Ο θάνα­τος είναι για όλους. Γεν­νιέ­­σαι-πεθαί­­νεις. «Σκο­τά­δι, μια λάμ­ψη κι ύστε­ρα πάλι σκο­τά­δι», λέει ο Μπέ­κετ στο “Περι­μέ­νο­ντας τον Γκο­ντό”. Αυτή η λάμ­ψη είναι που έχει σημα­σία. Πόσο θα απο­τυ­πω­θεί στα μάτια των σύγ­χρο­νών μας, πόσο θα φωτί­σει τους επό­με­νους. Εκεί­νη, την ύστα­τη στιγ­μή, λίγο πριν το αμε­τά­κλη­το τέλος, πρέ­πει να λει­τουρ­γεί ένας ισο­λο­γι­σμός. Κι … Συνε­χί­στε να δια­βά­ζε­τε το Σε κάθε μεσαί­ω­να μυρί­ζει καμέ­νη σάρ­κα.