Σε κλίμα μεγάλης συγκίνησης το «ύστατο αντίο» στο Δημήτρη Χριστόφια (ΦΩΤΟ)

Σε κλί­μα μεγά­λης συγκί­νη­σης και οδύ­νης, παρου­σία πλή­θους κόσμου, φίλων και συντρό­φων, όπως και της πολι­τι­κής και πολι­τεια­κής ηγε­σί­ας της Κύπρου, και με τιμές εν ενερ­γεία προ­έ­δρου της Κυπρια­κής Δημο­κρα­τί­ας, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε το από­γευ­μα της Τρί­της 25 Ιού­νη στο κοι­μη­τή­ριο της Εγκω­μης, η κηδεία του Δημή­τρη Χρι­στό­φια, πρώ­ην Προ­έ­δρου της Κυπρια­κής Δημο­κρα­τί­ας και πρώ­ην ΓΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ, που «έφυ­γε» από τη ζωή την Παρα­σκευή 21 Ιού­νη, σε ηλι­κία 73 χρο­νών. Την ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση εκπρο­σώ­πη­σε ο πρω­θυ­πουρ­γός Αλ. Τσί­πρας, και τη ΝΔ, ο τομε­άρ­χης εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής του κόμ­μα­τος, Γ. Κουμουτσάκος.

Λίγο μετά τις 3 το μεση­μέ­ρι κατέ­φθα­σε στον ιερό ναό της του Θεού Σοφί­ας, στο Στρό­βο­λο της επαρ­χί­ας Λευ­κω­σί­ας, όπου τελέ­στη­κε η εξό­διος ακο­λου­θία, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κου­τσού­μπας, επι­κε­φα­λής πολυ­με­λούς κλι­μα­κί­ου στο οποίο συμ­με­τεί­χαν μετα­ξύ άλλων οι Γ. Μαρί­νος μέλος του ΠΓ της ΚΕ, Ν. Αμπα­τιέ­λος, Γραμ­μα­τέ­ας του ΚΣ της ΚΝΕ και μέλος της Γραμ­μα­τεί­ας της ΚΕ και Γ. Μανου­σο­γιαν­νά­κης, μέλος της ΚΕ.

Ο Δ. Κου­τσού­μπας έγι­νε δεκτός με θερ­μά παρα­τε­τα­μέ­να χει­ρο­κρο­τή­μα­τα από συγκε­ντρω­μέ­νους έξω και μέσα στην εκκλη­σία, μέλη και φίλους του ΑΚΕΛ και του ΚΚΕ, απλούς εργα­ζό­με­νους του νησιού που έκφρα­σαν έτσι τους στε­νούς συντρο­φι­κούς δεσμούς αλλη­λεγ­γύ­ης μετα­ξύ των δυο κομ­μά­των. Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ συλ­λυ­πή­θη­κε τους οικεί­ους του εκλι­πό­ντα, την οικο­γέ­νεια και την ηγε­σία του ΑΚΕΛ, ενώ υπέ­γρα­ψε στο βιβλίο των συλ­λυ­πη­τη­ρί­ων. Στο τέλος της τελε­τής κατέ­θε­σε εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ στε­φά­νι στο φέρε­τρο του Δημή­τρη Χριστόφια.

Βαθιά διεθνιστής, πάντα στο πλευρό της εργατικής τάξης της Ελλάδας

Σε δηλώ­σεις του, απα­ντώ­ντας σε ερω­τή­σεις δημο­σιο­γρά­φων για τη γνω­ρι­μία και τη φιλία που τον ένω­σε με τον Δ. Χρι­στό­φια, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κου­τσού­μπας, ανέ­φε­ρε μετα­ξύ άλλων πως ήταν βαθιά διε­θνι­στής, πάντα στο πλευ­ρό της εργα­τι­κής τάξης της Ελλάδας.

Στο βιβλίο συλ­λυ­πη­τη­ρί­ων, ο Δ. Κου­τσού­μπας έγραψε:

«Η ΚΕ του ΚΚΕ, οι κομ­μου­νι­στές και οι κομ­μου­νί­στριες της Ελλά­δας, οι αγω­νι­ζό­με­νοι Ελλη­νες εργα­ζό­με­νοι, απο­τί­ου­με βαθύ φόρο τιμής στη μνή­μη του συντρό­φου Δημή­τρη Χρι­στό­φια, εξέ­χο­ντα παρά­γο­ντα του διε­θνούς εργα­τι­κού και κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος, ανα­γνω­ρι­σμέ­νο ηγέ­τη του ΑΚΕΛ και συνο­λι­κά του Κυπρια­κού λαού, που τον υπη­ρέ­τη­σε από πολ­λές εξέ­χου­σες θέσεις μέχρι αυτήν του Προ­έ­δρου της Κυπρια­κής Δημοκρατίας.

Θα τον θυμό­μα­στε πάντα με συντρο­φι­κή αγά­πη και εκτίμηση.

Θερ­μά συλ­λυ­πη­τή­ρια στην ΚΕ του ΑΚΕΛ, στους ΑΚΕ­Λί­τες και τις ΑΚΕ­Λίτ­τι­σες, στα μέλη και στε­λέ­χη της ΕΔΟΝ και σε όλη την οικο­γέ­νειά του, ιδιαί­τε­ρα στη σ. Ελση και τα 3 παι­διά του, Μαριάν­να, Χρι­στί­να και Χρήστο.

Για την ΚΕ του ΚΚΕ

Δημή­τρης Κουτσούμπας

ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

25/6/2019»

«Με το μέτωπο ψηλά. Γιατί σαν κομμουνιστής και σαν άνθρωπος έκαμες το καθήκον σου»

Απο­χαι­ρε­τώ­ντας εκ μέρους του ΑΚΕΛ τον εκλι­πό­ντα, ο Γενι­κός Γραμ­μα­τέ­ας του ΑΚΕΛ, Αντρος Κυπρια­νού, σημεί­ω­σε μετα­ξύ άλλων πως ο Δ. Χρι­στό­φιας «Σήκω­σε ακό­μα ψηλό­τε­ρα, τον τίτλο του κομ­μου­νι­στή, τον τίτλο του ΑΚΕ­Λι­στή, το αξί­ω­μα του Γενι­κού Γραμ­μα­τέα του ΑΚΕΛ, του Προ­έ­δρου της Βου­λής, το αξί­ω­μα του Προ­έ­δρου της Δημο­κρα­τί­ας», ενώ ανα­φέρ­θη­κε ανα­λυ­τι­κά στη ζωή, το έργο και την προ­σφο­ρά του.

Ξεχω­ρι­στή ανα­φο­ρά έκα­νε στον αγώ­να του για την επα­νέ­νω­ση της Κύπρου σημειώ­νο­ντας πως «Ο Δημή­τρης Χρι­στό­φιας δεν ήταν ο Δημή­τρης μόνο των Ελλη­νο­κυ­πρί­ων. Ηταν ολό­κλη­ρου του κυπρια­κού λαού. Ελλη­νο­κυ­πρί­ων, Τουρ­κο­κυ­πρί­ων, Μαρω­νι­τών, Λατί­νων, Αρμε­νί­ων. Αυτό το κέρ­δι­σε με την πολύ­χρο­νη προ­σφο­ρά του στον τόπο.»

Σημεί­ω­σε ακό­μη πως ο «Δημή­τρης Χρι­στό­φιας δεν ήταν μόνο ο Δημή­τρης Χρι­στό­φιας της Κύπρου. Είναι μια ιστο­ρι­κή φυσιο­γνω­μία του διε­θνούς στε­ρε­ώ­μα­τος. Η διε­θνής δρά­ση του μέσα από κάθε αξί­ω­μα που ανέ­λα­βε υπήρ­ξε πολυ­διά­στα­τη. Πρώ­τι­στος στό­χος του πάντα η προ­ώ­θη­ση της υπό­θε­σης της Κύπρου και η δικαί­ω­ση της μαρ­τυ­ρι­κής μας πατρί­δας. Ιδε­ο­λο­γι­κό υπό­βα­θρο στην θεώ­ρη­ση του κόσμου ο συνε­πής προ­λε­τα­ρια­κός του διε­θνι­σμός, που δεν του επέ­τρε­πε, τη βολι­κή για πολ­λούς, ουδε­τε­ρό­τη­τα. Στά­θη­κε πάντα αλλη­λέγ­γυος στο πλευ­ρό των αγω­νι­ζό­με­νων λαών. Στά­θη­κε πάντα ταξι­κά αλλη­λέγ­γυος προς τους εργα­ζό­με­νους όλου του κόσμου που μάχο­νται για το δίκαιο τους. Ελε­γε τον ιμπε­ρια­λι­σμό με το όνο­μα του και του κατα­λό­γι­ζε την ευθύ­νη για τους πολέ­μους και τη δυστυ­χία που κυριαρ­χούν στον σύγ­χρο­νο κόσμο.»

«Κλαί­νε για σένα σήμε­ρα όλοι αυτοί που τίμη­σες όσο ζού­σες… Οι απλοί και ταπει­νοί κλαί­νε για σένα. Καρ­φι­τσώ­νουν σήμε­ρα το δάκρυ τους στο πέτο σου, το τελευ­ταίο και το μεγα­λύ­τε­ρο παρά­ση­μο … Φεύ­γεις όπως ήρθες. Με τα χέρια καθα­ρά. Εντι­μος, αξιο­πρε­πής και ακέ­ραιος ως το τέλος. Με το μέτω­πο ψηλά. Για­τί σαν κομ­μου­νι­στής και σαν άνθρω­πος έκα­μες το καθή­κον σου» σημεί­ω­σε στον επι­κή­δειο του ο γιός του Δημή­τρη Χρι­στό­φια και Γραμ­μα­τέ­ας του ΚΣ της ΕΔΟΝ, Χρί­στος Χριστόφιας.

Σε άλλο σημείο του επι­κή­δειου ο Χρ. Χρι­στό­φιας σημεί­ω­σε: «Αγα­πού­σες πολύ και βαθιά τη νεο­λαία. Είχες πάντα στην έννοια σου την ΕΔΟΝ, είχες πάντα ως προ­τε­ραιό­τη­τα σου τους νέους ανθρώ­πους από κάθε αξί­ω­μα που πέρα­σες. Εξάλ­λου με κάθε ευκαι­ρία έκλε­βες χρό­νο για να βρε­θείς με τους νέους, για να συζη­τή­σεις με τους νέους, για να τους αφουγκραστείς.

Αγα­πού­σες πολύ και βαθιά την Κύπρο και τους ανθρώ­πους της. Το σύν­θη­μα «οι τούρ­κοι της Κύπρου δεν είναι εχθροί μας, οι Τούρ­κοι της Κύπρου είναι αδερ­φοί μας» ήταν για σένα ευαγ­γέ­λιο. Δεν είχες απλώς σχέ­σεις με τους προ­ο­δευ­τι­κούς τουρ­κο­κύ­πριους. Είχες δεσμούς, συντρο­φι­κούς, φιλί­ας και αδελφοσύνης.

Αντί­κρι­ζες τον κυπρια­κό λαό στην ολό­τη­τα του. Ελλη­νο­κύ­πριους, Τουρ­κο­κύ­πριους, Μαρω­νί­τες, Αρμέ­νη­δες και Λατί­νους. Εφυ­γες με τον καη­μό της μοι­ρα­σμέ­νης μας πατρί­δας. Ο καη­μός σου είναι ο όρκος μας. Θα συνε­χί­σου­με κάθε ώρα, κάθε μέρα, να παλεύ­ου­με, όλο και πιο πολύ, όλοι και πιο πολ­λοί για να ενώ­σου­με τον τόπο μας και το λαό μας. Να΄σαι βέβαιος.

Αντί­κρι­ζες την εργα­τι­κή τάξη ενιαία. Και αγω­νι­ζό­σουν γι΄αυτήν σε κάθε γωνιά της γης, ο διε­θνι­σμός ήταν βασι­κό συστα­τι­κό της δρά­σης σου».

Και κλεί­νο­ντας την ομι­λία του σημείωσε:

«Συγκι­νή­σουν εύκο­λα, δάκρυ­ζες συχνά. Αυτό υπο­δεί­κνυαν πολ­λοί ειρω­νι­κά. Είναι αλή­θεια. Βούρ­κω­νες όταν θυμό­σουν τους παλιούς συντρό­φους. Τον Εζε­κία, τον Που­μπου­ρή, τον Κουρ­τελ­λά­ρη, τον Κατσού­ρα, τον Δημη­τριά­δη. Οταν μιλού­σες για τον Χαρί­λαο Φλω­ρά­κη. Οταν ανα­φε­ρό­σουν στον Οζγκιέρ Οζγκιούρ. Οταν θυμό­σουν εκεί­νη τη συναυ­λία με τη Μαρία Δημη­τριά­δη. Οταν άκου­γες τη φωνή του Καζαν­τζί­δη στο «να σου δώσω μια να σπά­σεις αχ βρε κόσμε γυά­λι­νε». Οταν μιλού­σες για τη Σοβιε­τι­κή Ενω­ση. Για το σοσια­λι­σμό-κομ­μου­νι­σμό. Οταν άκου­γες Ρίτσο, Ναζίμ Χικ­μέτ, Λει­βα­δί­τη, Ανθία, Πιε­ρί­δη και Λια­σί­δη. Οταν συνα­ντού­σες ανθρώ­πους και σου έλε­γαν τα προ­βλή­μα­τα τους. Οταν άκου­γες τα παι­διά σου να τρα­γου­δούν στα οικο­γε­νεια­κά τρα­πέ­ζια. Οταν έβλε­πες τα εγγό­νια σου να κάνουν τα πρώ­τα τους βήμα­τα. Δάκρυ­ζες παπά μας για­τί παρέ­μει­νες άνθρω­πος, καλο­συ­νά­τος και ευαί­σθη­τος. Αυτή είναι η πιο μεγά­λη κλη­ρο­νο­μιά που μας αφή­νεις. Να πας στο καλό παπά μας. Να ξεκου­ρα­στείς και να ησυ­χά­σεις. Εμείς, τα εγγό­νια της πλύ­στρας, θα το έχου­με τιμή μας και καμά­ρι μας. Εμείς θα μιλού­με πάντα περή­φα­να για το πώς η ανά­γκη έγι­νε η Ιστο­ρία. Και δεν θα αφή­σου­με την Ιστο­ρία να γίνει σιω­πή. Και τώρα, και πάντα.»

Πηγή: 902.gr

Φωτό: dialogos.com.cy — 902.gr