ΣΕΡΓΚΕΪ ΚΙΡΟΦ: Η ζωή ενός υποδειγματικού επαναστάτη

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Την 1η Δεκέμ­βρη 1934 και ώρα 16.30 μια σφαί­ρα των εχθρών του σοσια­λι­σμού — κομ­μου­νι­σμού έκο­ψε το νήμα της επα­να­στα­τι­κής ζωής του μπολ­σε­βί­κου Κίροφ. Η εργα­τι­κή τάξη της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης έχα­σε έναν απ’ τους καλύ­τε­ρους γιους της και το διε­θνές προ­λε­τα­ριά­το ένα ικα­νό­τα­το και εξέ­χον ηγε­τι­κό στέ­λε­χος. Όμως, το παρά­δειγ­μά του θα εμπνέ­ει τους κομ­μου­νι­στές όλων των χωρών.

Αλά ποιος ήταν ο  Σερ­γκέι Μιρό­νο­βιτς Κίροφ;

Γεν­νή­θη­κε στις 27 Μάρ­τη 1886 στη μικρή πόλη Ουρ­ζούμ της Επαρ­χί­ας Βιάτ­κα από μικρο­α­στι­κή οικο­γέ­νεια. Έχα­σε μικρός τους γονείς του και μεγά­λω­σε αρχι­κά με τις δυο αδελ­φές του κοντά στη για­γιά του σε συν­θή­κες μεγά­λης φτώ­χειας. Η για­γιά του όμως δεν ήταν δυνα­τό, εξαι­τί­ας της φτώ­χειας, να τον μεγα­λώ­σει και σε ηλι­κία 7 χρό­νων μετα­φέρ­θη­κε στο Ορφα­νο­τρο­φείο. Τελεί­ω­σε το Δημο­τι­κό Σχο­λείο στο Ουρ­ζούμ το 1901 και το 1904 τη μηχα­νο­τε­χνι­κή Σχο­λή του Καζάν. Οργα­νώ­θη­κε στο Κόμ­μα το 1904 και οι πρώ­τοι του δάσκα­λοι του μαρ­ξι­σμού ήταν οι εξό­ρι­στοι στο Ουρ­ζούμ επαναστάτες.

Το φθι­νό­πω­ρο του 1904 πήγε στο Τομσκ όπου δια­κρί­νε­ται για τη μαχη­τι­κή επα­να­στα­τι­κή του δρά­ση και τις οργα­νω­τι­κές του ικα­νό­τη­τες και το 1905 εκλέ­γε­ται μέλος της Κομ­μα­τι­κής Επι­τρο­πής του ΣΔΕΚΡ της περιο­χής. Το Γενά­ρη του 1905 παίρ­νει δρα­στή­ρια μέρος στην προ­ε­τοι­μα­σία ένο­πλης δρά­σης σαν απά­ντη­ση στη «ματω­μέ­νη Κυρια­κή» της Πετρού­πο­λης. Η τσα­ρι­κή μυστι­κή αστυ­νο­μία τον συλ­λαμ­βά­νει στις 2 Φλε­βά­ρη του ίδιου χρό­νου σε μια παρά­νο­μη συγκέ­ντρω­ση και κρα­τή­θη­κε μερι­κούς μήνες στη φυλα­κή. Μετά την απε­λευ­θέ­ρω­σή του, το Κόμ­μα του ανέ­θε­σε τη διεύ­θυν­ση του παρά­νο­μου τυπο­γρα­φεί­ου. Ολό­κλη­ρο το 1905 το πέρα­σε στο Τομσκ, όπου, ανά­με­σα στ’ άλλα, οργά­νω­σε με επι­τυ­χία μια απερ­γία των σιδη­ρο­δρο­μι­κών. Στα χρό­νια 1905–1906 πιά­στη­κε μερι­κές φορές απ’ την αστυ­νο­μία και το Φλε­βά­ρη του 1907, μετά από 7μηνη προ­φυ­λά­κι­ση, κατα­δι­κά­στη­κε σε 3 χρό­νια φυλα­κή. Αυτά τα 3 χρό­νια δυνά­μω­σαν και ατσά­λω­σαν ακό­μα περισ­σό­τε­ρο την ισχυ­ρή θέλη­ση του επα­να­στά­τη μπολ­σε­βί­κου Κίροφ.

Όταν απο­φυ­λα­κί­στη­κε, ανα­χώ­ρη­σε για το Ιρκού­τσκ, πρω­τεύ­ου­σα της Ανα­το­λι­κής Σιβη­ρί­ας, με σκο­πό την ανα­συ­γκρό­τη­ση της δια­λυ­μέ­νης απ’ τη μυστι­κή αστυ­νο­μία Οργά­νω­σης του Κόμ­μα­τος. Το Μάη του 1909 πηγαί­νει στο Βλα­ντι­καβ­κάζ όπου συγκρο­τεί Οργά­νω­ση και ζει ως στέ­λε­χος του Κόμ­μα­τος στην παρα­νο­μία. Στα χρό­νια 1910–1914 και κατά τον Α’ παγκό­σμιο ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο (1914–1918) καθο­δη­γεί τις Κομ­μα­τι­κές Οργα­νώ­σεις στο Βόρειο Καύ­κα­σο. Το Νοέμ­βρη του 1912 δημο­σιεύ­τη­κε άρθρο του στην εφη­με­ρί­δα «Τέρεκ» με τίτλο «Η απλό­τη­τα των χαρα­κτή­ρων» με υπο­γρα­φή «Σ. Κίροφ» , αυτό το επώ­νυ­μο έγι­νε το κομ­μα­τι­κό του ψευδώνυμο.

Το 1915 συλ­λαμ­βά­νε­σαι για 4η φορά. Τον Οκτώ­βρη του 1917 ήταν αντι­πρό­σω­πος στο 2ο Πανε­νω­σια­κό Συνέ­δριο των Σοβιέτ και συμ­με­τεί­χε άμε­σα στην εξέ­γερ­ση στην Πετρούπολη.

Το 1917, όταν οι φλό­γες της επα­νά­στα­σης εξα­πλώ­νο­νται στον Καύ­κα­σο, ο επα­να­στά­της μπολ­σε­βί­κος Κίροφ είναι απ’ τους πιο δρα­στή­ριους οργα­νω­τές και ένας απ’ τους πιο βασι­κούς καθο­δη­γη­τές της ένο­πλης πάλης ενά­ντια στις συμ­μο­ρί­ες των Κοζά­κων του Ντε­νί­κιν και παίρ­νει δρα­στή­ρια μέρος στην επα­νε­γκα­θί­δρυ­ση της Σοβιε­τι­κής Εξου­σί­ας και στο Βόρειο Καύ­κα­σο και το Μπακού.

Το Κόμ­μα, που γνω­ρί­ζει το δοκι­μα­σμέ­νο, αδιάλ­λα­χτο και στα­θε­ρό επα­να­στά­τη Κίροφ και την απε­ριό­ρι­στη αφο­σί­ω­σή του στην υπό­θε­ση της προ­λε­τα­ρια­κής επα­νά­στα­σης, του ανα­θέ­τει να υπε­ρα­σπι­στεί το Αστρα­χάν απ’ την αντε­πα­νά­στα­ση. Εδώ φάνη­καν οι ικα­νό­τη­τες του κομ­μου­νι­στή ηγέ­τη Κίροφ, που πέτυ­χε να παρα­μεί­νει το Αστρα­χάν στα χέρια των Σοβιέτ και στη συνέ­χεια, μετά από τη συντρι­βή του Ντε­νί­κιν, να επα­νε­γκα­θι­δρυ­θεί η Σοβιε­τι­κή Εξου­σία στο Βόρειο Καύ­κα­σο και στο Μπακού.

Στο Αζερ­μπαϊ­τζάν δού­λε­ψε σαν Γραμ­μα­τέ­ας της ΚΕ του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος του Αζερ­μπαϊ­τζάν και σαν μέλος της υπερ­καυ­κα­σια­νής Επι­τρο­πής του ΚΚΣΕ (μπ.). Εκεί συνέ­βα­λε στην ανα­συ­γκρό­τη­ση της βιο­μη­χα­νί­ας πετρελαίου.

Στις 29/5/1920 διο­ρί­ζε­ται πλη­ρε­ξού­σιος αντι­πρό­σω­πος της ΣΟΣΔΡ στη γεωρ­γία όπθυ η εξου­σία είχε κατα­λη­φθεί από τους μενσεβίκους

Το 1920 (Οκτώ­βρης) υπήρ­ξε ο αρχη­γός της σοβιε­τι­κής αντι­προ­σω­πεί­ας στην πόλη Ρίγα για τη σύνα­ψη συν­θή­κης ειρή­νης με την Πολωνίας.

Στο 10ο Συνέ­δριο (Μάρ­της 1921) του Κόμ­μα­τος εκλέ­γε­ται ανα­πλη­ρω­μα­τι­κό μέλος της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής και στο 11ο (Μάρ­της — Απρί­λης 1922) μέλος της ΚΕ του Κόμ­μα­τος. Στο 12^ο συνέ­δριο εκλέ­χτη­κε μέλος της Κ.Ε.

Στις περί­πλο­κες συν­θή­κες του αγώ­να ενά­ντια στην αντι­πο­λί­τευ­ση των Τρό­στ­κι – Ζηνό­βιεφ στάλ­θη­κε στο Λένιν­γκραντ και τον Φλε­βά­ρη του 1926 εκλέ­χτη­κε πρώ­τος γραμ­μα­τέ­ας της Ν.Ε του ΠΚΚ (μπ) του Βόρειου – Δυτι­κού Γρα­φεί­ου της Κ.Ε και ανα­πλη­ρω­μα­τι­κό μέλος του Π.Γ της ΚΕ του ΠΚΚ (μπ)

Το 1930 εκλέ­γε­ται μέλος του Π.Γ της Κ.Ε του ΠΚΚ (μπ) και το 1934 γραμ­μα­τέ­ας και μέλος του Οργα­νω­τι­κου Γρα­φεί­ου της ΚΕ του ΠΚΚ (μπ) και μέος του Προ­ε­δρεί­ου της Κεντρι­κής Εκτε­λε­στι­κής Επι­τρο­πής της ΕΣΣΔ.Τιμήθηκε με το παρά­ση­μο Λένιν και το παρά­ση­μο της Κόκ­κι­νης Σημαί­ας. Εντα­φιά­στη­κε στη Μόσχα στην κόκ­κι­νη πλα­τεία στα τεί­χη του Κρεμλίνου.

Μετά τη δολο­φο­νία του Σερ­γκέι Κίροφ, και προς τιμήν του το μπα­λέ­το Μαρίν­σκι μετο­νο­μά­στη­κε σε μπα­λέ­το Κίροφ. Επί­σης το όνο­μα του πήραν μια σει­ρά πόλεις όπως: Κιρόφ (Βιάτ­κα της Ρωσί­ας) , Κιρο­βο­χράντ, Κιρο­βα­κάν, Κίροφσκ (Χιμπι­νο­κόρσκ) και Κιρο­βα­μπάντ, πλή­θος κωμο­πό­λε­ων (Η Σοβιε­τι­κή Εγκυ­κλο­παί­δεια ανα­φέ­ρει 8!) ‚καθώς και ολό­κλη­ρη περι­φέ­ρεια της Ρωσί­ας. Επί­σης σε «Κιροφ» στα 1938 ονο­μά­στη­κε κατα­δρο­μι­κό, το εργο­στά­σιο Δυνα­μό της Μόσχας το εργο­στά­σιο Που­τί­λοφ του Λένι­γκραντ κ.α.

ΠΗΓΗ:
Μεγά­λη Σοβιε­τι­κή Εγκυκλοπαίδεια
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αλέκος Χατζηκώστας

Δημο­σιο­γρά­φος και εκδό­της της εφη­με­ρί­δας «Η Άλλη Άπο­ψη της Ημα­θί­ας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημο­σιευ­τεί σε εφη­με­ρί­δες, περιο­δι­κά και site εδώ και δεκα­ε­τί­ες, ενώ έχει συμ­με­τά­σχει με ειση­γή­σεις σε μια σει­ρά ιστο­ρι­κά συνέ­δρια και ημε­ρί­δες. Έχει εκδώ­σει 9 βιβλία και συμ­με­τέ­χει σε συλ­λο­γι­κούς τόμους.