Σοσιαλιστικό Κίνημα Καζακστάν: Ζήτημα διατήρησης της αυτοτέλειας του κομμουνιστικού κινήματος η στάση του απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο

Χαι­ρε­τί­ζου­με τους συμ­με­τέ­χο­ντες στη Συνά­ντη­ση και ευχα­ρι­στού­με το ΚΚ Κού­βας για την πρό­σκλη­ση να λάβου­με μέρος σε αυτήν την εκδή­λω­ση. Στη­ρί­ζου­με επί­σης τον δίκαιο αγώ­να του ηρω­ι­κού λαού της Κούβας!

Κατά τη γνώ­μη μας, πλη­σιά­ζει πράγ­μα­τι η ώρα της αλή­θειας, όταν, ακρι­βώς στο ζήτη­μα του πολέ­μου και της ειρή­νης, θα υπάρ­ξει μια θεμε­λιώ­δης ιδε­ο­λο­γι­κή οριο­θέ­τη­ση στο Διε­θνές Κομ­μου­νι­στι­κό Κίνη­μα. Σε μια κατά­στα­ση όπου οι ΗΠΑ χάνουν τις θέσεις τους και προ­σπα­θούν με κάθε μέσο να δια­τη­ρή­σουν την ηγε­μο­νία τους στον κόσμο, οι λαοί βρέ­θη­καν και πάλι αντι­μέ­τω­ποι με την απει­λή του Γ’ Παγκο­σμί­ου Πολέμου.

Είμα­στε βέβαιοι ότι σε συν­θή­κες απου­σί­ας της Σοβιε­τι­κής Ενω­σης και του σοσια­λι­στι­κού στρα­το­πέ­δου μετά τις αντε­πα­να­στα­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες που έχουν επέλ­θει, η σημε­ρι­νή δια­πά­λη έχει καθα­ρά ιμπε­ρια­λι­στι­κό χαρα­κτή­ρα και αφο­ρά την ανα­κα­τα­νο­μή των σφαι­ρών επιρ­ρο­ής, των αγο­ρών και διε­ξά­γε­ται για την πρω­το­κα­θε­δρία στο παγκό­σμιο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα. Ως εκ τού­του, η τρέ­χου­σα αντι­πα­ρά­θε­ση θα πρέ­πει να θεω­ρη­θεί ως αγώ­νας για ηγε­μο­νία μετα­ξύ των ΗΠΑ και της Κίνας, και άλλων παι­κτών, και όχι ως μια πάλη μετα­ξύ καπι­τα­λι­σμού και σοσια­λι­σμού, όπως προ­σπα­θούν να την παρου­σιά­σουν ορισμένοι.

Αντί­στοι­χα, όλοι οι πόλε­μοι στον κόσμο, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των συγκρού­σε­ων στον μετα­σο­βιε­τι­κό χώρο, πηγά­ζουν πλέ­ον από τη φύση του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος και δεν μπο­ρούν να χαρα­κτη­ρι­στούν δίκαιοι. Από αυτήν την άπο­ψη, τα Κομ­μου­νι­στι­κά και Εργα­τι­κά Κόμ­μα­τα δεν μπο­ρούν να πάρουν τη μία ή την άλλη πλευ­ρά σε αυτές τις συγκρού­σεις και να υπο­στη­ρί­ξουν τη μια ή την άλλη ιμπε­ρια­λι­στι­κή πλευ­ρά, δίνο­ντάς τους ανά­λο­γα τις ιδιό­τη­τες ενός πιο «προ­ο­δευ­τι­κού», εθνι­κά προ­σα­να­το­λι­σμέ­νου ή απε­λευ­θε­ρω­τι­κού πολέμου.

Είναι ζήτη­μα δια­τή­ρη­σης της αυτο­τέ­λειας του κομ­μου­νι­στι­κού και εργα­τι­κού κινή­μα­τος να απο­τρα­πεί η διο­λί­σθη­ση στον σοσιαλ­σο­βι­νι­σμό, όπως συνέ­βη με τα κόμ­μα­τα της 2ης Διε­θνούς, τα οποία κατέρ­ρευ­σαν λόγω της υπο­στή­ρι­ξης που έδω­σαν στις κυβερ­νή­σεις των χωρών τους στην έναρ­ξη του Α’ Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου. Η Ιστο­ρία μπο­ρεί να επα­να­λη­φθεί και σε αυτήν την περί­πτω­ση, όταν ένα πλή­θος Κομ­μου­νι­στι­κών, σοσια­λι­στι­κών και αρι­στε­ρών κομ­μά­των προ­σπα­θούν να δικαιο­λο­γή­σουν την ιμπε­ρια­λι­στι­κή σφα­γή, που διε­ξά­γε­ται προς το συμ­φέ­ρον των αστι­κών τους τάξε­ων και για χάρη της δια­τή­ρη­σης του καπι­τα­λι­στι­κού συστήματος.

Οπως είναι φυσι­κό, σε συν­θή­κες δια­πά­λης για τη δια­τή­ρη­ση της πρω­το­κα­θε­δρί­ας, ο ίδιος ο ιμπε­ρια­λι­σμός των ΗΠΑ συμ­με­τέ­χει ενερ­γά στην εξα­πό­λυ­ση τοπι­κών πολέ­μων, δημιουρ­γώ­ντας όλο και περισ­σό­τε­ρες νέες απει­λές, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της πρώ­ην Σοβιε­τι­κής Κεντρι­κής Ασί­ας. Φυσι­κά, από την πλευ­ρά μας, παλεύ­ου­με ενερ­γά ενά­ντια στις προ­σπά­θειες του ΝΑΤΟ να κινη­θεί προς τα ανα­το­λι­κά, αντι­τασ­σό­μα­στε στη συμ­φω­νία στρα­τιω­τι­κής συνερ­γα­σί­ας του 2018 με τις ΗΠΑ, που συνή­ψε ο Πρό­ε­δρος Ναζαρ­μπά­γιεφ, και προ­βλέ­πει τη δυνα­τό­τη­τα κατα­σκευ­ής αμε­ρι­κα­νι­κής στρα­τιω­τι­κής βάσης στην ακτή της Κασπί­ας Θάλασσας.

Πριν από δύο χρό­νια, μαζί με τρία άλλα κόμ­μα­τα του SolidNet, δημιουρ­γή­σα­με έναν διε­θνή συνα­σπι­σμό για την απα­γό­ρευ­ση των βιο­λο­γι­κών όπλων και το κλεί­σι­μο των αμε­ρι­κα­νι­κών στρα­τιω­τι­κών βιο­λο­γι­κών εργα­στη­ρί­ων. Μόνο στο Καζακ­στάν υπάρ­χουν 6 τέτοιες εγκα­τα­στά­σεις και ένα άλλο εργα­στή­ριο υψη­λού βαθ­μού προ­στα­σί­ας κατα­σκευά­ζε­ται με υπό­γεια απο­θή­κευ­ση των πιο επι­κίν­δυ­νων παθο­γό­νων από όλο τον κόσμο, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των πυρε­τών από τη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή. Ολες αυτές οι εγκα­τα­στά­σεις θα πρέ­πει να θεω­ρού­νται ως στρα­τιω­τι­κές βάσεις των ΗΠΑ, δημιουρ­γώ­ντας απει­λές τόσο για τον τοπι­κό πλη­θυ­σμό όσο και για τις γει­το­νι­κές Ρωσία και Κίνα.

Είμα­στε επί­σης αντί­θε­τοι στην ενί­σχυ­ση του νέου ιμπε­ρια­λι­στι­κού μπλοκ στο πλαί­σιο του Οργα­νι­σμού Τουρ­κι­κών Κρα­τών, που ιδρύ­θη­κε στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη τον περα­σμέ­νο Νοέμ­βρη υπό την αιγί­δα της Τουρ­κί­ας, μιας χώρας του ΝΑΤΟ που τώρα κάνει την οικο­νο­μι­κή και πολι­τι­κή της επέ­κτα­ση στο Καζακ­στάν, στο Ουζ­μπε­κι­στάν, στην Κιρ­γι­ζία και το Τουρ­κμε­νι­στάν. Δεδο­μέ­νου ότι υπο­γρά­φο­νται νέες συμ­φω­νί­ες για τη στρα­τιω­τι­κή συνερ­γα­σία και την σύστα­ση επι­χει­ρή­σε­ων για την παρα­γω­γή τουρ­κι­κών όπλων, διε­ξά­γο­νται κοι­νές στρα­τιω­τι­κές ασκή­σεις και αξιω­μα­τι­κοί εκπαι­δεύ­ο­νται στα τουρ­κι­κά πανε­πι­στή­μια, σύμ­φω­να με τα πρό­τυ­πα του ΝΑΤΟ, ως μέρος του σχε­δί­ου για τη δημιουρ­γία ενός ενιαί­ου στρα­τού του «Του­ράν».

Αλλά η ανά­πτυ­ξη του παντουρ­κι­σμού και του πανι­σλα­μι­σμού στο Καζακ­στάν και στην περιο­χή συνο­λι­κά, που ενι­σχύ­ουν τα εθνι­κι­στι­κά κινή­μα­τα, τη ρωσο­φο­βία και τις φασι­στι­κές οργα­νώ­σεις, είναι μεγά­λος κίν­δυ­νος, αφού παραρ­τή­μα­τα της τουρ­κι­κής νεο­να­ζι­στι­κής οργά­νω­σης «Γκρί­ζοι Λύκοι» λει­τουρ­γούν σε όλες τις χώρες της Κεντρι­κής Ασίας.

Παράλ­λη­λα, η κυβέρ­νη­ση του Καζακ­στάν και άλλων χωρών της περιο­χής ακο­λου­θούν μια πολι­τι­κή ολο­κλη­ρω­τι­κής απο­κομ­μου­νι­στι­κο­ποί­η­σης και απο­κα­τά­στα­σης των συμ­με­τε­χό­ντων στις αντι­σο­βιε­τι­κές εξε­γέρ­σεις και των εθνι­κών μονά­δων «SS» και της Wehrmacht, που πολέ­μη­σαν ενά­ντια στη Σοβιε­τι­κή Ενωση.

Ταυ­τό­χρο­να, θέλου­με να υπε­ρα­σπι­στού­με τις εργα­τι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις που έγι­ναν στο Καζακ­στάν φέτος στις αρχές Γενά­ρη. Στη χώρα μας, για πρώ­τη φορά, σε κατά­στα­ση απα­γό­ρευ­σης των ανε­ξάρ­τη­των συν­δι­κα­λι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε γενι­κή απερ­γία κατά των ξένων εξο­ρυ­κτι­κών εται­ρειών. Η κινη­τή­ριος δύνα­μη πίσω από αυτές τις κινη­το­ποι­ή­σεις ήταν η βιο­μη­χα­νι­κή εργα­τι­κή τάξη, η οποία στη συνέ­χεια υπο­στη­ρί­χθη­κε από τα πιο εξα­θλιω­μέ­να κοι­νω­νι­κά στρώ­μα­τα, τους νέους εσω­τε­ρι­κούς μετα­νά­στες, ανέρ­γους, που συμ­με­τεί­χαν μαζι­κά σε συγκε­ντρώ­σεις και δια­δη­λώ­σεις με μια κοι­νω­νι­κή ατζέ­ντα διεκδικήσεων.

Ο κόσμος εξε­γέρ­θη­κε ενά­ντια στο καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα που εφαρ­μό­στη­κε στο Καζακ­στάν τις τελευ­ταί­ες τρεις δεκα­ε­τί­ες με τη συμ­με­το­χή του Ναζαρ­μπά­γιεφ, πρώ­ην Α’ Γραμ­μα­τέα του ΚΚ Καζακ­στάν. Δεν είναι περί­ερ­γο που η Μάρ­γκα­ρετ Θάτσερ τον επαί­νε­σε κάπο­τε και τον απο­κά­λε­σε ως τον καλύ­τε­ρο μαθη­τή της μετα­ξύ των Προ­έ­δρων στον μετα­σο­βιε­τι­κό χώρο. Αλλω­στε, τα δύο τρί­τα της εξο­ρυ­κτι­κής βιο­μη­χα­νί­ας και των κοι­τα­σμά­των έπε­σαν στα χέρια αμε­ρι­κα­νι­κών, βρε­τα­νι­κών και ευρω­παϊ­κών εταιρειών.

Αυτές οι μαζι­κές δια­δη­λώ­σεις, κατά των οποί­ων χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε ο στρα­τός, και ως απο­τέ­λε­σμα συνε­λή­φθη­σαν 10.000 άνθρω­ποι και σκο­τώ­θη­καν 238, δεν μπο­ρούν να χαρα­κτη­ρι­στούν από­πει­ρα «έγχρω­μης επα­νά­στα­σης». Μάλι­στα, ήδη στις 6 Γενά­ρη, το αμε­ρι­κα­νι­κό υπουρ­γείο Εξω­τε­ρι­κών τάχθη­κε υπέρ του υπάρ­χο­ντος καθε­στώ­τος στο Καζακ­στάν, όπως και οι αρχές της ΕΕ, καθώς και η ηγε­σία της Ρωσί­ας, της Κίνας και της Τουρ­κί­ας. Ηταν δηλα­δή μια πραγ­μα­τι­κή εκδή­λω­ση της αστι­κής ταξι­κής αλλη­λεγ­γύ­ης στον αγώ­να ενά­ντια στο μαζι­κό κίνη­μα των εργα­ζο­μέ­νων και των λαϊ­κών στρωμάτων.

Οι ιμπε­ρια­λι­στές παί­κτες και οι εξο­ρυ­κτι­κές εται­ρεί­ες ενδια­φέ­ρο­νταν συλ­λο­γι­κά για τη δια­τή­ρη­ση του status quo και του σημε­ρι­νού συστή­μα­τος με επι­κε­φα­λής τον εν ενερ­γεία Πρό­ε­δρο. Δια­μορ­φώ­θη­κε μια σπά­νια, για τις μέρες μας, συναί­νε­ση μετα­ξύ αντα­γω­νι­στι­κών κέντρων, προ­κει­μέ­νου να δια­σφα­λι­στεί η στα­θε­ρό­τη­τα του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος στο σύνο­λό της και να δια­τη­ρη­θεί η απρό­σκο­πτη πρό­σβα­ση στις πρώ­τες ύλες αυτής της περιο­χής, ιδιαί­τε­ρα. Η είσο­δος στη χώρα στρα­τευ­μά­των του Οργα­νι­σμού του Συμ­φώ­νου Συλ­λο­γι­κής Ασφά­λειας (ΟΣΣΑ) χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε μόνο ως μέσο δια­τή­ρη­σης αυτού του status quo προς το συμ­φέ­ρον των πολυ­ε­θνι­κών εται­ρειών εξόρυξης.

Δυστυ­χώς, ορι­σμέ­να Κομ­μου­νι­στι­κά Κόμ­μα­τα και «αρι­στε­ρά» κινή­μα­τα στον κόσμο βρέ­θη­καν στο πλευ­ρό του πολι­τι­κού καθε­στώ­τος του Καζακ­στάν, επα­να­λαμ­βά­νο­ντας τα «παρα­μύ­θια» για «έγχρω­μες επα­να­στά­σεις» και αγνο­ώ­ντας εντε­λώς την ταξι­κή φύση των κινη­το­ποι­ή­σε­ων. Με αυτόν τον τρό­πο διέ­δι­δαν την αστι­κή προπαγάνδα.

Σε αυτό το πλαί­σιο, μετά από κάλε­σμα του ΚΚΕ και των κομ­μά­των που προ­σχώ­ρη­σαν σε αυτό, κυκλο­φό­ρη­σε μια Κοι­νή Ανα­κοί­νω­ση, την οποία υπο­στή­ρι­ξαν περισ­σό­τε­ρα από 40 Κομ­μου­νι­στι­κά και Εργα­τι­κά Κόμ­μα­τα, με την οποία εκφρά­στη­κε αλλη­λεγ­γύη στους αγω­νι­ζό­με­νους εργα­ζό­με­νους και στις λαϊ­κές μάζες του Καζακ­στάν, γεγο­νός που απο­τέ­λε­σε πραγ­μα­τι­κό παρά­δειγ­μα ταξι­κής στά­σης από θέσεις αρχών, καθώς και μαρ­ξι­στι­κής ανά­λυ­σης. Με αυτόν τον τρό­πο, οι Ελλη­νες κομ­μου­νι­στές έδω­σαν ένα παρά­δειγ­μα της σημα­σί­ας που απο­κτά η υπο­στή­ρι­ξη των ταξι­κών κινη­το­ποι­ή­σε­ων. Θέλου­με να ευχα­ρι­στή­σου­με όλα αυτά τα 40 και πλέ­ον κόμματα!

Πλέ­ον αρχί­ζου­με να νομι­μο­ποιού­με τις δρα­στη­ριό­τη­τές μας και προ­σπα­θού­με να κατα­γρα­φεί το Κόμ­μα μας, λαμ­βά­νο­ντας υπό­ψη το γεγο­νός ότι το τελευ­ταίο και παλαιό­τε­ρο αντι­πο­λι­τευό­με­νο ΚΚ Καζακ­στάν έκλει­σε με από­φα­ση του Ανω­τά­του Δικα­στη­ρί­ου το 2015.

Καθή­κον μας είναι να υπο­στη­ρί­ξου­με τη δημιουρ­γία ταξι­κών συν­δι­κά­των, να επε­ξερ­γα­στού­με ένα επα­να­στα­τι­κό πρό­γραμ­μα πάλης και επί­σης να δεί­ξου­με στους εργά­τες και στα λαϊ­κά στρώ­μα­τα ότι ο σοσια­λι­σμός είναι η μόνη εναλ­λα­κτι­κή που αντα­να­κλά τα συμ­φέ­ρο­ντά τους.

Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από τον «Ριζο­σπά­στη του Σαββατοκύριακου».

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα