Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σκότωσε την Γαρυφαλλιά για ασήμαντη αφορμή — «Σκληρότητα στην εκτέλεση και μεθοδικότητα στην απόκρυψη του εγκλήματος»

Ύπο­πτός τέλε­σης νέων αδι­κη­μά­των ο δρά­στης της δολο­φο­νί­ας της Γαρυ­φαλ­λιάς, έκρι­ναν ανα­κρι­τής και εισαγ­γε­λέ­ας. Στο ένταλ­μα προ­σω­ρι­νής κρά­τη­σης είναι κατα­πέλ­της για τον 30χρονο καθ’ ομο­λο­γί­αν δολο­φό­νο στην οποίο κατα­λο­γί­ζουν σκλη­ρό­τη­τα την τέλε­ση του εγκλή­μα­τος και μεθο­δι­κό­τη­τα στην από­κρυ­ψή του.

«Για ασή­μα­ντη αφορ­μή (λογο­μα­χία) ένιω­σε προ­σβε­βλη­μέ­νος και εξα­πέ­λυ­σε δολο­φο­νι­κή επί­θε­ση κατά ενός ατό­μου από το στε­νό του περι­βάλ­λον, το οποίο ήταν σωμα­τι­κά πιο αδύ­να­μο από τον ίδιο (χτυ­πή­μα­τα, μεθο­δευ­μέ­νο σπρώ­ξι­μο σε βρα­χώ­δη από­κρη­μνο γκρε­μό). Εν συνε­χεία, προ­έ­βη σε λελο­γι­σμέ­νες ενέρ­γειες ήτοι την απο­μά­κρυν­ση από το σημείο, επι­με­λής από­κρυ­ψη και απο­φυ­γή επι­κοι­νω­νί­ας του με τις αρχές, οργα­νω­μέ­νη εξα­φά­νι­ση απο­δει­κτι­κών στοι­χεί­ων (κινη­τά τηλέ­φω­να), ενέρ­γειες που δεί­χνουν άκρως ψύχραι­μη συμπε­ρι­φο­ρά», ανα­φέ­ρε­ται στη γνω­μο­δό­τη­ση της εισαγ­γε­λι­κής λει­τουρ­γού για την ποι­νι­κή μετα­χεί­ρι­ση του κατηγορούμενου.

Παράλ­λη­λα επι­ση­μαί­νει ότι «ο κατη­γο­ρού­με­νος είναι ένα ευέ­ξα­πτο άτο­μο το οποίο για ασή­μα­ντο λόγο είναι έτοι­μο να προ­ξε­νή­σει μη ανα­στρέ­ψι­μη βλά­βη σε συνάν­θρω­πό του και δη σε άτο­μο του στε­νού του περι­βάλ­λο­ντος, τα οποία αυτός θεω­ρεί ότι τον προ­σβάλ­λουν, τον αμφι­σβη­τούν ή τον μειώ­νουν, καθι­στώ­ντας στον επι­κίν­δυ­νο για διά­πρα­ξη νέων αδι­κη­μά­των». Άλλω­στε, όπως ο ίδιος ανα­φέ­ρει στην απο­λο­γία του ενώ­πιον των αρμο­δί­ων προ­α­να­κρι­τι­κών υπαλ­λή­λων «με είχε νευ­ριά­σει και την σκό­τω­σα, ένιω­σα δηλα­δή ότι με υπο­βι­βά­ζει, γι’ αυτό και έχα­σα τον έλεγχο».

Η εισαγ­γε­λι­κή λει­τουρ­γός γνω­μο­δό­τη­σε υπέρ της προ­φυ­λά­κι­σης του κατη­γο­ρού­με­νου, συμ­φω­νώ­ντας με την άπο­ψη του ανα­κρι­τή πως ο 30χρονος πρέ­πει να οδη­γη­θεί στη φυλα­κή: «Γνω­μο­δο­τού­με υπέρ της επι­βο­λής της προ­σω­ρι­νής κρά­τη­σης διό­τι από τα ιδιαί­τε­ρα χαρα­κτη­ρι­στι­κά της πρά­ξης κρί­νου­με ότι αν αφε­θεί ελεύ­θε­ρος είναι πολύ πιθα­νό να δια­πρά­ξει και άλλα εγκλή­μα­τα» ‚ανα­φέ­ρε­ται στη γνωμοδότηση.

«Εθίγη ο εγωισμός του»

Κατα­πέλ­της για τον 30χρονο είναι και το σκε­πτι­κό του εντάλ­μα­τος προ­σω­ρι­νής κράτησης.

«Ο κατη­γο­ρού­με­νος δια­πλη­κτί­στη­κε επα­νει­λημ­μέ­νως με την θανού­σα με την οποία δια­τη­ρού­σε ερω­τι­κό δεσμό, εξε­μά­νη διό­τι έφυ­γε ο εγω­ι­σμός του («δια­φω­νού­σαν για τα πάντα», τον «εκνεύ­ρι­σε», τον «επέ­κρι­νε», τον «μάλω­νε», δεν τον «σεβό­ταν», τον «ειρω­νευό­ταν»), οδή­γη­σε το όχη­μα στο οποίο επέ­βαι­νε και η θανού­σα πλη­σί­ον γκρε­μού και όταν η θανού­σα εξήλ­θε καλώ­ντας σε βοή­θεια, την χτύ­πη­σε στο κεφά­λι και την έσπρω­ξε δύο φορές προ­κει­μέ­νου να πέσει στον γκρε­μό και να σκο­τω­θεί, όπερ και εγέ­νε­το. Ακο­λού­θως, έσυ­ρε και εγκα­τέ­λει­ψε την θανού­σα στη θάλασ­σα, δεν ειδο­ποί­η­σε τις αρχές ή ασθε­νο­φό­ρο για τις πρώ­τες βοή­θειες, πέτα­ξε το σακί­διο με τα προ­σω­πι­κά είδη – ατο­μι­κά στοι­χεία στη θάλασ­σα ώστε να εξα­φα­νί­σει τα ίχνη- κολύ­μπη­σε αντί­θε­τα από το σημείο του συμ­βά­ντος ώστε να παρα­πλα­νή­σει τις αρχές και να δια­φύ­γει την σύλ­λη­ψη και εξα­φά­νι­σε και το δικό του κινη­τό τηλέ­φω­νο και της θανού­σης (ούτε ευρέ­θη­σαν ούτε κάνει λόγο για αυτά) ενώ προ­κύ­πτει ότι η θανού­σα έστελ­νε μηνύ­μα­τα και στο σακί­διο του κατη­γο­ρου­μέ­νου ανευ­ρέ­θη power bank μαύ­ρο για φόρ­τι­ση κινη­τού τηλε­φώ­νου, ώστε να απο­κρύ­ψει απο­δει­κτι­κό υλικό».

Για το λόγο αυτό, ο ανα­κρι­τής Νάξου κατα­λή­γει πως όλα αυτά «μαρ­τυ­ρούν ότι αφε­νός θίγει ο εγω­ι­σμός του κατη­γο­ρου­μέ­νου έστω και για ασή­μα­ντη αφορ­μή ‑εν προ­κει­μέ­νω ήταν εσφαλ­μέ­νη κατεύ­θυν­ση καθο­δόν προς αναψυχή‑, αυτός δεν διστά­ζει να αφαι­ρέ­σει ανθρώ­πι­νη ζωή οικεί­ου του με σκλη­ρό­τη­τα στην εκτέ­λε­ση και μεθο­δι­κό­τη­τα στην από­κρυ­ψη του εγκλή­μα­τος».

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο