Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σε ένα εργαζόμενο της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Ξέρω πως επί 50 χρό­νια σε φώνα­ζαν Μακε­δό­να οι υπό­λοι­ποι Γιου­γκο­σλά­βοι, Σλο­βέ­νοι, Σέρ­βοι, Κρο­ά­τες , Μαυ­ρο­βού­νιοι, Βόσ­νιοι και Ερζε­γο­βί­νοι, και μετά την κατα­στρο­φή της χώρας σου από τους Αμε­ρι­κά­νους και το ΝΑΤΟ, σε φωνά­ζουν πρώ­ην Γιου­γκο­σλά­βο Μακεδόνα.

Ξέρω οτι έχεις δει την χώρα σου να την βομ­βαρ­δί­ζουν, να την κομ­μα­τιά­ζουν, να την χωρί­ζουν, να βάζουν να αλλη­λο­σκο­τώ­νο­νται τα αδέρ­φια σου, να φυλα­κί­ζουν και να δικά­ζουν τους αρχη­γούς σου, να παρα­δί­νουν αυτό που από­μει­νε στους ντα­βα­τζή­δες που μερι­κοί είναι και Έλληνες.

Ξέρω πως έχεις από τότε μια ηγε­σία διε­φθαρ­μέ­νη που παί­ζει τα παι­χνί­δια των ξένων και των πλου­σί­ων. Ξέρω τα περισ­σό­τε­ρα από αυτά τα πέρα­σα και τα περ­νάω και εγώ. Ξέρω πως όλα αυτά σε βγά­λαν απτά νερά σου.

Ξέρω αυτοί που σήμε­ρα φωνά­ζουν ”η Μακε­δο­νία είναι δική μας” κι από τις δυο μεριές και μας χαρί­ζουν στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και στους ντα­βα­τζή­δες, αυτοί και τους δυο μας έχουν καταστρέψει.

Ξέρω πως δεν μας ται­ριά­ζουν οι ανοη­σί­ες για τον Μέγα Αλέ­ξαν­δρο, την απε­λευ­θέ­ρω­ση των αδερ­φών που τάχα στε­νά­ζουν από την σκλα­βιά, την αλλα­γή των συνό­ρων και τόσες άλλες.

Ξέρω πως αν βλέ­πα­με όλους τους εργα­ζο­μέ­νους σαν αδέρ­φια, Βούλ­γα­ρους, Αλβα­νούς, Έλλη­νες, Σέρ­βους και μαζί τους να ενω­θού­με ενά­ντια στον κοι­νό εχθρό, το κεφά­λαιο και τον ιμπεριαλισμό.

Αν πιστεύ­α­με στην αντί­στα­ση και την αντε­πί­θε­ση της εργα­τιάς στις χωρες μας και είμα­στε μαζί της.

Ξέρου­με τότε πως δεν είμα­στε εχθροί, δεν έχου­με κάτι να χωρί­σου­με ότι όνο­μα και να δώσουν τα συμ­φέ­ρο­ντα στην χώρα σου.

Ξέρου­με πως και εκεί όπως και εδώ κάποια μέρα, αν το θελή­σεις και συ, θα πάρει φόρα το κίνη­μα των εργα­τών και θα μας φέρει πιο κοντά αδερ­φέ μου και ξέρου­με ακό­μη πως:

«ίσως ποτέ και να μη σφί­ξου­με το χέρι, ωστό­σο δίπλα μου αγρυ­πνά­ει το ίδιο αστέρι
που δίπλα σου αγρυ­πνά­ει κι αυτό μου φτάνει»

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Δούλεψα σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης. Από το 2011 μένω στην Σουηδία στην πόλη Σβεγκ και δουλεύω στον δήμο της Χεργιεντάλεν σαν διευθυντής τεχνικών και κοινωνικής υποδομής.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο