Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //
Αισθητήρες ακτινοβολίας στη Στοκχόλμη κατέγραψαν αυξημένα επίπεδα διαφόρων ραδιενεργών ουσιών που παράγονται κατά τη διάρκεια της πυρηνικής σχάσης. Η πηγή είναι προς το παρόν άγνωστη, αλλά πιθανότατα βρίσκεται κάπου γύρω από τη Βαλτική Θάλασσα. Τα επίπεδα δεν αποτελούν κίνδυνο για τον άνθρωπο ή το περιβάλλον. Δίνουν όμως λαβή για πολιτικές σκοπιμότητες.
Η Οράνωση για την Συνθήκη Πλήρης Απαγόρευσης των Πυρηνικών Δοκιμών (CTBTO) παρακολουθεί με ένα δίκτυο εκατοντάδων σταθμών μέτρησης σε διάφορες τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο την πιθανότητα διεξαγωγής πυρηνικής δοκιμής ή άλλη πυρηνική δραστηριότητα
Στις 22 και 23 Ιουνίου, ένας από τους σταθμούς μέτρησης στη Στοκχόλμη κατέγραψε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα τριών ειδών ραδιενεργών σωματιδίων, όπως σημείωσε επίσης και η Σουηδική Αρχή Προστασίας από Ακτινιβολία. Αυτά τα σωματίδια μπορούν να μεταφερθούν σε μεγάλες εκτάσεις από τον άνεμο, καθιστώντας δύσκολη την αξιοποίηση της πηγής προέλευσης.
«Δεν έχουμε καμία απάντηση σήμερα ως προς το από πού προέρχεται η ακτινοβολία», δηλώνει η Pernilla Soper, εκπρόσωπος Τύπου της Σουηδικής Αρχής. Οι ραδιενεργές ουσίες που μετρήθηκαν ήταν καίσιο-134, καίσιο-137, κοβάλτιο-60 και ρουθήνιο-103.
Η Pernilla Soper τονίζει πως η Αρχή Προστασίας αντέδρασε στο συνδυασμό των ουσιών που είναι ασυνήθιστες.
“Είναι ένας συνδυασμός που συνήθως δεν ανιχνεύουμε και υποδηλώνει ότι είναι κάποιο είδος πυρηνικής δραστηριότητας, δηλαδή, από πυρηνικούς σταθμούς”, λέει ο Pernilla Soper.
Στην ερώτηση της Σουηδικής εφημερίδας DN αν θα μπορούσε να είναι ακτινοβολία από ένα πυρηνικό εργοστάσιο απαντά:
“Αυτό μπορεί να ισχύει, οι ουσίες αυτές σχηματίζονται σε αυτό το είδος της δραστηριότητας. Αλλά δεν ξέρουμε σε ποια χώρα συνέβη αυτό.
Ο επικεφαλής της CTBTO, Lassina Zerbo, γράφει στο Twitter ότι τα σωματίδια μπορεί να έχουν εξαπλωθεί από την αρχική τοποθεσία για έως και 72 ώρες πριν ανακαλυφθούν. Ούτε μπορεί η CTBTO να καθορίσει την ακριβή θέση. Αλλά αυτό συνέβη σε μια περιοχή, που είναι με πορτοκαλί χρώμα στον χάρτη, και καλύπτει τμήματα της Δανίας, της Νορβηγίας, της Σουηδίας, της Φινλανδίας, των τριών χωρών της Βαλτικής και τμημάτων της δυτικής Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένης της Αγίας Πετρούπολης.
(22 /23 June 2020, RN #IMS station SEP63 #Sweden🇸🇪 detected 3isotopes; Cs-134, Cs-137 & Ru-103 associated w/Nuclear fission @ higher[ ] than usual levels (but not harmful for human health). The possible source region in the 72h preceding detection is shown in orange on the map). Lassina Zerbo
Αν και πρόκειται για προϊόντα πυρηνικής σχάσης, η CTBTO πιστεύει επίσης ότι δεν προέρχεται από στρατιωτική πηγή, αλλά από πυρηνικό σταθμό.
Επειδή τα επίπεδα που μετρώνται είναι τόσο χαμηλά, δεν υπάρχει κίνδυνος για τον άνθρωπο ή το περιβάλλον.
«Τα επίπεδα είναι δέκα εκατομμύρια φορές κάτω από οποιοδήποτε επίπεδο για ανάληψη προστατευτικής δράσης», καταλήγει η Pernilla Soper.
Η πολιτική εκμετάλλευση του γεγονότος έχει όμως αρχίσει. Ήδη η Σουηδική τηλεόραση μεταδίδει, επικαλούμενη Ολλανδικές πηγές, χωρίς να τις προσδιορίζει, πως η υποψία πέφτει στην Ρωσία ενώ και η ίδια η Σουηδία διαθέτει πυρηνικούς σταθμούς Ενέργειας.
Το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων TASS, όπως αναφέρουν σε δημοσίευμά τους οι New York Times σημειώνει πως δεν υπάρχουν αναφορές για κανένα πρόβλημα στα εργοστάσια στα βορειοδυτικά της Ρωσίας.
Ο πυρηνικός σταθμός του Λένιγκραντ κοντά στην Αγία Πετρούπολη και αυτό του Κόλα στο Μουρμάνσκ, «εργάζονται κανονικά και τα επίπεδα ραδιενέργειας είναι φυσιολογικά», όπως δήλωσε αξιωματούχος του κρατικού φορέα διαχείρισης πυρηνικής ενέργειας Rosenergoatom στο TASS .
Στοιχεία της Σουηδικής Αρχής Προστασίας
Μέτρηση ακτινοβολίας.
Εξ ονόματος της Σουηδικής Αρχής Προστασίας από Ακτινοβολία, το Σουηδικό Ινστιτούτο Αμυντικών Ερευνών (FOI) μετρά τακτικά τη συγκέντρωση ραδιενεργών ουσιών στον αέρα. Ο εξοπλισμός που χρησιμοποιείται είναι πολύ ευαίσθητος και ακόμη και τα πολύ χαμηλά επίπεδα δίνουν μετρήσεις. Μέχρι σήμερα, έχουν σημειωθεί τρία μεγάλα πυρηνικά ατυχήματα στον κόσμο: το Χάρισμπουργκ (ΗΠΑ) το 1979, το Τσερνομπίλ (νυν Ουκρανία) το 1986 και η Φουκουσίμα (Ιαπωνία) το 2011.
Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία. Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.