Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Σκάστε επιτέλους» υποκριτές και φαρισαίοι!

Σχο­λιά­ζει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

«Ο σεβα­σμιώ­τα­τος μητρο­πο­λί­της Καλα­βρύ­των και Αιγια­λεί­ας Αμβρό­σιος εκφρά­ζει απο­κλει­στι­κά και μόνο τις προ­σω­πι­κές του από­ψεις» σχο­λί­α­σε σήμε­ρα ο εκπρό­σω­πος της Αρχιε­πι­σκο­πής, Χάρης Κονι­δά­ρης, ύστε­ρα από ερώ­τη­ση δημο­σιο­γρά­φων για τις δηλώ­σεις του μητρο­πο­λί­τη Καλα­βρύ­των και Αιγια­λεί­ας Αμβροσίου

«Σεβα­σμιώ­τα­τος»… για την Αρχιε­πι­σκο­πή (τον Ιερώ­νυ­μο δηλα­δή) ο «ιεράρ­χης» της που ντρο­πιά­ζει την έννοια του ανθρώ­που (είτε αυτού που προ­έρ­χε­ται από τον Αδάμ, είτε αυτού που είναι εξέ­λι­ξη του πιθήκου).

Θυμό­μα­στε και την κάλυ­ψη του Αρχιε­πι­σκό­που σε παλαιό­τε­ρο παρα­λή­ρη­μα του Αμβρό­σιου: «Αυτά που επι­ση­μαί­νει δεν είναι λάθη, είναι ο τρό­πος με τον οποίο τα λέει και αυτό που του λένε. Αν ψάξου­με τα κεί­με­να και τα ψηλα­φί­σου­με και τα δού­με για το θέμα το κεντρι­κό που θίγει, δεν κάνει λάθος. Αλλά δεν είναι αυτός ο τρό­πος ο κατάλ­λη­λος που μπο­ρεί να ενερ­γή­σει ένας ποιμένας».

***

«Σεβό­μα­στε τους πάντες ιδιαι­τέ­ρως δε τους ανθρώ­πους της τρί­της ηλι­κί­ας , όμως σε έναν συγκε­κρι­μέ­νο υπε­ρή­λι­κα πρέ­πει κάποιος να του πει ένα… «ΣΚΑΣΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ» στα­μά­τα να πονάς και να σκαν­δα­λί­ζεις τον ορθό­δο­ξο και μη κόσμο δεν σου φταί­ει ο Χρι­στός και η Εκκλη­σία σε τίπο­τε στα­μά­τη­σε να τους βάζεις μπρο­στά για να βγά­ζεις την κακία σου. Είμα­στε παπά­δες και τα λόγια μας πρέ­πει να είναι ΑΜΒΡΟΣΙΑ και ΝΕΚΤΑΡ στις ψυχές των ανθρώ­πων όχι ΧΟΛΗ και ΞΥΔΙ». Τάδε έφη πατήρ Νέο­φυ­τος εκ Καλαμάτας.

«Υπε­ρή­λι­κας» για τον «προ­ο­δευ­τι­κό» ιερω­μέ­νο ο δηλω­μέ­νος φασί­στας ταγ­μα­τάρ­χης της Χού­ντας και νυν χρυ­σαυ­γί­της Αμβρόσιος.

***

Αντι­λαμ­βα­νό­με­νος ο  μητρο­πο­λί­της Αλε­ξαν­δρου­πό­λε­ως Ανθι­μος ότι ο παρα­λη­ρη­μα­τι­κός λόγος του μητρο­πο­λί­τη Καλα­βρύ­των, Αμβρό­σιου δεν ται­ριά­ζει στη σύχρο­νη εικό­να που πρέ­πει να έχει η εκκλη­σία για να μπο­λιά­ζει την ψυχή του ανθρώ­που με ενο­χή, με τρό­μο και ενο­χές, δια­μορ­φώ­νο­ντας συνει­δή­σεις που θα υπα­κούν αντί να ακούν, που θα κυριαρ­χού­νται από το φόβο μήπως πέσουν, ώστε να σέρ­νο­νται μια ζωή, νου­θε­τεί τον «άγιο» Καλ­βρύ­των: «Φτά­νει πια ‘Αγιε Καλα­βρύ­των!». Νου­θε­τεί και απο­κα­λύ­πτει το πραγ­μα­τι­κό (αντι­κομ­μου­νι­στι­κό) πρό­σω­πο της Εκκλησίας.

Στυ­λο­βά­της της εξου­σί­ας και κήρυ­κας της «ομο­ψυ­χί­ας» (δηλ. της μοι­ρο­λα­τρι­κής απο­δο­χής της κατά­στα­σης από το λαό) δεν έχα­σε την ευκαι­ρία ο Αμβρό­σιος να ξερά­σει ωμό αντικομμουνισμό:

… «Σεβα­σμιώ­τα­τε, λυπά­μαι, αλλά ο “άθε­ος” Πρω­θυ­πουρ­γός μίλη­σε με περισ­σό­τε­ρη ανθρω­πιά και ευαγ­γε­λι­κή πρα­ό­τη­τα για τους πονε­μέ­νους της πυρ­καϊ­άς από ότι εσείς. Κάλε­σε τον πλη­γω­μέ­νο λαό μας σε ενό­τη­τα και ομο­ψυ­χία, ενώ εσείς εξα­πο­λύ­σα­τε κήρυγ­μα μίσους, κήρυγ­μα αντι­χρι­στια­νι­κό, απάν­θρω­πο. Φτά­νει πια! Δεν είναι ο Χρι­στός μας, αυτός που τάχα εκφρά­ζε­τε. Δεν είναι έτσι η Ορθό­δο­ξη Πίστη μας, τσα­λα­πα­τώ­ντας τον άνθρω­πο, τότε αυτός μετα­τρέ­πει την Πίστη μας σε στε­γνή και στυ­φή ιδε­ο­λο­γία, όπως ήταν ο φασι­σμός, ο ναζι­σμός και ο κομ­μου­νι­σμός. Ορθό­δο­ξη Πίστη ερή­μην του ανθρώ­που ή σε βάρος του ανθρώ­που, δεν υπάρ­χει, δεν χρειά­ζε­ται να υπάρ­χει. Φτά­νει λοι­πόν, άγιε Καλαβρύτων!…»

***

Αρχιε­πί­σκο­πε Ιερώ­νυ­με, δεν είχα­με και δεν έχου­με τη ψευ­δαί­σθη­ση ότι θα ξυρί­σεις αυτό το θλι­βε­ρό υπο­κεί­με­νο, τον Αμβρό­σιο. Πατήρ Νεό­φυ­τε, ίσως άθε­λά σου, μπο­λιά­ζεις ψυχές με ψέμα, προ­σφέ­ρεις αντί­δω­ρο ζυμω­μέ­νο με το όπιο της θρη­σκεί­ας, για να καθη­συ­χά­σεις το ποί­μνιο. Άνθι­με, είσαι η σύγ­χρο­νη, η πιο εκλε­πτυ­σμέ­νη εκδο­χή του Αμβρό­σιου και του προ­κα­τό­χου σου.

Υπο­κρι­τές και φαρι­σαί­οι, «σκά­στε επι­τέ­λους». Στα­μα­τή­στε να προ­σβάλ­λε­τε και να εμπαί­ζε­ται το ποί­μνιό σας. Στα­μα­τή­στε να κοροϊ­δεύ­ε­τε το λαό που δυστυ­χεί και υπο­φέ­ρει, το λαό που πνί­γε­ται, καί­γε­ται, σκο­τώ­νε­ται για τα κέρ­δη των λίγων.

Συνε­πείς εκφρα­στές της απα­τη­λής συνεί­δη­σης των κολα­σμέ­νων και κατα­τρεγ­μέ­νων, αυτού του τόπου, αυτής της Γης, όποιο «ράσο» και αν φορέ­σε­τε στην ίδια, με τον Αμβρό­σιο, κολυ­μπή­θρα του σκο­τα­δι­σμού βαπτι­στή­κα­τε. Με την ίδια αγια­στού­ρα του φόβου, της ενο­χής και της μοι­ρο­λα­τρί­ας ραντί­ζε­ται το λαό. Μερι­μνώ­ντας να μη ξυπνή­σει ποτέ. Να μη σκε­φτεί να διεκ­δι­κή­σει αυτό που του πρέ­πει. Να μη δια­μαρ­τυ­ρη­θεί γι’ αυτό που του συμβαίνει.

_________________________________________________________________________________________________________

Ηρακλής Κακαβάνης —  Δημοσιογράφος — Συγγραφέας. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Από το 1991 έως το 2013 εργάστηκε στον Ριζοσπάστη. Από το 2013 αρθρογραφεί σε διαδικτυακά Μέσα. Από το 2010 συνεργάτης του περιοδικού «Θέματα Παιδείας».
Facebook

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο