Τ΄ήταν πρώτα
Πριν να φέξει;
Πνεύμα, βόηθα!
Δες τη λέξη!
“Εν αρχή ην ο Έρως
Πάντα δι΄αυτού εγένετο
Και χωρίς αυτού εγένετο
Ουδέ εν ο γέγονεν”.
Αναστάτωση πολλή
Μου φέρνεις Πνεύμα!
Που ΄ναι οι λέξεις!
Τι να πράξω!
“Μην πλανηθείς και παιδευτείς
Πορείες ν΄ανιχνεύεις
Κι αγέρινους για να διαβεί
Δρόμους να του χαράζεις.
Τις λέξεις του τις είδανε
Μες στο βαθύ πηγάδι
Μόνο τ΄αστέρια τ΄ουρανού
Και τ΄αργυρό φεγγάρι.
Μα σαν θα βγουν οι χτύποι του
Και θα συναντηθούνε
Χείλια τα χείλια θα καούν
Και θα μοιριολογούνε”.
Χινόπωρο η ψυχή μου Πνεύμα
Μέχρις δακρύων.
Πράξη, βόηθα!
Βρες τις λέξεις!
“Πάρε τραγούδι σιγαλό,
Πικρό, γλυκοθλιμμένο,
Μη και σου μάσει τ΄όνειρο
Και στο κρυφοτυλίξει
Να σου το στείλει το πρωί
Δροσάτο, μυρωμένο”.
Χρήστος Νικ. Ζήκος
Εικαστικό: “Ερωτικό, 1982” του Γιάννη Μόραλη (έρωτας και θάνατος μαζί κατά τον ζωγράφο).
_______________________________________________________________________________________________
Χρήστος Νικ. Ζήκος Γεννήθηκε στον Ξηρόλοφο Θεσπρωτίας, διορίστηκαν με τη γυναίκα του καθηγητές δευτεροβάθμιας στην Αχαΐα, και μένουν μόνιμα στην Πάτρα από το 1981. Έχουν δυο παιδιά και τρία εγγόνια