Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σαν σήμερα 25 Ιανουαρίου

1815 Ο Μπε­τό­βεν συνο­δεύ­ει στο πιά­νο την τενό­ρο Φραντς Βιλντ σε εκδή­λω­ση για τα γενέ­θλια της Τσα­ρί­νας, κατά τη διάρ­κεια του Συνε­δρί­ου της Βιέν­νης. Είναι η τελευ­ταία δημό­σια εμφά­νι­ση του Μπε­τό­βεν ως πιανίστα.

1822 Απε­σταλ­μέ­νοι της Υψη­λής Πύλης δολο­φο­νούν τον Αλή Πασά στη Μονή Αγί­ου Παντε­λε­ή­μο­να, στη νησί­δα της λίμνης των Ιωαν­νί­νων. Το πτώ­μα του απο­κε­φα­λί­ζε­ται και το κεφά­λι του στέλ­νε­ται ταρι­χευ­μέ­νο στην Κωνσταντινούπολη.

1836 Θεμε­λιώ­νε­ται το κτί­ριο των Ανα­κτό­ρων στο λόφο της Mπου­μπου­νί­στρας, σε σχέ­δια του βαυα­ρού αρχι­τέ­κτο­να, Φρί­ντριχ φον Γκέρτ­νερ. Πρό­κει­ται για το σημε­ρι­νό κτί­ριο της Βουλής.

1882 Γεν­νή­θη­κε η βρε­τα­νί­δα συγ­γρα­φέ­ας, Βιρ­τζί­νια Γουλφ.

Γεν­νη­μέ­νη στο Λον­δί­νο και μεγα­λω­μέ­νη στην καρ­διά του δια­νοη­τι­κού και φιλο­λο­γι­κού κατε­στη­μέ­νου της Αγγλί­ας, η Γουλφ από τα πρώ­τα της βήμα­τα προ­σπά­θη­σε ν’ απαλ­λα­γεί από τους περιο­ρι­σμούς και την υπο­κρι­σία της βικτω­ρια­νής αγγλι­κής κοινωνίας.

 Ηταν κόρη του δια­κε­κρι­μέ­νου βικτο­ρια­νού δια­νο­ού­με­νου σερ Σέσλι Στέ­φεν και μυή­θη­κε από πολύ woolfνωρίς στον κόσμο του Πνεύ­μα­τος. Η Γουλφ άρχι­σε τη λογο­τε­χνι­κή της δρα­στη­ριό­τη­τα στα 21 της χρό­νια, δημο­σιεύ­ο­ντας λογο­τε­χνι­κή κρι­τι­κή σε λογο­τε­χνι­κό περιοδικό.

Με τον σύζυ­γό της Λέο­ναρντ Γουλφ θα ιδρύ­σουν το 1917 τον εκδο­τι­κό οίκο “Χόγκαρθ”, συμ­βάλ­λο­ντας στην έκδο­ση όχι μόνο των δικών της έργων, αλλά και έργων μεγά­λων συγ­γρα­φέ­ων της επο­χής, όπως του Τ. Σ. Ελιοτ και Ε. Μ. Φόρστερ.

Η Γουλφ στα έργα της δίνει έμφα­ση στον ψυχι­κό και εσω­τε­ρι­κό κόσμο των ηρώ­ων της. Στο από­γειο της καλ­λι­τε­χνι­κής της πορεί­ας φθά­νει με τα έργα “Η κυρία Ντά­λο­γου­έι” και “Στο φάρο”, που θεω­ρεί­ται το αρι­στούρ­γη­μά της. Η Βιρ­τζί­νια Γουλφ , καθ’ όλη σχε­δόν τη διάρ­κεια της ζωής της, υπέ­φε­ρε από νευ­ρι­κές κρί­σεις (Ισως απο­τέ­λε­σμα του συστη­μα­τι­κού βια­σμού από τον ετε­ρο­θα­λή αδελ­φό της), όταν ακό­μη ήταν 13 χρό­νων). Τελι­κά το 1941, θα δώσει μόνη της, τέλος στη ζωή της.

Το όνο­μά της συν­δέ­ε­ται με το φεμι­νι­στι­κό κίνη­μα, όμως ο φεμι­νι­σμός της είναι περισ­σό­τε­ρο συναι­σθη­μα­τι­κός, παρά ορθολογικός. 

(Το βιο­γρα­φι­κό στη­ρί­χτη­κε κυρίω σε στοι­χεία που αντλή­σα­με από τον Ριζοσπάστη)

1915 Ο Αλε­ξά­ντερ Γκρά­χαμ Μπελ καλεί από τη Νέα Υόρ­κη τον Τόμας Γουό­τσον στο Σαν Φραν­σί­σκο, εγκαι­νιά­ζο­ντας την πρώ­τη διη­πει­ρω­τι­κή τηλε­φω­νι­κή γραμμή.

1925 Γεν­νή­θη­κε ο λαϊ­κός συν­θέ­της και βιρ­τουό­ζος του μπου­ζου­κιού Γιώρ­γος Ζαμπέ­τας,

1935 Ο ποι­η­τής Ανδρέ­ας Εμπει­ρί­κος δίνει μία ιστο­ρι­κά σημα­ντι­κή διά­λε­ξη “Περί συρ­ρε­α­λι­σμού” στη Λέσχη Καλ­λι­τε­χνών, εισά­γο­ντας ουσια­στι­κά τον υπερ­ρε­α­λι­σμό στον ελλη­νι­κό χώρο.

Η εκτί­μη­ση του Κ. Βάρ­να­λη για τον υπερεαλισμό:

«Μπο­ρεί ν’ ανή­κω ψυχι­κώς και πνευ­μα­τι­κώς σε άλλον κόσμο, ποιο­τι­κά και χρο­νι­κά δια­φο­ρε­τι­κόν όμως δεν είμαι συντη­ρη­τι­κός και υπέρ των καλών παρα­δό­σε­ων. Οι δυνα­τό­τη­τες του ξανα­νιω­μού στην περιο­χή της τέχνης είνε ανυ­πο­λό­γι­στες. Όμως την αξία των και­νο­το­μιών δεν την κρί­νω από της προ­θέ­σε­ως, παρά από τ’ απο­τε­λέ­σμα­τά της. Κι ως τώρα η Νεο­ελ­λη­νι­κή σχό­λη του υπερ­ρε­α­λι­σμού δεν έδω­σε έργα (εκτός από τα πεζο­γρα­φή­μα­τα του Εμπει­ρί­κου), που να την επι­βά­λουν στη συνεί­δη­ση των προ­χω­ρη­μέ­νων ανθρώπων.

Αλλ’ η ποί­η­ση αυτή δεν καταρ­γεί μονα­χά τη λογι­κή. Καταρ­γεί και τους ρυθ­μούς και τα μέτρα, δηλα­δή τεχνι­κά στοι­χεία που δίνου­νε διάρ­κεια στο λόγο και μου­σι­κό­τη­τα. Οι πεζο­γρα­φι­κοί στί­χοι δεν αθα­να­τί­ζουν το περιε­χό­με­νό τους και πολύ δύσκο­λα ξανα­γυ­ρί­ζει σ’ αυτούς όποιος τους διά­βα­σε μια φορά. Κάνουν την εντύ­πω­ση του προ­χεί­ρου και του εφή­με­ρου. Ούτε ξένοι, ούτε δικοί μας νική­σα­νε το χρό­νο με τον αμε­λη­μέ­νο λόγο — ή του­λά­χι­στο δεν είχα­νε αρκε­τό ταλέ­ντο να τον νικήσουν.

Αλλά υπάρ­χει κ’ η κοι­νω­νι­κή πλευ­ρά του ζητή­μα­τος. Κάθε νέα σχό­λη δεν είνε και σημεί­ον ανό­δου της ζωής· μπο­ρεί να είνε και σύμ­πτω­μα παρακ­μής. Κι’ αυτού είνε ο κόμπος. Πάντως, η υπερ­ρε­α­λι­στι­κή σχό­λη με την κατάρ­γη­ση της λογι­κής, της γνώ­σης και της αισθη­τής εμπει­ρί­ας, απο­τε­λεί κι αυτή μιαν από τις πολ­λές μορ­φές της φυγής από την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Είνε τέχνη ερμη­τι­κή που δε φωτά­ει καθό­λου, παρά πυκνώ­νει το σκο­τά­δι, που μέσα του παρα­παί­ει ο κόσμος».

1938 Μονο­γρά­φε­ται η τελι­κή συμ­φω­νία μετα­ξύ του Ελλη­νι­κού Δημο­σί­ου και της γερ­μα­νι­κής εται­ρεί­ας Telefunken για την εγκα­τά­στα­ση Ραδιο­φω­νι­κού Σταθ­μού στο Ζάπ­πειο Μέγα­ρο στην Αθήνα.

  1942 Γεν­νή­θη­κε ο πορ­το­γά­λος Εου­σέ­μπιο Ντα Σίλ­βα Φερέι­ρα, ένας από τους μεγα­λύ­τε­ρους ποδο­σφαι­ρι­στές όλων των εποχών

 1945 Εκα­τό χιλιά­δες λαού της Θεσ­σα­λο­νί­κης κατε­βαί­νουν σε συλ­λα­λη­τή­ριο ενά­ντια στις παρα­βιά­σεις των λαϊ­κών ελευ­θε­ριών και στη μοναρ­χο­φα­σι­στι­κή τρο­μο­κρα­τία, για πραγ­μα­τι­κή δημο­κρα­τι­κή, αντι­προ­σω­πευ­τι­κή κυβέρ­νη­ση και τιμω­ρία των εθνοπροδοτών.

1962 Παραι­τεί­ται ο νέος Αρχιε­πί­σκο­πος Αθη­νών, Ιάκω­βος Βαβα­νά­τσος, σε βάρος του οποί­ου υπάρ­χουν φήμες για δια­βλη­τή ηθι­κή συμπεριφορά.

1966 Απερ­για­κό κύμα απλώ­νε­ται σε όλη τη χώρα, καθώς απερ­γούν οι εργα­ζό­με­νοι στις αστι­κές συγκοι­νω­νί­ες της Αθή­νας, οι υπάλ­λη­λοι καθα­ριό­τη­τας του δήμου, οι αρτερ­γά­τες, οι κτη­νί­α­τροι, οι γεω­πό­νοι, οι δασο­πό­νοι, οι μηχα­νι­κοί και οι εργα­ζό­με­νοι στον ΟΤΕ.

1968 Αντι­προ­σω­πεία του Παγκό­σμιου Συμ­βου­λί­ου Ειρή­νης πραγ­μα­το­ποιεί επι­τό­πιες έρευ­νες στα στρα­τό­πε­δα της Γυά­ρου και της Λέρου και συντάσ­σει έκθε­ση — κόλα­φο για τη χούντα.

1972 Δύο κυνη­γοί ανα­κα­λύ­πτουν μέσα σε μια σπη­λιά σ’ ένα απο­μα­κρυ­σμέ­νο σημείο της νήσου Γουάμ το Γιο­κόι Σοΐ­τσι. Ο 57χρονος για­πω­νέ­ζος ήταν λοχί­ας κατά τη διάρ­κεια του Β’ Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου και κρυ­βό­ταν, επί 28 χρό­νια, νομί­ζο­ντας ότι ο πόλε­μος συνεχίζεται.

1981 Η χήρα του Μάο Τσε Τούνγκ, Τζιανγκ Κινγκ, κατα­δι­κά­ζε­ται σε θάνα­το, αφού κρί­νε­ται ένο­χη για “αντι-επα­να­στα­τι­κά εγκλήματα”.

1985 Πέθα­νε ο δικη­γό­ρος και ηγε­τι­κή μορ­φή της ελλη­νι­κής Αρι­στε­ράς, Ηλί­ας Ηλιού και το

1996 Η κρί­ση των Ιμί­ων: Ο δήμαρ­χος της Καλύ­μνου Δημή­τρης Δια­κο­μι­χά­λης, θορυ­βη­μέ­νος από το γεγο­νός ότι η Τουρ­κία εγεί­ρει εδα­φι­κές αξιώ­σεις στα Ίμια, υψώ­νει την ελλη­νι­κή σημαία στις βρα­χο­νη­σί­δες Ίμια, συνο­δευό­με­νος από τον αστυ­νο­μι­κό διευ­θυ­ντή Καλύ­μνου, τον ιερέα και δύο κατοί­κους του νησιού.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο