Σουηδία: “Πράσινες” ψευδαισθήσεις και μπίζνες με την αιολική ενέργεια

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Η γονα­τι­σμέ­νη οικο­νο­μι­κά επαρ­χία της τερά­στιας έκτα­σης της Σου­η­δί­ας που είναι 3 φορές πιο μεγά­λη από την Ελλά­δα βρή­κε στις ανε­μο­γεν­νή­τριες την “σωτη­ρία” της.

Καλο­δέ­χε­ται και κάπου ακό­μη παρα­κα­λά­ει με απο­φά­σεις των Δημο­τι­κών Συμ­βου­λί­ων να γίνουν επεν­δύ­σεις σε αιο­λι­κή ενέρ­γεια που κατά τα άλλα είναι φιλι­κή στο περι­βάλ­λον ή πιο φιλι­κή από τις ορυ­κτές πηγές ενέρ­γειας. Με την ψευ­δαί­σθη­ση ότι θα φέρει απα­σχό­λη­ση και έσο­δα. Σε ποια κοι­νω­νία όμως είναι πιο φιλική;

Εκα­το­ντά­δες χιλιό­με­τρα δρό­μων ξέσκι­σαν την φύση, εκα­το­ντά­δες χιλιό­με­τρα δικτύ­ων έσκα­ψαν την γη και συνε­χί­ζουν. Εκα­το­ντά­δες γεω­τρή­σεις και τσι­με­ντε­νέ­σεις στο βυθό της θάλασ­σας. Ο στό­χος μεγά­λος: σε 20 χρό­νια το 50% της ενέρ­γειας να προ­έρ­χε­ται από καθα­ρές πηγές. Μόνο που μεγά­λοι εργο­λά­βοι ανέ­λα­βαν τις κατα­σκευ­ές. Έφε­ραν οικο­δό­μους και τεχνι­κούς από την Πολω­νία, από την Εσθο­νία και αλλού με μερο­κά­μα­τα της ξεφτί­λας και μεσαιω­νι­κές εργα­σια­κές συν­θή­κες που ζού­σαν και ζουν σε εγκα­τα­λειμ­μέ­να ερεί­πια. Πολ­λοί είναι απλή­ρω­τοι ακόμη.

Όταν χτι­στεί το πάρ­κο χρειά­ζο­νται μόνο 2–3 άτο­μα προ­σω­πι­κό για να το συντηρεί. 

Η υπό­λοι­πη Σου­η­δία δεν έχει ιδέα τι γίνε­ται στα δάση της. Το κρά­τος επι­δο­τεί τους επι­χει­ρη­μα­τί­ες με “πρά­σι­να” δισε­κα­τομ­μύ­ρια και τους χτί­ζει και τα δίκτυα μετα­φο­ράς ηλε­κτρι­κού ρεύ­μα­τος. Ο επι­χει­ρη­μα­τί­ας μοι­ρά­ζει το 0,5% του κέρ­δους στην τοπι­κή κοινωνία. 

Ποτέ δεν παρου­σιά­ζουν κέρ­δος οι οφ-σορ που στή­νουν οι μεγά­λοι εργο­λά­βοι ενέρ­γειας. Είναι άλλω­στε οι ίδιες μεγά­λες εται­ρεί­ες- μονο­πώ­λια που κατέ­χουν και την “βρώ­μι­κη” και την “καθα­ρή” ενέργεια. 

Ταυ­τό­χρο­να ο κατα­να­λω­τής πλη­ρώ­νει ακρι­βό­τε­ρα το ρεύ­μα όταν δια­λέ­γει “καθα­ρή” ενέρ­γεια στο συμ­βό­λαιο. Έτσι χρη­μα­το­δο­τεί άμε­σα την επέν­δυ­ση και την κερδοφορία.

 Δεν θα ανα­φέ­ρου­με ότι και η αιο­λι­κή ενέρ­γεια προ­κα­λεί επι­πτώ­σεις στο περι­βάλ­λον. Ότι κρα­τά­ει μόνο 20–25 χρό­νια μια ανε­μο­γεν­νή­τρια και πρέ­πει να αντικατασταθεί. 

Θα ανα­φέ­ρου­με μόνο πως οι ειδι­κοί εκτι­μούν ότι πρέ­πει να χτι­στούν 500 με 1000 αιο­λι­κά πάρ­κα για να αντι­κα­τα­στή­σουν ένα υδροη­λε­κτρι­κό φράγ­μα ή μια μονά­δα άλλης ενέργειας.

Κατα­λα­βαί­νου­με τι γίνε­ται και τι θα γίνει στο μέλ­λον και με ποιο τρό­πο στα βου­νά μας, στη θάλασ­σα, στο φυσι­κό περι­βάλ­λον αν πετύ­χουν τα Σχέ­δια των “πρά­σι­νων” επι­χει­ρη­μα­τιών, της ΕΕ και των κυβερ­νή­σε­ων. Το είδαν πρό­σφα­τα και οι κάτοι­κοι της Τήνου άλλωστε.

Πάνος Αλεπλιώτης

Εργά­στη­κε σαν γεω­λό­γος, περι­βαλ­λο­ντο­λό­γος και χωρο­τά­κτης στην Ελλά­δα και στην Σου­η­δία. Δημο­τι­κός σύμ­βου­λος Πυλαί­ας Θεσ­σα­λο­νί­κης 87/90 και 99/2002. Αντι­δή­μαρ­χος Πυλαί­ας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.