Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σκαλίσματα από το παρελθόν που δεν ξεχνιούνται — Συμπληρωματικό και «Υβριδικό» μνημόνιο

 Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Ίσως θα πρέ­πει να τους υπεν­θυ­μί­σου­με κάποιες «ελλεί­ψεις» από το νέο τους μνημόνιο.

Τα μνη­μό­νια τους δεν ήταν ολο­κλη­ρω­μέ­να, είχα­νε μια σει­ρά από σοβα­ρές «ελλεί­ψεις» που θα μπο­ρού­σαν να χρη­σι­μο­ποι­η­θούν σαν άλλοθι.

-Ας ανα­φερ­θού­με σε μερι­κές απ’ αυτές..

1). Τα «ελλείμ­μα­τα» των Μακρο­νη­σιω­τών. Για­τί αντι­στά­θη­καν και δεν απε­δέ­χθη­σαν τον «Νέον Ανα­μορ­φω­τι­κό Παρ­θε­νώ­να», δεν προ­σκύ­νη­σαν, δεν έσκυ­ψαν το κεφά­λι και δεν είπα­νε «σφά­ξε με Αγά μου ν’ αγιάσω».

2). Οι βια­σμέ­νες και βασα­νι­σμέ­νες γυναί­κες των Φυλα­κών Αβέ­ρωφ «εγκλη­μά­τη­σαν» για­τί δεν τους έκα­ναν τα κέφια.

3). Τα μνη­μό­νια έπρε­πε να μιλή­σουν για το «έγκλη­μα» των νεα­ρών Επο­νι­τών του Υμητ­τού και του Μπι­ζα­νί­ου που είχα­νε το θρά­σος να πολε­μή­σουν με τα λια­νο­ντού­φε­κα τους –σαν ίσους προς ίσους- την Ναζι­στι­κή Υπε­ρο­πλία, πλαι­σιω­μέ­νους από Έλλη­νες φου­στα­νε­λο­φό­ρους προδότες.

Επί­σης έπρε­πε να πάρουν θέση και να κατα­δι­κα­στούν παρα­δειγ­μα­τι­κά , τα τέρα­τα, γεν­νή­μα­τα της φύσης όπως ο Άρης‑η Ηλέ­κτρα- ο Μπε­λο­γιάν­νης, ο Πλου­μπί­δης, οι 200 της Και­σα­ρια­νής. Οι νεκροί ερα­στές της Ειρή­νης στις χιο­νι­σμέ­νες κορ­φές των Αγράφων.
…………….
«Έγκλη­μα», οι Αγώ­νες των κολα­σμέ­νων της Γης , για ένα κομ­μά­τι πικρό ψωμί, για μια ηλια­χτί­δα φως, για μια άσπρη μέρα. Φτω­χοί και ρακέν­δυ­τοι, πει­να­σμέ­νοι και διψασμένοι.

«Έγκλη­μα», στην αισθη­τι­κή των καλο­χορ­τα­σμέ­νων κοι­λα­ρά­δων. Μιά­σμα­τα που θέλουν να εξαφανίσουν.

-Ο Κόσμος τους !!! Θέλει αμό­λευ­τη καθα­ρό­τη­τα και διαφάνεια.

Δεν θέλει πλη­βεί­ους και απο­βρά­σμα­τα. Τους θέλουν μόνο να τους υπη­ρε­τούν και να τους πίνουν το αίμα. 

«Εγκλη­μα­τί­ες» όσοι αντι­στά­θη­καν, όσοι αγω­νί­στη­καν, όσοι φυλα­κί­στη­καν, όσοι εξο­ρί­στη­καν, όσοι εξο­ντώ­θη­καν, όσοι απο­τε­φρώ­θη­καν στα κρε­μα­τό­ρια, όσοι στε­ρή­θη­καν το Φως του Ήλιου, το νερό και το ψωμί, όσοι στη­θή­κα­νε μπρο­στά στο εκτε­λε­στι­κό από­σπα­σμα από τους αποι­κιο­κρά­τες καπιταλιστές.

«Έγκλη­μα» των Λαών που δεν υπο­τά­χτη­καν, που δεν κάθι­σαν να τους βγά­λουν τα δόντια με την τανά­λια, να τους ξερι­ζώ­σου­νε τα νύχια με τις πέν­σες και να τους στρί­ψου­νε το λαρύγγι.
……………..
«Έγκλη­μα», το κάθε ξεσή­κω­μα, το φύση­μα του ελεύ­θε­ρου αγέ­ρα, το τιτί­βι­σμα των που­λιών, το βέλα­σμα των προβάτων.

«Έγκλη­μα», η διαρ­κής επα­νά­στα­σης φυτών και λουλουδιών.

-Κι έχω πολ­λά τέτοια «εγκλή­μα­τα» να σας Ιστο­ρή­σω. Αλλά αρκε­τά ως εδώ…!

Για­τί οι Λαοί κάνου­νε τα δικά τους μνη­μό­νια, έχου­νε πολ­λά ράμ­μα­τα για τη γού­να τους!!!

_________________________________________________________________________________________________________

Ο Βασίλης Λιόγκαρης γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς πρόσφυγες, εργάτες, πολυφαμελίτες. Έζησε στα πρώτα παιδικά του χρόνια τη λαίλαπα της κατοχής και μεταφέρει τις τραυματικές αυτές εμπειρίες στα γραφτά του. Σπούδασε θέατρο και για ένα διάστημα δούλεψε σ’ αυτό. Αργότερα απορροφήθηκε από την παραγωγική διαδικασία όπου εργάστηκε σε διάφορες βιομηχανίες. Ο Βασίλης Λιόγκαρης είναι συγγραφέας της γενιάς και της τάξης του. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο