήμε­ρα 17 Ιανουα­ρί­ου 1860 γεν­νιέ­ται ο Αντόν Παύ­λο­βιτς Τσέχοφ

1863 Γεν­νιέ­ται ο Σοβιε­τι­κός σκη­νο­θέ­της Κωστα­ντίν Στα­νι­σλάβ­σκι, από τους σημα­ντι­κό­τε­ρους εκπρο­σώ­πους του ρεύ­μα­τος του σοσια­λι­στι­κού ρεαλισμού

1929 Ο Ποπάι κάνει το ντε­μπού­το του, σε μια σει­ρά κόμικς που δημο­σιεύ­ει η εφη­με­ρί­δα της Νέας Υόρ­κης Evening Journal.

Ποπάι

1945 Β΄ Παγκό­σμιος Πόλε­μος: Οι Ναζί αρχί­ζουν την εκκέ­νω­ση του Aου­σβιτς, καθώς οι Σοβιε­τι­κοί πλη­σιά­ζουν προ­ε­λαύ­νο­ντες. Περί­που 60.000 κρα­τού­με­νοι θα οδη­γη­θούν σε πορεί­ες θανά­του προς τη δύση. Στα στρα­τό­πε­δα του Άου­σβιτς θα παρα­μεί­νουν κοντά στους 7.500 φυλα­κι­σμέ­νους, οι οποί­οι λόγω ασθέ­νειας και αδυ­να­μί­ας αδυ­να­τούν να ακο­λου­θή­σουν την πορεία.

Την ίδια μέρα, η Βαρ­σο­βία, πρω­τεύ­ου­σα της Πολω­νί­ας απε­λευ­θε­ρώ­νε­ται από τον Κόκ­κι­νο Στρα­τό, μετά από περί­που πέντε χρό­νια κατο­χής από τους Ναζί.

1961 Δολο­φο­νεί­ται με άγρια βασα­νι­στή­ρια ο Κον­γκο­λέ­ζος αγω­νι­στής Πατρίς Λουμούμπα.

…Πάτρις Λου­μού­μπα, άλλο δεν είχες απόνα άσπρο γέλιο μπρο­στά σ’ όλο το μαύρο
μπρο­στά σ’ όλο το μαύ­ρο του θανά­του, σ’ όλο το μαύ­ρο της αδικίας -
ένα άσπρο γέλιο σαν τη θέλη­ση της δικαιοσύνης,
άσπρο — άσπρο, συναγ­μέ­νο σπό­ρο — σπό­ρο απ’ την καρ­διά του λαού σου
όπως συνά­ζου­με απ’ τα σκόρ­πια αστέ­ρια μιας απέ­ρα­ντης νύχτας
την άσπρη ανά­μνη­ση, την άσπρη ανα­μο­νή, την άσπρη περηφάνειε
την άσπρη δύνα­μη της καλής μάχης άντι­κρυ σ’ όλους τους άσπρους δολοφόνους
άντι­κρυ σ’ όλες τις μαύ­ρες δυστυχίες.

Πάτρις Λου­μού­μπα — ένα άσπρο γέλιο στη νύχτα του λαού σου.
Όλα τα ντου­φέ­κια σημά­δευαν το γέλιο σου.
Πάνω στο γέλιο σου σημά­δευαν την καρ­διά της Αφρι­κής. Πολύ γελούσες,
Πάτρις Λουμούμπα.
Πολύ πίστε­ψες στη δικαιο­σύ­νη των αδι­κη­μέ­νων. Έδι­νες στό­χο, Πάτρις Λουμούμπα.…

(”Τα Επι­και­ρι­κά”, Γιάν­νης Ρίτσος, 1961, ”Ο Μαύ­ρος Άγιος”)

1991 Αρχί­ζει τα ξημε­ρώ­μα­τα η επι­χεί­ρη­ση «Καται­γί­δα της Ερή­μου», μπρο­στά στις οθό­νες των τηλε­θε­α­τών ολό­κλη­ρου του κόσμου, μέσω του αμε­ρι­κα­νι­κού δικτύ­ου CNN, κατά την οποία οι Αμε­ρι­κα­νοί και οι σύμ­μα­χοί τους επι­τί­θε­νται ενα­ντί­ον του Ιράκ. Ως άλλο­θι χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε η εισβο­λή του Ιράκ στο Κου­βέιτ. Το ίδιο βρά­δυ, το Ιράκ εκτο­ξεύ­ει οκτώ πυραύ­λους Σκουντ ενα­ντί­ον του Ισρα­ήλ και της Σαου­δι­κής Αραβίας.

Η «Καται­γί­δα της ερή­μου » μπο­ρεί να θεω­ρη­θεί ως η πρώ­τη μεγά­λης κλί­μα­κας επι­χεί­ρη­ση της «Νέας Τάξης», όπως ονο­μά­στη­κε το σχέ­διο των Αμε­ρι­κα­νών για την παγκό­σμια ηγε­μο­νία, μετά τη διά­λυ­ση της Σοβιε­τι­κής Ενω­σης και την ανα­τρο­πή των σοσια­λι­στι­κών καθεστώτων.

 

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο