Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σπύρος Καλογήρου, ένας καλός ηθοποιός, ένας λαϊκός, καλόκαρδος και γλυκός άνθρωπος,

Ενας καλός ηθο­ποιός, ένας λαϊ­κός, καλό­καρ­δος και γλυ­κός άνθρω­πος, ο Σπύ­ρος Καλο­γή­ρου, «έφυ­γε» στα 87 του χρό­νια, στις 27 Ιου­νί­ου 2009. Γεν­νή­θη­κε στην Κυψέ­λη στις 3 Νοεμ­βρί­ου του 1922.

Εφη­βος βιο­πο­ρι­ζό­ταν ως φωτο­γρά­φος και ασχο­λού­νταν ερα­σι­τε­χνι­κά με το θέα­τρο. Σπού­δα­σε στη σχο­λή του Ελλη­νι­κού Ωδεί­ου και το 1955 πρω­το­εμ­φα­νί­στη­κε με το θία­σο του Νίκου Χατζί­σκου, παί­ζο­ντας στον «Ερω­τό­κρι­το» και στον «Αμλετ». Η θεα­τρι­κή κατα­ξί­ω­σή του άρχι­σε το 1960, με την έντα­ξή του στο «Θέα­τρο Τέχνης» και τη συμ­με­το­χή του στις ιστο­ρι­κές παρα­στά­σεις «Ορνι­θες», «Πέρ­σες» κ.ά. Στη δεκα­ε­τία του 1960 και 1970, ακο­λού­θη­σαν συνερ­γα­σί­ες του με τους θιά­σους των Λαι­μού, Ροντή­ρη, Μινω­τή, Σολο­μού, Κατρά­κη, Μυράτ, Κατε­ρί­νας, Καρα­κα­τσά­νη, κ.ά. Στη δεκα­ε­τία του 1980, με θία­σο δικό του και της γυναί­κας του Ευαγ­γε­λί­ας Σαμιω­τά­κη, περιό­δευε ανά την Ελλά­δα, παί­ζο­ντας ποι­κί­λο ρεπερτόριο.

7

Στο ενερ­γη­τι­κό του είχε περί­που 200 θεα­τρι­κά έργα, τηλε­ο­πτι­κές σει­ρές και 55 ται­νί­ες, με πρώ­τη ται­νία, το 1955, τον «Αγα­πη­τι­κό της βοσκο­πού­λας». Μετα­ξύ άλλων ται­νιών που έπαι­ξε είναι και οι εξής: «Η Αθή­να τη νύχτα», «Κον­σέρ­το για πολυ­βό­λα », «Η νεράι­δα και το παλι­κά­ρι», «Η δασκά­λα με τα χρυ­σά μάτια», «Η Μαρία της σιω­πής», «Ο επα­να­στά­της ποπο­λά­ρος» και «Ο άνθρω­πος με το γαρύ­φαλ­λο». Όμως, η ται­νία που άφη­σε επο­χή ήταν η «Λόλα», στην οποία ο Σπύ­ρος Καλο­γή­ρου είχε πει την αξέ­χα­στη φρά­ση «Είναι πολ­λά τα λεφτά Άρη», προς τον τότε συμπρω­τα­γω­νι­στή του Νίκο Κούρ­κου­λο, για τα «μάτια» της Τζέ­νης Καρέζη.

Ελα­βε τιμη­τι­κή διά­κρι­ση, στο Φεστι­βάλ Κινη­μα­το­γρά­φου Θεσ­σα­λο­νί­κης, το 1966, για την πρω­τα­γω­νι­στι­κή ερμη­νεία του στην ται­νία του Π. Βούλ­γα­ρη «Τζί­μης ο Τίγρης», τον αση­μέ­νιο «Απόλ­λω­να» για την ερμη­νεία του στην ται­νία «Κατά­χρη­ση εξου­σί­ας» (1971) και το βρα­βείο «Χρυ­σή κεφα­λή» του θεά­τρου «Βαχτά­γκωφ» της Μόσχας.

Παρά την κινη­μα­το­γρα­φι­κή εικό­να του κακού, με την οποία ταυ­τί­στη­κε, στην αλη­θι­νή ζωή του ο Σπύ­ρος Καλο­γή­ρου υπήρ­ξε ένας πολύ γλυ­κός και τρυ­φε­ρός άνθρω­πος. Συνο­δοι­πό­ρος του στη ζωή υπήρ­ξε η Ευαγ­γε­λία Σαμιω­τά­κη, επί­σης ηθο­ποιός, με την οποία παντρεύ­τη­κε το 1952.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο